Ik zal haar zoeken haar vinden aan elke oever elke wal aan ieder water elke dag, ieder uur vroeg? later? m'n zoektocht kort van duur Ze... ligt nu in m'n armen.…

Je bent niet de mooiste lentebloem van verlangen jouw meeldraden verdwalen langzaam in verliezen of worden trager in beweging je spint een eenzaam kleverig web tegen de kale muren van jouw ziel misschien dat na de heimweedood een verlangende bloei zal voltooien maar tot die tijd kan het vriezen en plotseling dooien als eenzame grauwwitte…

Wanneer ik afstand met stilte kan overbruggen is mijn zwijgen tijdloos en de hunkering naar jouw aanwezigheid zonder woorden in de nacht verzonden blijft zonder lethargie omdat ik leef met jouw ratio bestaan er geen grenzen aan werkelijkheid van horizon er is een verder weg dan hier in de heuvels achter de oceaan waar ik mijn brieven…

Praat me nu van lente, voorjaar vogelzang in ijle bomen Laat me nu van verwachting en belofte in schuchter blauw dromen De zon warm op m'n kalende kruin m'n tuin in eerste tooi.…

Ik vroeg me af of er maanlicht was bij het luchtig samensmelten als schuim in de nacht, misschien met sterren achter Aldebaran geheimzinnig oranje verderaf. Dat het maar een droom was zei jij net zoals wij zongen in het koor, Straatklinkers geheten over Orpheus en Eurydice. Het verlangen niet genoeg om een nieuwe wereld te scheppen, waar…

Haar simpele bewegingen houding en trouw mijn goudmijn is zij, onmisbaar in mijn leven. Ik lees al haar bewegingen in stilte en geniet mede door haar begin ik liefde te beschrijven. Door het water spattend van de Binnenmaas de ochtendzon geklemd in ook mijn glimlach die heuse brede volmondig voelen ontluiken zijn onvergetelijke momenten van…

ver in het verleden rustig over roest en rail zonder haast en herrie speelden wij op het spoor we vergaten wie we waren in onze lokkende loco de meester en de machinist met een prachtig perspectief we zwaaiden met het gras sneden dorpen in tweeën konden met elkaar overweg in de gestoomde cabine zagen door de ronde gaten twee verschillende…

Soms vriezen de boze uren als dagen aan de winters van onze oude appelbomen een andere dag is het vuurwerk een jaar dat is begonnen met het knagen aan de tijd veel vaker is het vragen niet aan antwoorden gebonden we raken elkaar niet kwijt als de nacht komt met vrijheid slaapt de dag door wild verlangen we dragen elkaar door de nijd…

Stilte van de nacht heeft me ijverig gemaakt nu ik niet meer bang ben om met mijn ziel te spreken ik voel hoe je weer bij me bent in angstige ogenblikken van onschuld vernederd door de ongeduldige meute die niets anders ziet dan eigenbelang ik heb het gehoord dat zogenaamde toeval van mensen die de nacht vervloeken ze zijn leeg van binnen…

Je weet dat ik de stilte nodig heb om me op te laden voor de mensheid want vragen stellen ligt me niet antwoorden heb ik niet voor handen laat me maar even in mijn eenzaamheid er is nog voldoende tijd om de wereld door mijn aanwezigheid te veranderen het zijn de kleine dingen die ik doe ze vallen niet op en maken me niet moe door niemand…

Als zomerregen klinken zijn tonen, zijn akkoorden Begeleiden doet hij mij z'n vingers, wandelend over het zwart en wit van toetsen deze novemberavond windstil..... maar kil Hij binnen.... ik buiten als in een partituur met elkaar verbonden.…

Daar waar de verhalen waren gebleven leefde je in landschap van andere verhalen dan die we ons herinnerden in het bed vol verlangen namen we afscheid zinnen leken te dansen in verbeelding verslaafd aan jouw genegenheid gezelligheid die je bracht bij nacht wanneer adem zijn reis had door het universum van dode bomen verdorde bloemenvelden…

Laat me delen in je warmte het is zo koud hier in de nacht er waait een ijswind door m'n hoofd die meer en meer treurnis belooft mag ik slapen in je warmte ik verkil als ik nog langer wacht er trekt een vrieskou in m'n lichaam die me langzaam van zinnen berooft ach kan ik schuilen in je warmte totdat de zon weer naar me lacht…

Waarom lijkt vrede zo verontrustend in ruimte die leegte inneemt omdat het waaien vragen heeft tot in de dood, het stille zwijgen wanneer jij afstand in gedachten kan overbruggen is jouw zwijgen tijdloos in jouw eerste levensvragen. Het zoete duistere wenkt me ik laat je gaan in mijn verdriet simpele vriend het gebeurt nu slechts in…

Grave, straatjes en steegjes in deze oude stad aan de rivier Ze vertellen het verhaal van handel, goederen maar vooral... over het -van oudsher- zelf-brouwen van bier dronken worden bij ochtendgloren Het water uit de Maas niet te drinken als koffie? thee? In hun verhaal nemen ze je mee de 'achterafjes' nooit doodlopend.…

De energie Die stroomt tussen Het ene mens En het andere Hoe bijzonder is het Dat we elkaar willen voeden En gevoed willen worden Gewoon omdat In hokjes willen we Dat begrip begrijpen En daar content mee zijn Liefde? Zo divers Kan het zijn Zo verschillend beleefd Zo uniek op zich Ik stop met de hokjes En weet en voel Dit…

Afgelopen winter toen je in mijn droom beweerde dat herfst niet lang zou duren vond ik herfst terug in een brief met vallende bladeren rottende vruchten spiegelvriend je schreef mij over vroegere tijden toen ik die kwajongen was die speelde als een aapje in de speeltuin van het bos het werd lente vernieuwende bloesem zoete bloemen…

(voor Abys) Ik noemde jou ooit de beschermengel van Rogi Wieg, een welgemeend superlatief, maar in wezen was je veel meer dan dat, namelijk een vrouw van vlees en bloed, die Rogi wist te lezen. Vannacht zocht je me op via de mechanische apparaturen en gaf je me een superdouw, die mijn ziel deed stuiteren van mega-extase. Je wilt mijn…

hij is mijn cirkelvriend met spaken in zijn ziel staat in het middelpunt altijd draaiend om zijn as met twee kappen aan de rand luistert hij listig naar de wind volgt zonder protest een richting past steeds zijn snelheid aan hij zorgt voor moestuinstroom je maait, je snoeit, je maakt je zelfgemaakte groentes klaar je versnippert zelfs…

Weergaloos klinkt de echo van liefdesvriendschap wanneer de eenzame mannen elkaar ontmoeten in het bedwelmende duister van het Russische nachtwoud donkere vlinders dwarrelen in dronken buiken een baard houdt de wodkafles hoog in de lucht illustere wolken bevloeien intimiteit met regen en in het eenvoudige van de ochtend aan tafel met oma…