soms worden we met huid en haar ’t leven ingetrokken dat we nooit wilden of binnen zagen komen de wilde jaren ver achter ons en geliefde muzen gelaten luisteren we vandaag naar de gevolgen van nalatigheid en uitstel ’t concept voor herstel aan ’t oppervlak en in de diepere lagen vraagt om investeringen die de vrede terugbrengen die…

verklaart de oorlog. Het wil mij met stomheid slaan, dus haal ik diep adem en gil als een sirene mijn stembanden stuk. Hier neemt het gedicht een wending: het zal mij met blindheid slaan! Dus houd ik mijn rug recht en staar als een zonnebloem in het helse licht tot dat uitdooft. Ik ben geen vechter. Maar echt, als het mij doodslaat…

vanuit ’n vissenkom ziet de wereld er anders uit ’n slang heeft geen gedachtes te overdenken de hond is niet geïnteresseerd in haar hart de wolken drijven niet op sentimentaliteit water draait betekenisloos rond in cirkels de grond weet niet wat bloed betekent ‘n bom treft geen doel de kabouters gaan echt niks meer doen de hemelen zijn…

De tanden laten zien was niet genoeg, Trump had gehoopt dat hij met blaffen, dreigen, Misschien Iran zover zou kunnen krijgen, Gewoon te doen wat hij hen netjes vroeg. Maar oorlog? Tot mijn grote consternatie, Was het een ‘militaire operatie’.…

Hoor de echo van het pacifisme onzeker door het wrede geluid van kogels die de vrede doden nu de wapenwedloop is beklonken door de onwetendheid van het volk drink ik mezelf met water dronken en vraag aan god een gebarentolk die voor mij kan gaan bewijzen waarom huichelaars wapens eisen als zij zelf niet voorop gaan in de strijd zijn zij…

In het land van de molenwieken draait men er niet omheen of toch ook weer wel alle redenen daartoe zijn zichtbaar geworden aan de top, bovenop het naderend onheil als ‘t gevaar afstand al weet te overwinnen zal het nog meer nodig zijn te verenigen terwijl het hart overslaat, jonge mannen de nacht van hun laatste adem vinden met sterke…

Omgeven door oorlogsgeraas richt het kanon zijn mond strak naar de verte spuugt vuur naar zichtbaar of verscholen vijandig doel slokt klakkeloos almaar springstof en granaten om eigen betekenis te bewijzen wacht onbewogen op dreiging die gewelddadig dan wel heimelijk nadert heeft onuitputtelijk geduld tot het veelvuldige schieten…

Gebied negentien (19) Met beelden die lijken nieuw In verloren tijd Gewonnen tijd kan 't Zeker worden als Rusland De oorlog verliest Bij het tegendeel Is W.O.III utopie Géén verloren strijd *Uit: 'Gebied 19' van Esther Gerritsen…

Dat we niet meer konden spreken schreef je toen jullie naar de blauwe hemel keken naar de kleine schitterende druppeltjes aan de takken van de kale kastanjeboom naar de meeuwen en de andere vogels die in hun scheervlucht wel van zilver leken. Dat alles ontroerde en pakte jou en je vader alle twee zo dat jullie niet meer spreken konden…

Geen doen om alle renzen en meimaren op inhoud, interpunctie en accenten te checken, zonder mitsen danwel maren als insubordinatie van regenten contra de veerkracht en de wil des volks dat bibistrumpf en raspoetin kan schieten hoeveel gazanen daarbij 't leven lieten laat ik graag over aan correspondenten 'Het merendeel is moe van de…

soms overleef je door het toegeworpen brood nadat je op commando voor hem danst soms ontsnap je aan de dood door te doen alsof je dood bent tussen de doden soms loop je radeloos in prikkeldraad vast omdat je wilt vluchten soms heb je je verstopt op de onderduikplek waar niemand zoekt soms bezwijk je wat…

Willem opende de sluis destijds eigenhandig. Om zelf niet te hoeven graven, liet hij het onverzettelijk bloed stromen onder de laatste bruine laarzen. Geen verdediging, bleef altijd zijn verweer; hij werd veelvuldig geschopt en geslagen, zijn maag was leeg in de cel, in die dagen voor de uitspraak werd hij verkeerd behandeld. Onmiskenbaar…

vanachter een waas van tranen kus ik de bruiden van Israël omhels ik de vaders van Palestina op mijn knieën smeek ik om verdraagzaamheid iedere molecuul heeft recht op vrede rampen en ziekte eisen hun tol maar ik kan niet anders dan hopen èn geloven dat haat en afgunst het afleggen tegen harmonie terwijl de storm buldert…

Rond de rode tafel zongen zij over liefde en bedrog, door de doden omringd, zonder verwachtingen van deze laatste klucht. Rond de rode tafel zongen zij van heden en een toekomst, door hun menselijk verleden verblind, onder deze omstandigheden een laatste vlucht. Rond de rode tafel zongen zij van hoop en de kilte van het hart…

Wierookstokjes branden diverse geuren indrukken rakelen in 't verleden Klaprozen klapzoenen op de wangen Papa-vers herinneren oorlogsvelden ook van tachtig jaren geleden Oude Kardinalen komen nu samen in conclaven gouden beslagen ringen 't gouden hart willen vinden Haviken slaan kleine soorten dood het mes op de keel aanslagen in…

wat ons rest zijn de parallellen als de grond onder onze voeten trilt de bommen op mensen vallen de aarde zwaargewond en leeg achterblijft hoe vaak zeiden we nooit meer jamais plus zeggen we nie wieder enzovoort wat ons rest zijn de parallellen en temidden van de verlorenheid redt ons altijd een moedig mens die…

Mens tegenover mens niet meer willen praten niet meer willen horen niet meer willen verstaan al lang vergeten van het ‘nóóit meer’ van wat in het verleden in wreedheid de wereld domineerde en deze dag herdenken van de ontelbare miljoenen die stierven voor de hoogmoedswaanzin van een gek maar niet meer weten van het toen blinken…

Diep verborgen leed laat geen tijd verstrijken Laat een getal nietszeggend zijn heelt wonden, niet de pijn voor zij die weten en proberen te vergeten of in vergetelheid geraken En dan wij, in tijd die wel verstrijkt De onvoorstelbaarheid ons niet bereikt in Godsnaam nooit in Godsnaam nooit Als we niets meer kunnen dan eventjes vredig…

wij staan stil bij wat was bij wat nooit meer mocht zijn bij namen die werden gewist levens die werden vertrapt lichamen weggevoerd als afval van de mensheid wij zeggen dit nooit weer zacht, plechtig met bloemen in de hand en stilte in ons hoofd maar ergens anders klinkt geen stilte daar is het schreeuwen vallen bommen dag na dag…

Slachtoffer volkerenmooord Student Erasmiaans Lyceum Je mocht niet meer met openbaar vervoer Maar in je hoofd ging je toch door met reizen Je maakte een tramroutekaart, te prijzen Uitvouwbaar en precies, een hele toer Postuum word je nu om je werk geëerd Museum Rotterdam is uitverkoren En Ian Jaspers' werkstuk werd geboren Hij heeft je…