Helastiek

Lachend snoeit zij
verdroogde takken
terwijl de herfst
oogluikend toekijkt
hecht morgen zich in
reeds omwoelde grond

wanneer de laatste loten
buigen klinkt onverhoeds
als de halmen waai ik en
laat ogen stralen op vlagen
van aanstormende wind

haar laatste oude adem
geeft zacht veerkracht
aan een nieuw leven
stormenderhand blaast
zij gisteren naar ooit

Schrijver: metha, 31 juli 2005

methaoudshoornmsn.com

Helastiek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 342