ze zegt dat ik haar pijn niet kan voelen zij wijst me hier de grens van haar honger naar kaalte het schrale overleven ze lacht dat het schalt leeft liefst in oude kleren wijst naar strepen op de rots hoe hoog het water was een licht gebaar naar het verlaten huis ze wijst naar de vervallen schuur aan het einde van de slechte weg…

Haar lippen, en dan rent ze weg van mijn lippen -- op het harde glas.…

Mama maakte me wakker Ze omhelsde me snikkend en struikelde in mijn armen de trap af, en ik struikelde in haar armen de trap af, naar papa in de keuken, de armen om elkaar zaten we te huilen maar ik moest terug, zien hoe het met me was ademloos op bed nog warm alsof ik sliep, o je bent dertien ga niet weg, blijf hier bij mij…

alles was grijs hij heeft gewacht heeft iemand hem gezien hij is verdwenen zonder bagage niemand heeft hem gezien de zon wendde zich af van de inktzwarte aarde van wie was het koffer op het perron niemand keek achterom…

Dit is geen vliegende verkoudheid dit is de gewone dingen doen in een gekantelde wereld op zere knieën kruipen over de scherpe rondjes in het metaal van een omgevallen wenteltrap Houd vol, houd vol, rust uit in een hoekje van de bocht tot de angst weer van mij houdt tot mijn oren weer sporen met wat ik zie en voel in de storm van mijn…

hemelsblauwe hemel een warme streling van zon over bloemen over dagvers groen de wind draagt bronzen jubelklanken over diepe velden klokken vieren de hoogdag Pasen…

Alles verandert, mensen vertragen dat vaak -- met hun tradities.…

zou je me horen als ik in het duister iets zachts in je oor fluister me horen als ik op kousenvoeten ben gekomen als ik spreek zonder woorden zou je? zou je me lezen als je lacht om mijn handgeschreven brief me lezen als ik zwijg als een gestolde ijsrivier op wit papier zou je?…

's Avonds zijn de duinen vlak en drassig watergrauw struiken worden donker zwemen rood en blauw Alles verliest vastheid land lijkt zee en zee op land in ijle golven schemerlicht stolt water tot tinten zand Wolken lijken een massief en bergen zonder maan een nachtzwarte hemel waaraan geen sterren staan Ideeën zijn levensecht vormen…

De lucht is blauw en koud vandaag alsof de dampkring dunner is en ik de lege ruimte ervaar waaronder de huizen klein en laag zijn zonder enige betekenis vluchtig en inwisselbaar De oude houtfabriek lijkt lek Rechts opzij aan de onderkant stijgt er rook op uit het pand…

Een kist vol munten, ontelbaar teveel om er iets mee te doen We gooien ze netjes weg door ze voor later te bewaren op een veilige plek, begraven onder de es midden in onze stad We hebben genoeg aan het vee de pannen en de vrouwen die we buitmaken over de grens De mannen ruilen we voor sieraden en zilver dan zijn we van hen af zonder…

Kon het diertje maar alles begrijpen, geen vragen meer die onbeantwoord zijn wanneer het sterft Het leeft niet lang genoeg en voorbij vliegt de tijd van honderd heerlijke keren spelen dood te gaan, de tijd van steeds weer vragen waarom zus en zo, dit of dat, en hoe dan nieuwsgierig kennis knippen en plakken, schreeuwen en boos wegsmijten…

Gelovigen geven aan God een deel van Zijn overvloed niet als offer, maar als mens die buren en dorpsgenoten helpt lastdieren ontziet en vlinders laat fladderen en niet alleen lief is voor knuffeldieren maar fonteinen bouwt om de edele paarden te drenken Ongelovigen beslissen zelf of ze hun opbrengst verkopen wat ze opeten en wat ze…

De bel, onverwacht bezoek: een heer die mij verzoekt mee te komen, het moet ik ben gearresteerd maar alleen voor nader onderzoek 'Maakt u het niet erger dan het is!' Op het bureau krijg ik een stoel 'Nu moet u wachten, dan komt het wel goed, dat heeft tijd nodig Dat begrijpt u natuurlijk wel Zorgvuldigheid is geboden en u bent…

deze nacht hoor je de ransuil aanhoudend klagen Nyx godin engel van de nacht verbergt haar vleugels in duisternis de hardhandige vleugellamme landing in een cipres Dionysos laat je leven! voeten zoeken aards houvast ze moeten zich wortelen van dag tot dag Helios maant tekent streepjes licht over je gezicht…

Met de ongemakken die mij in gezelschap in verlegenheid zouden brengen blijf ik zoveel mogelijk thuis Het is al gebeurd Ik lach daar maar om Aantrekkelijk zijn is ook niet alles Mijn vriendinnen blijven mij bewonderen, alleen mijn zusje noemt niet mooi wat niet mooi is Ze ziet mij zoals ik mezelf niet graag zie Meer dan dit is er…

Wereldburgers rennen rond Drukke parasieten in de dunne korst van de aarde door haar aan het werk gehouden en in haar verteerd. Ze zweet rotting uit haar poriën, een heerlijke geur gezond om in te leven, maar benevelend: sommigen denken astronauten te zijn op ruimteschip Aarde Bijna 800.000 kilometer per uur snel- len ze mee met de zon…

Mijn perspectief tussen het roestblad is een droomhuis aan de bosrand onderweg opgeraapt in de herfst Rijke kleuren in de zon strelen de houten huidschilfers van moeder aarde en ik wandel voorbij even hier te gast…

Zolang we kunnen lopen we rondjes met elkaar de jongsten in de buitenbaan maken meters en leren veel krijgen steeds meer stokjes aangereikt verhalen waarheen we op weg zijn een finish waarna niemand meer hoeft te rennen hand in hand zullen we verder wandelen zullen we in vrede leven zullen we allemaal winnaars zijn geen estafette meer…

Je neusde in mijn telefoon maar hebt geen schaamte ontdekt geen blote ontboezemingen je zocht vergeefs naar een dubbelleven opwindende intimiteiten een lijk in de kast, geheimen tussen de regels In die oude statussen heb ik geademd, voor jou zijn ze leeg, saaie kamers verstoft en vol spinrag Houd ze maar als herinnering Het deert…