berusting
ze woonde in het dal van pais en vree
zo ogenschijnlijk innerlijk tevreden
obstakels werden, levenswijs, gemeden
en ’s middag dronk ze kalm een kopje thee
de kater op haar schoot had geen idee
van onrust uit een sluimerend verleden
de bange blikken, schijnbaar zonder reden
hij onderging haar strelingen gedwee
ze vond haar weg, manmoedig, maar alleen
het laatste avondmaal nam zij gelaten
ze sloot de ogen met geheven hoofd
ze zou hem weer ontmoeten, zo meteen
de man die zij onnoemelijk kon haten
en die haar vlammen langzaam had gedoofd
Geplaatst in de categorie: overlijden