Roerloos

Roerloos water klotst tegen de wal,
regenwolken die voorbij drijven.
Ik hou me een spiegel voor en zwijg,
zoals ik nooit eerder heb gezwegen.

De aarde die altijd wel draaien zal,
zo zal ik altijd gedichten schrijven.
Als ik maar weer inspiratie krijg,
zoals ik die vroeger heb gekregen.

Door mijn haar jaagt de gure wind,
ik kijk heel even op en ik huiver.
Ik kijk naar de lucht, naar 't water,
mijn hoofd vol met allerlei gedachten.

Was ik maar weer eventjes een kind,
dan zag ik de toekomst weer zuiver.
Geen angst voor toen of voor later,
dít moment alleen kan alles verzachten.

Roerloos water klotst tegen de wal,
ik blijf liggen, bang dat ik val ...

Schrijver: Jos Witteman, 15 april 2005

joswittemanwanadoo.nl

angst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 782