er is iets veranderd niet de nacht, die is nog altijd zwart niet de stilte, die is nog altijd leeg niet de winter, die is nog even ijzig niet de zoektocht, die is nog zonder antwoord niet de slaap, die is nog mijlenver niet het wachten, ik tel nog ieder uur niet de inspiratie, die is de grote afwezige zelfs niet de wanhoop, die is nog steeds…

De slangekoppen kwamen uit alle hoeken tevoorschijn, er kwam er zelfs een uit mijn toiletpot, die hoog rondcirkelde en bliksemsnel in mijn achilleshiel beet. Ik sloeg dat mormel met mijn WC-borstel knockout. In mijn slaapkamer kwamen er nog meer slangekoppen met de meest demonische, misdadige, kwaadaardige, egoïstische flikkerlichtogen…

Soms valt het licht er zonder splinters gruzelementen Soms staat het licht weer op poetst zich schoon de aarde van de duivel of het stof van een demon Soms valt het licht samen met een gedicht dat zegt iets van de dichter.…

Zoeken naar het volmaakte het hemelse op aarde onvindbaar blijkt terwijl het onvolmaakte met geheimen vragend aan je voeten ligt…

Ik geloof in de Hemelse Moedergodin In Egypte als Isis geëerd Geïncarneerd in Maria, de Moeder Die Liefde en wijsheden leert Ik geloof in Haar Zoon, de Zonnegod Horus In Yeshua kwam hij tot leven Die ons als Christus het voorbeeld geeft Hoe Liefde en Licht te geven Ik geloof in de Grote Godin van de Maan Magdalena aan Yeshua's…

los me op in de wind laat me vluchtig verdampen als de geur van het munt in het vochtige veld opgelost laat ik me zachtjes vervoeren tijdloos, ontastbaar opengesteld Omarmd door de rust vergeven van zonlicht verblijf ik in stilte onzichtbaar verspreid tot jij meer ziet met ogen gesloten dan open vanzelfsprekend gelijk bent volledig…

De onmogelijke zoektocht hem te vinden die zij liefheeft die in stukken gesneden verstrooid op de bodem van de zee de jaloezie van zijn broer niet overleefde Hem te vinden hem te helen opdat haar kind - de Horus - kan ontstaan De queeste van Isis die haar zoeken doet haar broer - haar geliefde - haar Osiris…

terwijl ik in een diepe slaap was kwamen lichtwezens mij halen zij brachten mij naar hun lichtschip en legden mij op een lichtbed voor een lichtoperatie waarin iedere cel van mijn lichaam doordrongen werd van puur en zuiver licht daarna brachten ze mij terug naar de zwaarte en donkerte van de aarde hoe moet ik nu nog wennen…

Dolende over de velden in het prille ochtendlicht vibreren haar woorden over mijn huid als een zachte zomerbries de spanning glijdt van mijn mannelijk lijf ik voel mij één met de natuur en met haar die ik nimmer heb ontmoet een vreemd soort energie maakt zich meester van mij ik geef mij over en laat mij meevoeren naar een plek niet van…

Het woord begrip staat op haar hoofd zodra ze iemand iets belooft komt ze het na. Het woord begrip getatoeerd, op zich niet zo verkeerd maar ze vergeet zichzelf. Het woord begrip, als tattoo op haar hoofd tot ze net iets teveel belooft en op de rem moet gaan staan. De tattoo verbleekt langzaam het woord verdwijnt de rust keer weer:…

Hoe woorden langs haar lijf sluipen, geen binnen-geluid, en in ieder Panorama verliest ze weer zichzelf, stervend in haar eigen beeltenis gevangen, nederig, ongrijpbaar geconfronteerd met elk onuitgesproken verlangen. Getuige van haar diep gevoelde heimwee, die onaantastbaar woelt, resoneert het verhaal van blindelings zoeken naar schoonheid…

als ik de kleine aarde in mijn handen voel het woelen van die zachte korreltjes in de nerven van mijn palm, dan weet ik dat mijn leven het hart van dit bestaan voedt in alle vriendelijkheid waaruit ik mag bestaan zelf ben ik de zon, de maan en de boze wolf laaf ik me aan de keten waaruit alles is ontstaan, ben nederig tegen al wat mij omringt…

geestelijke pijnen ondermijnen mijn kracht hersenen kraken en rekken lichamelijk verschijnen krampen en spastische trekken ik zonder mij af wordt één met de nacht het duivels gespuis op mijn schouder gebied inhaleer en… geniet de rook maakt me wazig, slaperig, slap de pijnen verdwijnen warempel ik lach!…

Een in regen verholen Snakkepole, koers naar Blauwhuis, draagt zijn schim met hoge rug. Zijn zolen klinken als doffe hamerslagen terwijl hij zich voortsleept en hemelwater zegent. Met een kromme vinger wijst hij een jongen na. Het kruis op zijn rug is van goudpapier en wappert plagerig in haken. Twee ezels in weidenevel keren zich af van de…

Vanuit het niets vormloos klei zo sprak jij al met mij ik mocht er zijn je handen kneedde mij het voelde fijn je wilde niet teveel van mij pakken anders zou het te zwaar worden ik totaal inzakken te weinig wist je uit ervaring zou ook niet bevallen er zouden gaten in mij vallen dan blijf ik een mislukt hoopje toekomstig…

Op haar ziel is hij gaan staan extra draaiend met z'n hak alsof dat nog niet had volstaan beukte ie met groot gemak de ziel de grond in, kijk juist daar! Een zielig hoopje gras geeft aan waar hij met zijn poot heeft gestaan draaiend op haar ziel jawel 't gebeurde allemaal zo snel dat 't net lijkt alsof 't nooit gebeurde! Maar hij en ik…

Het duurde lang voordat ze grondde Omdat ze in de hemel aardde Ze niet de duisternis aanvaardde Die in de Lichtrivier uitmondde Ze wist niet van ‘de zwarte zonde’ En hoe of die zich openbaarde Toen ze die eindelijk ontwaarde Was dat juist voor haar laatste ronde Daar ze alsnog haar taak aanvaardde Gelukte het haar zich te hechten Aan water…

Zou jij mijn god willen zijn neem dan van mij weg alles wat absoluut is wees nabij in mijn zijn zoals ik ben zuiver mij uit in wie ik zal zijn of als blijkt dat jij een schepping bent van mij dan zal ik de kunstenaar zijn die onvoorwaardelijk lief heeft wat tot leven kwam…

Op die hoogte was de lucht ijl maar de wind bracht de koelte van de sneeuw op de toppen de ogen slurpten het eerste licht Het lichaam voelde zich uitgerust klaar om verder omhoog te gaan de zwaarte makkelijker te verdragen zodra de eerste stappen waren gezet Vanaf een hoogte naar beneden de wegen leken strepen waarop figuren bewogen veraf…

Een heel leven verteld in een uur onder een parasol een leven bol en vol hulp, van ergens in rollen en ja de reizen van je vrouw en jouw zeilen, je boot net verkocht terwijl wij boten zien op het meer, de lieve meisjes in geel groen die ons serveren, aan het einde vertel je hoe ze de weg afreed. We lopen nu en je vraagt hoe mijn verhaal…