Inspiratie, voorheen de gefleste geest Verstrikt en volkomen lamgeslagen Writersblock waarvoor de dichter vreest Muze van duizend-en-één-nacht en dagen Bezorgt illusies van alle dagen feest Blijft één nacht om inspiratie aan te jagen Inspiratie, thans de geschreven gedachten Vrij en volkomen vrij van vragen Muze van duizend-en-één-dag…

sluiers over grasland verborgen een mens zoekend naar toornen verklaringen voor z'n huiver geen stap bracht hem dichter het is de verkeerde plek zo zag en riep ze uit haar woorden verstomden zijn tocht ging verder en duurt nog steeds…

dromer, er is meer steek je hoofd boven het droomveld waar de levenswind ogen en oren onophoudelijk vult met het wonder van het volle leven het raadsel van de lege dood dromer, er is meer dan jouw droom ook al denk je dat die uniek is als laatste droom zonder einde waar is het besef ik wil vechten in het levensveld leven, want ik…

De koning zwaaide verward en begreep het volk niet, die boe-den naar hem en hij dacht dat dat vreugde was dat het lieve volk tentoonspreidde. Het was koud en ademwolkjes verlieten de koning die heftig riep en zwaaide zoals gezegd. Dat hij snel zou worden afgezet en onthoofd daar dacht hij geen seconde over na – op de grond zou wat later…

het is zinloos te wachten tot het beter wordt want zo gauw het beter gaat wordt het weer slechter zo is het leven…

mij werd de weg gevraagd ik wees met de wind mee tot de nacht mij wakker blies en ik in de richting doolde de hand van een verlichte duivel raakte mij aan en zette mij schaakmat op het veld van eer daar zweefden nog de zielen der laatste dagen door verstillend lawaai voortgetrokken zij treurden om het gemiste aardse jaar zelfs de dood…

laat ons scheiden, liefst op de klippen lopen met handenvol tragiek omwille van het stof op de rituelen de onvolledigheid van het servies de sigarettenpeuken in de bloempot de vuile sokken onder het bed je weet wel, al die kleffe 'Flair'- problemen de ergernis die onder de deurmat ligt laat ons dus dit pact ontbinden voor de inkt is…

Ik liep tegen mezelf op. Mezelf vroeg wat gaat er om in jou kop? Ik keek haar aan maar zei niets. Mezelf zei: hallo ik vroeg je iets? Ik liep door, wou haar niet kennen. Maar ze begon achter me aan te rennen. Mezelf haalde me in en zei: je kan niet meer weglopen. Wat deed ik? Bleef maar op een wonder hopen. Ik zei: ik ben er nog niet klaar…

De winterjasmijn bloeit onverdroten dit jaar als ging het om goud een merel te gauw een roodborstje dat fladdert en weer valt er sneeuw de postbode belt eigenlijk moet hij per fiets zijn brommer zijn lief…

Gekraak in het dak sneeuw buitelt over het land geknars van banden er branden kaarsen de kortste dag komt er aan hij snuffelt de kou chaos rond Parijs er is geen ontkomen aan nooit gezien sprookje…

Je weet ik was er en straks zijn wij er niet meer koolzwart de merel nog hebben wij tijd vertellen wij het elkaar als sneeuw op daken buiten het gerucht de luiken stil gesloten de trap die knarste…

De hond blaft in je oor, zo hartverscheurend hard niet te tillen, te torsen dit geluid, als een sirene in de nacht plotseling, of een donderslag opeens gaat het in je tekeer. En een fel blauw licht zwaait in je binnenste, waar je hart ooit moet hebben ge- zeten. En je ogen staan groot, vol schrik, en kijk- en in een rare wereld. De huizen…

Vannacht was ik opeens weer klein, een verjaardag met wat kleinen dingen, de school , eerst psalmen zingen. Een trommeltje met snoepjes drie dozijn, Toffees om heel tevreden mee te zijn, kinderen die vol verwachting zingen. De meester kwam een plaatje brengen, een aai over de bol, een vriendelijk woord, - ik had het al voorheen gehoord…

de zon en de maan kijken elkaar glimlachend aan stel je voor zegt de zon ik zou jou niet kennen hoe saai is dan mijn bestaan met jouw donker en mijn licht houden wij het leven mooi in evenwicht…

al vaker heb ik je zien staan een beetje in jezelf gekeerd maar altijd vrolijk, goed gestemd dat heb je van jezelf geleerd de mensen noemen je mongool ze kijken niet verder en toch als ze verder zouden kijken zagen ze een heel lief joch Het liefste wat je doet elke dag is zwaaien naar iedereen. Je zegt dan met een stoute kop HEE zeg,…

Het leven is ongezond je rookt adem op en krijgt elke dag een portie klappen van de tijd, die je niet merkt. Ja, op den duur, maar dan is het al laat al raak je er niet aan gewend. Aan het lijntje word je gehouden door je geest al meen je dat je totaal vrij bent. En je stokt in je goede bedoelingen omdat je je 'medemens' leert kennen.…

gevangen in het blauwe ijs het lichtblauwe ijs geen gletsjer die de stilte breken kan het smelt het druppelt maar het ijs breekt niet…

Wachtend tot de tijd stilstaat speelt noodlot met het toeval spant alle energie zich samen in een flitsende donderslag die de boom net voor je splijt Maar je tijd is nog niet gekomen of eigenlijk misschien juist wel als je door toeval ontsnapt aan het dodelijke noodlot krijgt je leven een nieuwe kans…

Bellend door de straat ging ik de eerste keer, nee, zo ging het niet, meer van: ik werd vast- gehouden door m'n vader en die duwde me vooruit, en toen hij het vertrouwde voorzich- tig een stukje en toen..los! Ik reed en ging als een speer en zelfs de bocht door was geen probleem, alleen, ik wist niet hoe ik moest remmen en botste hals over…

al laat hij nooit zijn scherpe tanden zien het wezen is geboren om te knagen die taak is door zijn schepper opgedragen er is een eeuwenoud en vast stramien hij wentelt zich in groeiend onbehagen de chaos is voor hem de haute cuisine hij vegeteert op vrees en bovendien zal wroeging nooit zijn zielenrust belagen bij zonlicht lijkt het beest…