ik ben mijn verleden
angst zweette kou
waar ik handen verwarmde
tastte naar duister
verloor haar houvast
loste op als vermist
ik ben mijn verleden
maar nevels sluieren tot
vaag en alles vergetend
niets willen weten dan
alleen maar vandaag
rest slechts mijn blad
dat haar dagen heeft gehad
ik breek haar af, ze dwarrelt
en vlucht op een zuchtvan
de wind tot aarde haar vindt
Geplaatst in de categorie: liefde