doof en blinder dan
stemmen zeggen niets
spreken zonder zin
naar smeken hoef
ik niet te luisteren
onderhuids het fluisteren
het raakt me niet
de vragen in een stem
breken kan ik
met een glimlach
weer vergeten
dans de stilte
van ieder uur muziek
minutenlang tot solo
ogen strijken langs
ik ken geen blikken
van nog weten
ben ze snel vergeten
ze hebben mij en wat
ik voorstel nooit gezien
zoek mijn weg
met handen en mijn
voeten stap voor stap
de verte schijnt een doel
onzichtbaar schreeuwen
met een grote smoel
maar ik ben doof
blinder dan het kind
dat niet mag leven
Geplaatst in de categorie: liefde