INCOGNITO
mijn ogen, neus en mond zijn uitgewist
wie naar mij kijkt, staart in een leeg ovaal
een atlas op een onbekende schaal
de aarde hult zich in een dichte mist
het rookgordijn van een illusionist
die speelt met vuur en zaagt met roestvrij staal
en kan verdwijnen voor een volle zaal
op een manier waar het publiek naar gist
ik tover telkens als ik ademhaal
grijp alles uit de lucht, verzin een list
tot ik geboeid in water nederdaal
wanneer mijn resten worden opgevist
vervalt mijn leven tot een sterk verhaal
men schudt het hoofd: hij heeft zich toch vergist
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid