inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 7.030):

Pupil

Als in een stilleven
Pakweg een fruitschaal met een kandelaar
(De schaduw van de druiventros op glanslak)
Zo staan we versteend zij aan zij

Het raadsel wolkt op
Als het zwart van jouw ruisend kleed
Een sluier waait om de hals
Je wil in laaiende lompen sterven

Gedrild in verliezen
Scheur ik de voering van de broekzak
Munten, sleutels, zand van gisteren
Glijden langs een pijp omlaag

Ik hel achterover
Het lusteloos kruis
Bewijst dat ik verga

Jij draagt jouw zelfportret
Als een toorts door een steeg
Houdt de man buiten spel

Ze staren in jouw pupil
Waarin hun gezicht
Een popje flakkert

Schrijver: Wim Veen, 22 april 2005


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 979

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)