inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 8.335):

Lege ogen lozen haar

De rafels aan de jas
haken rimpels aan haar benen
opgetrokken blauw
tegen het marmeren blok

Het station dat stemmen galmt
één toon vult alle dagen
een haperende naald
die zich niet laat stoppen

Lege ogen lozen haar
boven zigzaggende voeten
de massa dampt en wacht
de deuren staan op punt van sluiten

Verdwaasde schimmen jachten
tussen haar wimpers door
de spuit in de uitpuilende ader gedreven
maakt haar de enige die leeft

Schrijver: Sylvia van Hulzen, 28 september 2005


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 792

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)