Als dat wil zeggen indien in Keulen en Aken opeens naamloze generaties in de anonimiteit verdwenen gelederen binnen hun muren zouden rijzen uit hun moeras Als en indien evenzeer onverhoopt de weg tussen Keulen en Parijs dat wil zeggen het zanderige pad naar Kom post Stella plots in het niets oplost Als dat wil zeggen als ware de pelgrims…

Omzoomd door lijnzaad En fluitenkruid Doemt het terras op van Brasserie De Drievuldigheid Alles is gemaakt van witte wolken Engelen ontspannen zich met een glas Condens en wat manna Halen herinneringen op aan het strooien Van pioenroosblaadjes, het loslaten van Duiven in nog volle kerken, Pinkstergroeten Op papieren kaarten Dat alles…

Wat heerlijk om iets ondeugends te telen! Iets dat geinig de wet ontgroeit. Zet de plantjes maar richting zon, pap, ze moeten nog emmers warmte eten om al het serieuze uit te zweten, mensen te doen vergeten wat ze zoal met hun kemphaangevechten hebben aangericht... Hoe ontsnap je anders aan de babbelmacht van de staat? Geen plantjes in…

hij heeft een foto van zichzelf gemaakt die in honderdduizend miljarden gelijke stukjes gesneden ze in het luchtledige met kracht uitgestrooid in de vorm van sterren zon maan en ontelbare nog niet ontdekte planeten in lucht licht donker en weer in bloem dier mens geur kleur zintuigen in groot en minuscuul klein leven en elk stukje…

Ik rijs vandaag als de zee bij vloed, ik sta als een steen, als een rots, trots en stevig hef ik m’n hoofd ten hemel en laat mijn ruige bronstkreet galmen over een bergmeer. Ik rijs vandaag met U, Cernunnos, Uw roep laat mij niet los; Heer. Ik rijs vandaag als een boom in het bos, als een vogel die verlost is uit z’n kooi; liefde welt…

Wat er is tussen hem en het laat zich met trage vaagheid beschrijven tussen hemel en aarde is ook zo iets wat mensen motiveert bindt het het met hem het verklaarbare blijft het verborgene ook met moeite is hij het die het vormgeeft…

Niets van dat ene zag hij Maar toch klonk zijn stem heel nabij Al is het nog maar maart en geen mei Ook die persoon voelt heen dichtbij. Al was het een golf met wederkeer Ik zie hem duidelijk telkens weer In de ochtend met steeds glanzend haar Mij wekkend met een heus gebaar. Steeds tot hij bezwijmt Voelt leven alsof alles rijmt. Ik werp…

Ze luistert, verdwijnt waar de wind haar van 't verleden lost. Haar koude adem, pijnen van haar ziel bevriest in het verlangen naar eenvoudig voortbestaan, niet verblind door met nevelen bedamte ramen, ogen als poorten naar haar inner bestaan. Haar schommelstoel schommelt haar voort. De lamp op de tafel gedoofd was het in kamerschemer dat…

Takken vlechten zich ineen. Stilte fluistert zwijgend door het bladerdek heen... ' Hemelwater slingert zich een weg in 1000 druppels blad per blad kussend, sussend, strelend.... In de schaduw van haar blik spreekt haar stem tegen het weten. Ze koestert de Liefde als een diamant vanuit ruwheid door het leven geslepen. Ze…

wat als je gedwongen bent om aan het spel mee te doen een best aardig spel maar waarvan sommige regels toch oneerlijk zijn en jij daardoor nooit z’n echte totale schoonheid herkent wat als het leven goed blijkt en toch de dood heeft als lelijk slot een dissonante finale aan een melodieuze symfonie maar wat als je alle regels…

zorgvuldig strooit hij het papiergeld uit bij het huis van zijn dode zoon ritueel verbrandt hij het dodengeld dat in as opgaat maar niet verdwijnt de biljetten gaan over naar de voorouders in het hiernamaals zij kunnen nu alles kopen wat ze nodig hebben vader en de familie zoeken elkaars nabijheid schuiven dichter…

Onze puzzel raakt niet af hier. Ik raak niet uitgepuzzled, totdat. Totdat mijn laatste uur hier slaat. Totdat mijn ziel in stilte spreekt: Het is helemaal genoeg hier. Jouw aardse puzzle is nu àf. Vertrouw en wees gerust. Boven wordt die puzzle, en al jouw aardse spelen, fantastisch verklaard. Jouw twijfel en jouw puzzel, onweerlegbaar…

Een Wetend Gevoel roert zich in mij wanneer ik kleuren kies bij het schilderen of snaren aansla op de citer Anderen doen uitvindingen ontwerpen processen schrijven de waarheid of fantaseren die Zijn het de Muzen een goddelijke geest of is het de stroom van de tijd die nectar giet in open monden? Gewoon de mond openen als een chakra…

Ik ben onderweg, met uitzichten, dat is het – doelen zijn bijzaak.…

Ik leef: momenten waarvan ik niets weet en niets kan weten Pas een fractie van een seconde erna besef ik het – mijn verstand verdeelt het in mezelf in anderen en objecten – wat er allemaal niet is wanneer ik leef, dan ben ik één met alles zonder dat er aandacht en zintuigen aan te pas lijken te komen Het is gewoon zo en kan niet…

Loop niet weg van je gevoel, in de donkere nacht, vadertje maan schijnt begrijpend en lacht. De berg ten top, door heuvel en dal, de staaf die je steunt, je komt niet ten val. Je rood scharlaken mantel, die je behoedt, je schreden heel teder, vervolg je de vloed. De stenen verdwenen, terwijl je ze zocht, eeuwen geleden…

uit water zijn we opgestaan en veelal zullen we dezelfde weg als haar af gaan van bergen zullen we aflopen uit de hemel zullen we vallen nooit eens stilstaan soms slechts eventjes in een plas je spiegelend aan de hemel waar je ooit eens was zul je de weg vervolgen die water heeft te gaan en ook de mens zal blijven stromen…

een Arendsveer viel op het gras dat is niet goed de geest van de vogel heerser in het luchtruim huist in de Veer zij symboliseert de moed van een krijger roffelende trommels zingende mannen rinkelbellende rokken van dansende vrouwen alles wordt stil de Veer kan niet blijven liggen geduld is een schone zaak…

De Aarde is mijn getuige: Mijn apengeest is een flakkerloze vlam die het duister verlicht, helder en diep als een bergmeer, wijd open als de hemel erboven, rotsvast bij de verleiding van Maya. Helemaal ZEN, alsof ik bij leven al in Nirvana ben. Dodelijk saai!…

vandaag heb ook ik heel even net als hij toen over water gelopen niemand keek er van op dat een schijnbaar heilig gevoel me leek te zijn bekropen even heel even meende ik te zijn uitverkoren ach nee ik wist immers het water was bevroren nee ik maak niemand echt niemand iets wijs en trouwens het was maar even heel even en toen…