Het meisje vliegt aan mij voorbij langsflitsend als een vogel, vrij Er straalt een bloempje in haar hand Ze zingt iets nieuws, ze is charmant Misschien heeft zij, en zij alleen, de macht om met haar hart op dat van mij te reageren en verschijnend in het diepste van mijn nacht mijn wezen in een oogopslag te reflecteren! Maar nee, ik ben niet…

droom de vogel die zijn vleugels spreidt het hart dat haperend klopt droom het blauw van de bergen jij die naar binnen keert droom aprilregens tijd die verdampt droom de bloesem-pracht die zacht op je haren valt droom de vogel…

Hier geen snelverkeer geen hoog staal en beton in de straten, maar beloopbare ruimte De zon trekt de aandacht weg van ons, naar het licht op de zwarte gevels aan de haven de witte daklijsten en rode pannen: het plaatje voor de foto's van de roodbruine toeristen op het terras van het taanhuis die onze tuinen inlopen alsof wij hier…

Na het ritueel was je beter maar van de medicijnen ben je opnieuw gaan gloeien Ben je nog misselijk? Had maar naar me geluisterd Hij kan het ook niet helpen hij heeft die waterijsjes nodig tegen de zweertjes in zijn mond Vergeet niet om batterijen te kopen en morgen moet je het doen zoals ik, vooral de badkamer en zet niets precies op…

In de opschudding salueren agenten -- alle kanten op.…

Geloof niet langer in wat je jezelf wijsmaakt -- Houd op met lijden!…

De priester is oud, niet meer geschikt voor mensen -- en niet meer voor God.…

Juist door te wachten kun je zien wat de wereld -- je te bieden heeft.…

Ik wil wel dromen, als jij maar met me meegaat -- mee sterrenlopen.…

Ze stroomt uit, haar zee van woorden is geen verhaal -- nee, zij is het zelf.…

Gat in het plafond: de airco ligt op de vloer -- nog na te zoemen.…

De dichters komen terug door de slavenpoort -- Met vrije woorden.…

Leer jezelf kennen: luister wat er gezegd wordt -- luister en vertaal.…

De straatprotesten blijven me bij, de weerwil -- de woede, de wond.…

De witte cipiers sluiten zwarte zielen op -- in witte beelden.…

Het is maar karton, geen mens, toch kan ik het niet -- Ik wil geen schietles.…

Zo'n landschap als dit op unieke middagen -- eeuw na eeuw gezien.…

onder zinken wolken komt zij moeilijk heen door letter en papier wie legt wanhoop de hand op als het donker stil blijft staan bij het tellen van gestorven dagen? handen talmen als zij haar lichaam uit de duisternis trekt uit kieren van vertwijfeling schemert tóch een vermoeden een vermoeden van licht…

Uit de tram staan we stil om te kijken, de wind -- waait ons folders toe.…

Platte zoutpilaar, mijn zilten beeld van mama -- Dierbare foto.…