's Morgens vroeg staan ze daar in de miezerige regen op de rand van de stoep twee grijze jassen tegen elkaar aangeleund stijf van de kou vol afgedankt leven maar ook zo breekbaar zo weerloos als twee bloemen die zonder verwijt de tuinman aanzien die ze plukt. Daar staan ze doodstil in de regen twee onbeweeglijke schaduwen onder de…

onnoemelijk zijn de telgetallen waar de traptreden van de getallenladder steunpunt vinden maar vatbaar is de einder niet het uitroepteken bij elk flardje nieuwe zichtbaarheid is ijdel: mensenwerk…

wat heeft de dichter bewogen en waar dacht u aan vraagt men mij weleens dan denk ik dikwijls de dichter bewoog nauwelijks en dacht nergens aan dus zó kan het ook een gedichtje schrijven zonder pretentie en dan maar wachten op de reacties…

op een nacht sluip ik binnen in je kamer kijk hoe je slaapt en kus je teder op de lippen je wordt wakker de ogen gesperd in verbazing vooraleer die omslaat in angst snijdt het vlijmscherpe mes twee diepe kerven aan beide kanten van je hals ik proef aan de bron de koperen koppigheid van je bloed dat gutsend het witte laken…

Het deksel van de doos vouwt een wereld open; een bord kijkt ons aan, één steen knipoogt en een loper schuift door de drukte om een leeg vakje heen. Een spel speel je niet alleen, ellebogen planten zich in het pluche kleed, hoofden peinzen in palmen en elke zet wordt vergezeld door de rook van een sigaret - rimpels trekken voren in het hoofd…

Op de dag toen van drie negens werd ik gevloerd Die maand september opeens voor het leven gedoemd De bomen kleurden al reeds licht teken van herfst 27 september 1990 vergeet 'k nooit en te nimmer Daar toen mijn leven, boem!, opeens explodeerde Mijn liefde voor de medemens vulde toen dat gat Zij scheurde haar gelijk, direct droogde…

tast teder naar verloren woorden roffel razend op de trommels blaas leven in een dode taal wijs woedend naar de witte wolken schreeuw je schor vanaf de daken zing je ziel uit je lijf…

getekend vanuit het ruimteschip de dijk, landingstrip ruig nu stil voorbij de wil geen zee meer…

Jij sloeg bruggen over de Amstel en sleep parels van pleinen Slenterend door grauwe straten voel ik onvoorwaardelijk geluk Elke klinker kennende zal ik toch gaarne in jou verdwalen Trekt aan mij als een magneet en heelt al mijn wonden Zoveel moeten zoeken maar immer gevonden Liefde kwam en liefde ging jouw warme jas telkens gevoeld…

er is een teveel aan strepen de willekeurige die werkelijk niets om het lijf hebben maar er zijn ook strepen die je beletten verder te gaan die je dwingen bij te sturen die je teleurstellen zoals de streep door de rekening bijvoorbeeld of strepen die je iets willen leren en dan hebben we vanzelfsprekend de streep als finishlijn daar…

Haar zilte onverschilligheid dwaalt passief over een dor maïsveld Haar zachte zoete lippen blazen frasen en gewogen woorden Stuurloos als een wimpel voelt zij aangename leegte en zoekt naar stilte Plotseling met een windvlaag van verbijstering daalt zij zelfverzekerd treden af Haar silhouet tekent mooi af in de mist Prachtige contouren…

denkend aan de stilte en de rust in m'n hoofd ervaar ik soms wat kilte zoals een slang langs m 'n ruggengraat in een korte koude voorbij schiet de rilling doet me bewegen onwillekeurige bewegingen waarvan er geen een herkenbaar is als zijnde een eigen gemotiveerde wel doordachte daad zie 't als een ongevraagde gunst of een stille hint…

Weglopen is zware kost Het is het in galop zijn Duidelijk en neonlicht Aan de muur Als reclame Niemandsland komt vandaag Erg van pas…

hout splijt tot in de vezels onder het ritme van de bijl bezwijken ringen van de tijd in ferme slagen zwellen spieren op en bundelen de kracht een laatste slag wordt toegebracht ruisend valt de bladerkroon haardhout wordt in vlam gezet en in de bedstee droomt een koortsig kind van vuur, van toortsen aan de…

tijdens een zoektocht naar warmte heb ik de tederheid gevonden nooit gedacht dat ik iets zou vinden en dan tóch zomaar op een doodgewone doordeweekse dag ergens in november terwijl de melancholie van een herfstdag op de loer ligt heb ik gevonden waar ik eigenlijk niet naar heb gezocht…

Ik rook mijn sigaar en zie wolken van rook opstijgen. Ik rook aandachtig en besef, dat rook oplossen kan. Nutteloze problemen. Fossiele hersenspinsels. Zoals rook oplost in niets. Rook kalmeert.…

om weerstand te bieden aan de tijd die zó snel aan me voorbijgaat schrijf ik een gedicht omdat ik weet dat een gedicht verplicht tot woordgebruik werken met woorden kan vermoeiend zijn waren het niet dat een gedicht ook verlicht en juist dat is het mooie van de poëzie want soms moet je kiezen tussen geluk en vierendelen nou ja…

het haantje op de toren vangt de zon en kraait victorie het dorp glimlacht…

Nachtvlinder fladderend doelgericht naar ieder straaltje licht vannacht. O nachtvlinder, jij lichtvinder toch fladder je nooit naar de stralende dag. Goudzoeker dolend in de nacht de duisternis die wacht op jou. Waarheen jou je zoektocht ook brengt er is geluk dat wenkt iemand die liefde schenkt nachtvlinder, aan jou.…

De lamp brandt aan de andere kant ook hier is het nog licht want nodig voor dit gedicht daar wordt alleen gelezen dezelfde woorden in wezen maar een ander verhaal twee helften zonder totaal…