REQUIEM VOOR EEN DICHTER
zijn levens waren als voorheen
weemoed, drank en vrouwen
hij dichtte zich heen
door die kluwens en klauwen
drank, voor hem was het koffie
het werkte slechts een minuut
doch het riep op tot een dispuut
beslecht met nog meer koffie.
vrouwen, ze kwamen niet dichterbij
ze bleven dralen in het riet
zich wachten voor het verschiet
van een zomer zonder hoogtij.
weemoed, nooit echt begrepen
deed hem uiteindelijk verschepen
naar onstuimiger, lichtzinniger oorden
alwaar de vrouwen méer bekoorden.
weemoed, drank en vrouwen
- lust en hel van de dichter -
hem speldden ze op de mouwen
het beeld van vervloekte dichter.
al wat de dichter weet
tot de dood hem vindt
is dat het leed hem kleedt
in hem doodt het fiere kind.
Inzender: Ruurd van der Weij, 17 november 2005
Geplaatst in de categorie: overlijden