Gebied negentien (19) Met beelden die lijken nieuw In verloren tijd Gewonnen tijd kan 't Zeker worden als Rusland De oorlog verliest Bij het tegendeel Is W.O.III utopie Géén verloren strijd *Uit: 'Gebied 19' van Esther Gerritsen…

Dat we niet meer konden spreken schreef je toen jullie naar de blauwe hemel keken naar de kleine schitterende druppeltjes aan de takken van de kale kastanjeboom naar de meeuwen en de andere vogels die in hun scheervlucht wel van zilver leken. Dat alles ontroerde en pakte jou en je vader alle twee zo dat jullie niet meer spreken konden…

Geen doen om alle renzen en meimaren op inhoud, interpunctie en accenten te checken, zonder mitsen danwel maren als insubordinatie van regenten contra de veerkracht en de wil des volks dat bibistrumpf en raspoetin kan schieten hoeveel gazanen daarbij 't leven lieten laat ik graag over aan correspondenten 'Het merendeel is moe van de…

soms overleef je door het toegeworpen brood nadat je op commando voor hem danst soms ontsnap je aan de dood door te doen alsof je dood bent tussen de doden soms loop je radeloos in prikkeldraad vast omdat je wilt vluchten soms heb je je verstopt op de onderduikplek waar niemand zoekt soms bezwijk je wat…

Willem opende de sluis destijds eigenhandig. Om zelf niet te hoeven graven, liet hij het onverzettelijk bloed stromen onder de laatste bruine laarzen. Geen verdediging, bleef altijd zijn verweer; hij werd veelvuldig geschopt en geslagen, zijn maag was leeg in de cel, in die dagen voor de uitspraak werd hij verkeerd behandeld. Onmiskenbaar…

vanachter een waas van tranen kus ik de bruiden van Israël omhels ik de vaders van Palestina op mijn knieën smeek ik om verdraagzaamheid iedere molecuul heeft recht op vrede rampen en ziekte eisen hun tol maar ik kan niet anders dan hopen èn geloven dat haat en afgunst het afleggen tegen harmonie terwijl de storm buldert…

Rond de rode tafel zongen zij over liefde en bedrog, door de doden omringd, zonder verwachtingen van deze laatste klucht. Rond de rode tafel zongen zij van heden en een toekomst, door hun menselijk verleden verblind, onder deze omstandigheden een laatste vlucht. Rond de rode tafel zongen zij van hoop en de kilte van het hart…

Wierookstokjes branden diverse geuren indrukken rakelen in 't verleden Klaprozen klapzoenen op de wangen Papa-vers herinneren oorlogsvelden ook van tachtig jaren geleden Oude Kardinalen komen nu samen in conclaven gouden beslagen ringen 't gouden hart willen vinden Haviken slaan kleine soorten dood het mes op de keel aanslagen in…

wat ons rest zijn de parallellen als de grond onder onze voeten trilt de bommen op mensen vallen de aarde zwaargewond en leeg achterblijft hoe vaak zeiden we nooit meer jamais plus zeggen we nie wieder enzovoort wat ons rest zijn de parallellen en temidden van de verlorenheid redt ons altijd een moedig mens die…

Mens tegenover mens niet meer willen praten niet meer willen horen niet meer willen verstaan al lang vergeten van het ‘nóóit meer’ van wat in het verleden in wreedheid de wereld domineerde en deze dag herdenken van de ontelbare miljoenen die stierven voor de hoogmoedswaanzin van een gek maar niet meer weten van het toen blinken…

Diep verborgen leed laat geen tijd verstrijken Laat een getal nietszeggend zijn heelt wonden, niet de pijn voor zij die weten en proberen te vergeten of in vergetelheid geraken En dan wij, in tijd die wel verstrijkt De onvoorstelbaarheid ons niet bereikt in Godsnaam nooit in Godsnaam nooit Als we niets meer kunnen dan eventjes vredig…

wij staan stil bij wat was bij wat nooit meer mocht zijn bij namen die werden gewist levens die werden vertrapt lichamen weggevoerd als afval van de mensheid wij zeggen dit nooit weer zacht, plechtig met bloemen in de hand en stilte in ons hoofd maar ergens anders klinkt geen stilte daar is het schreeuwen vallen bommen dag na dag…

Slachtoffer volkerenmooord Student Erasmiaans Lyceum Je mocht niet meer met openbaar vervoer Maar in je hoofd ging je toch door met reizen Je maakte een tramroutekaart, te prijzen Uitvouwbaar en precies, een hele toer Postuum word je nu om je werk geëerd Museum Rotterdam is uitverkoren En Ian Jaspers' werkstuk werd geboren Hij heeft je…

velen stierven en velen sterven nog door oorlog, door geweld juist in de strijd oorlog en geweld te stoppen we staan stil - twee minuten maar stil zijn alleen is niet genoeg wie écht herdenkt kijkt niet weg maar ziet de prijs die zij betaalden voor de vrede die wij beleven mogen echt eerbetoon ligt niet in bloemen niet in vlaggen halfstok…

Voor ‘t geval u het nog niet wist zette de trein niet zichzelf in gang dat was toen ook de machinist al was dat wellicht wel met dwang rechtvaardigt het ooit doden van waarschijnlijk miljoenen joden het uit hun land laten verdwijnen van veel onschuldige Palestijnen voor ‘t geval u het niet hebt bedacht zetten soldaten zich niet…

op deze middag in dit dal verbreekt de grauwe hemel het licht van de ijskoude zon voorbij de uiteengedreven wolken onder de opgeschrikte hemel heft een moeder haar handen naar de lucht de storm in haar borst het samentrekken van het hart het trage huilen met open mond het uitdoven van het schreeuwen in vergeefse echo's van de naam…

wij schrokken niet meer als de sirenes loeiden en lege straten de echo's keihard weerkaatsten waar zwart en legergroen de stad stukje bij beetje liet verdwijnen door drones en ander tuig de oorlogsdreiging bracht tal van nieuwe technische snufjes als bijvangst van andere ontwikkelingen waar leven en bewegen onzichtbaar is voor…

Israël op jouw grond gaven profeten Gods Boodschap aan de mensen door werd het Blijde Nieuws door Jezus bekend gemaakt waarom gebruik je nu geweld sla je het Palestijnse rijk met wraakzuchtige wapens neem je diens bewoners wreed gevangen? luister je niet meer naar stem van geloof of geweten? het meer van Galilea stoort zich…

lieve president Oekraïne de dappere soldaten zullen trots op u zijn eerdere bondgenoot zij die u in de steek laten is helemaal niet fijn o deze enorme klap moet u allen te boven komen let wel twee landen op deze aardbol zijn vast jaloers op uw sterke beleefde karakter geen enkele schuld heeft u aan deze kommer en…

een kleine hand rust in een knoestige vuist de andere houdt een plastic zak, versleten gefrommeld, er is de wind de wind die alles beroert er is het betonnen geraamte van wat ooit een supermarkt was er zijn de laatste decemberbladeren ze drijven naar waar het water moet er is een vlucht vogels, wiegend en dansend als toen het nationale…