Een trein tekent een spoor van geel waarvan de baan slechts blijft bestaan als ’t geel weer plaats maakt voor het veld terwijl mijn kind de wagens telt twee treinen zegt hij heeft gelijk en roept luid drie vier vijf de afstand kort veel sneller dan hij telt totdat de fronten elkaar raken terwijl wij stilstaan zien we hoe de twee schiet…

hij is oud is vroeger op zijn geboortedag vervormd naar buiten gekomen lichamelijk misvormd iets meer als iedereen een arm krom en onbuigbaar straf en onhoudbaar stijf en onwendbaar mijn gedachten in zijn land een weg langs scherpe rotsen de slang in het paradijs en hij lacht en ik die stijf ben in wezen en alleen maar kan wijzen…

Je stapt binnen blond en blauw- ogig brutaal, koude om je heen glimlacht, vraagt of ik ook soms naar de kerstmarkt ga naast me komt zitten vragend ogen openslaat om grootse dingen te verrichten Ik schud wat spijtig neen, zeg dat je te veel op mijn liefste lijkt en dat ik liever niet bezwijk maar dat we kunnen zingen kerstliedjes tot Centraal…

zo kun je verdwalen met je neus in de wolken of in geuren die een schoonheid kleuren met honing mandarijnen fluwelen gordijnen en ogen stralend naar een ster die er misschien wel helemaal niet was, of gewoon in jouw lach als je stiekem om het hoekje gluurt of met je neus plat tegen het raam en een blos die smaakt naar meer kan ik nog dromen…

Al sinds de ochtenddauw in touw verbonden met een lijn verbeiden aanwezig voor gezette tijden routine lijkt in ogenschouw De vreugde daar te staan, te staren op langsvarend bries bravoure aan zijde lokt het zijn retour naar waar de wezens innig waren Elke vezel voelt gerust iedere tel verwacht de hang herkenning in zichzelf te slaken…

De binnenplaats weer leeg vrienden en helpers uit de straat waar het zo-even nog hangt, het zo-even van toen een rokend monster zijn tanden zette in een uitgekomen droom toen tekenen van bloed en zweet het plaveisel kleurden toen de zigeunerkinderen met het blauwe wierook gewijden werden (snoep gekregen) toen de jassen voor het…

Twijfel langs de hemel, een zweem van vreugdevuur, gestookt op de weidegronden in de verte. Moeizaam hangt de nevel en ademt traag een kleur. De nacht ligt in de welving van een lichtblauw rookgordijn, Er klimt of hangt een maan in stilte, er smeult. O schoonheid van het land rondom het dorp dat heet Bikafalva.…

Het eerste stadspark van het land, de hoogste molens van Europa. Het pauselijk wapen pontificaal boven de ingang van de kerk, voor enkele jaren monumentaal gepromoveerd tot basiliek. De hoogste, grootste en het eerst: wie tussen raffinaderijen en grote havens niet onder wil gaan, moet met pakhuizen aan een gracht, zelfverzekerd en megalomaan…

Voorbij de boomgrens tussen mosgroen toch een berk reikend naar omhoog tot nauwelijks mijn knieën strijdend met de kilte en het daglicht voorbij het mos alleen maar rotsen dan de zee tot aan de horizon daarachter ijs met al zijn stormen rijk aan sneeuw en bittere kou tot er weer zee dan kale rotsen weer een boomgrens berken…

De Koning, hoofd in de wolken, maakt van zijn eigen werkelijkheid een ijle droom. Een geestesschim onaards wordt middels tonnen steen door arbeiders getorst in vuil en gruis en zweet, vermetseld tot materie. Wie nu de berg opgaat is als een oude pelgrim: de weg is lang en zwaar, maar 't loon na moeizaam zwoegen is een hemels visioen…

Door openingen hoog in de halfverzonken gang valt licht op ruwe steen en omgevallen beelden. Resten stucwerk hier en daar vertellen met gebarsten stem: "dit was een keizershuis, met alle bouwvallen rondom in 't weidse heuvelland". 'k Meen Caesar te ontwaren met zijn nobel en schoon gelaat, getooid als legeroverste, die zal vragen…

je ging weg met de tegenzin van het moeten achterlaten terwijl ik mee behoorde te gaan ´het is een test´ zei je en dat je van me hield, dol op me was nog veel meer dan ik van jou het was voor jou de eerste keer dat je ooit zoveel om iemand had gegeven je vloog voor het eerst natuurlijk was ik zeer gevleid en was ik liever meegereisd naar…

…en vergeet niet te ademen daarginds voor twee: de weldadige koelte die over kan waaien als wij dat willen. …en bezwanger voor mij wolken met de mooiste muziek, hoorbaar water van levensbelang. …en hang mijn fluwelen schaduw rondom je gestalte wanneer je straks gaat. Cape en capuchon je met mijzelf, want in die plooien ligt iets van…

God is zwart Dat weet ik half zeker En draagt een bril met Spiegelende glazen God valt plots Ongeroepen vanuit niets Bij kleine kreun van pijn In betonnen nergensland God is hand Slanke vinger die verwijst Raakt de wond geschoond Verwaait het kwade vuil God is glimlach Verdwijnend in het licht Het verblindend lege wit Van helse…

De weg en de wegen de wolken passeren het oog en de vlucht van het vliegtuig en de benen lopen die stappen en luiden op andere grond en andere tijden kijken uit naar waar deze weg op uitmondt…

wat zocht je in de stad jij die alles was en had het zachte groene land een hand boven je oog de boog in de rivier en al die trotse vergezichten hier wat zoek je in de kathedralen beelden die de tijd verschalen uitgehakt in steen, waar moeten al die mensen heen die bidden met hun hoofd tegen de muur de offers zijn hier veel te duur…

Vergezicht vanaf een stille binnenplaats: bloesemgewijs vloeien overwoekerende paden uit tussen het graan. Dit Silezië ruikt naar appel, de velden rondom Praag, dorp na dorp de trage tred van zomers' land'lijkheid. Sleurt er zich een zuchtje wind door het hitte-trillend-groen? Ik sluimer in de schaduw van een eeuwenoude laan. De grassen wuiven…

je klaproost in het geel van korenvelden je armen waren bloot een zonnehoed daaronder blonde haren je kwam ons tegemoet ik zag de bloemen in je ogen, het veldboeket kleurde de zomer in je hand je was de zon geen schaduwen te zien het licht kwam zo van boven je keek heel blij en zwaaide lang naar mij terwijl we langs je stoven…

Treurige bewogen stad met teleurgestelde vrouwen het leven heeft de kleur van stof vergaan vertrouwen gehaast succes op jonge mensenpad door waanzin overdonderd passeert een anonieme horde als verdoofd vergeten braakliggend terrein in verzekerd welzijn - haar beloning voor de deugd. een enkele roos in werelds leegte onopvallend geurend…

En langs de lichten Zijwaarts loopt Een lijn de einder langs Van onder ’t schip En golven door Een glanzende gloed Van lichtend wit Beweegt, beweegt, beweegt Ik zoek het eind En vind slechts Uit het donker niet Maar door het schip bewogen Licht Dichtbij het wufte Nacht’lijk strand En pier Van verre glorie Geluid Van scheepsmotoren…