zittend zinnebeeld

op het balkon
van mijn fantasie
aanschouw ik
heimelijk
van achter mijn
mannelijk masker
het groeiend genot


puilend en buigend,
zacht rustend
op haar dijen
scheppen
haar borsten een brug
met tere pijlers


het hoofd
met lang getouwd haar
neigt voorwaarts

de spreidende draden
verbergen deels haar
aanzuigend rose


met zuchtende
meewarige ogen
ziet zij naar het verre
dichtbij
alsof de eeuwigheid
ongrijpbaar spiegelt


langzaam
schuiven haar handen
dalend
met scharende
slanke vingers
langs gladde wegen
en rusten
ten einde
op kleine vlakke velden


de geronde rug
blinkend in een enkel
schemerlicht
telt stippen

rimpels in de schaduw
gelijnd van boven naar benee
waar twee ronde
doch gerijpte vruchten
haar universum dragen.


het spaarzame licht
verdwijnt,
neemt haar op in
mijn afgedwongen
vergetelheid
als een smeltend beeld


zij was even

zinnebeeld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 6 stemmen 791