Huilen als de wolven.
Met lege handen
en een leeg hart
gevoelloze vingers
haar blik verstart
koude streelt haar huid
voelen doet zij niet meer
woorden zo bast
het doet haar geen zeer
terug is de façade
het masker van alsof
haar metgezel van jaren
weer vanonder het stof
één schil was gepeld
een glimp van haar hart
was getoond voor even
nu rest nog smart
liefde overspoelde
met torenhoge golven
nu zal zij weer eenzaam
huilen als de wolven.
Geplaatst in de categorie: liefde