Wees niet bang bij het herkennen woorden hebben het ritme van je stem water is krachtig in de stroom in beweging vaagt zij alles weg wees niet bang om te ervaren fluister niet ben wie je bent…

ik heb je lief in de verleden tijd toen morgen nog van mij was maar ben niet meer te houden als bezittelijk voornaamste woord een ons was net teveel om mezelf kwijt te raken in een overschot aan samen waarin alles moest gedeeld nu kus ik vrijheid welkom na lamgeslagen woorden geeft verlies me openhartigheid als meewerkend voorwerp…

Ik ontving een schakel- armband en een ring ze zaten als gegoten vast en zeker ook de weg welke ik ging ze liggen in de la van mijn herinne- ring…

We praten over vrijheid we kletsen heel wat af over vrijheid van schrijven of vrijheid van geslacht we discussiëren over vrijheid de slavernij is afgeschaft. En toch is ’t probleem dat vrijheid nog zo simpel niet is we debatteren over vrijheid hoe ’t beter kan of beter moet. Maar we kunnen pas zeggen dat we in vrijheid leven als iedereen…

Het stinkt hier niet naar gewicht van groen geverfde genieën Een dun doek zweeft van half naar heel stok - buiten bereik Plant zelf de mast met de wereldvlag in je navel - wees vrij!…

de dagen werden geverfd in bruin en zwart wolken bebloed in rood het leven in het ijle van dood het land bevochtigd in bittere meidauw maar nimmer werd het hoofd gebogen voor deze immense tirannie hoor de noten op de muziekbalk klinkend in liefdevolle vrede onnavolgbaar breekt zij de duisternis van oorlog open…

De morgenvogel opent mijn gemoed met een zwierige zwaai fluit het gazon zich ontvankelijk naar de vroege ochtendmens. De tranen rollen van het raam het glas half doorzichtig als benevelde gedachten zich trachten te schikken voor het ontbijt. De wekker hoeft niet meer te gaan maar de ogen zijn uitgerust klaar om wakker een nieuw hoofdstuk…

Ik hield de stenen zo lang in mijn armen dat het draagbaar leek en ogenschijnlijk bedroog Tot ik ze -wat bezielde me- op het punt van oplossen van me vandaan legde ..ik vloog..…

Zoiets als een gerbildroom. Dronken van onbezonnen verliefdheid een vlekkeloos gazon ondermijnen door quasi gekke uitspattingen. De zon zijn. Het licht uitgooien als een hengel, door de nacht varen en met een onbreekbare glimlach wakker worden. Maar bovenal er zijn met lichaam en geest.…

moe laatste dag van de week nog een keer werken vrij klaar dossiers dicht kasten op slot voldaan de deur uit vrij alleen naar huis lekker niks hoeven met niemand rekening houden vrij…

Is er een eindige wandeling waar ik thuis zal komen over heuvels, gras tuin perken langs het geslepen spoor van sterrengruis. Voetstappen liegen niet net als de wortels diep het vasthouden niet vergeten. Het landschap dat ik negeerde maakte slagzij maar de vleugels in de lucht waren sterk en vastberaden als de duif haar vlucht weet…

het Chinese meisje verleerde het dansen in zijdestoffen kilte haar rijst op de planken de uitputting verweeft haar pedalen van katoen om het leven te stikken in lappen van jaren nu rest haar dansen naar de pijpen der bazen door het oog van de naald en genaaid voor het leven…

In het dal van het verlangen naar de zon reizen we stroomopwaarts het station Utopia reeds gepasseerd boven ons pakken de wolken zich donker samen elke bocht toont een nieuwe horizon en achter elke heuvel schijnt een ander licht het wonder van verandering is overal…

blinkende revolver verborgen in de holster onder zijn oksel doet hem de wereld aankunnen eindelijk baas over eigen lot God staat op de trein te wachten zijn laatste reis, weg van hier waar zoveel mensen hem verachten uitschelden, verstoten, vergeten later misschien te ontdekken, schadelijk de kracht die kan uitgaan van hen onder invloed…

...schreef hij vol goede moed. De steen bloeide en de zon steeg op uit de zee. Ik liet beweging zien en de stad spiegelde zich door gesponnen glas. De lakens zweefden en ik werd gewekt door een rode ibis.…

Doordringbaarheid van de winterse nagalmen. Vreemde lichtsignalen van onbekende bronnen. Blijkbaar dwaallichten die het onaangename beschenen. De winterse nagalm die verlichting geeft aan de onbekende goede weg. Heilzaam voortwaarts. Genoegzaamheid en opluchting. Daarom doordringbaarheid, vooralsnog en voor altijd! Gewenste goedhartigheid en…

Ik weet dat ik niet meer aan de verwachting die jij van mij hebt voldoe maar telkens verder springen dan ik kan of steeds maar weer dezelfde hoogte halen maakt me moe ik struikel over lijnen die te strak gespannen staan en voel de latten die jij legde zijwaarts hellen de vensterloze wanden van het hokje waar ik volgens jou in pas…

Je stootte mijn korsten open niemand kon dat beter dan jij en droeg me naar Golgotha toen bloed de wonden schoonde daar stierf ik in de open ruimte waar grenzen van de doolhof waren neergehaald en ademen weer voelde als toen…

Kanaliseer me niet, ik zal me woest verweren tegen kille grenzen van beton en buiten oevers treden obstakels zullen meegesleurd langs dode vastelanden, want ik ben een boreling van grillige levenszeeën…

Met ongewone lichtheid smelt de nacht in mijn ogen en verdwijnt gelijk een vroege vogel aan de horizon. Varend op de sterren vraag ik mij af in welke ademtocht de opgang ligt. Bij welke maan kom ik thuis is het te beschrijven een verhaal waarin as in water veranderd. Baart de eeuwige ruimte wijsheid waar nieuwe woorden beelden scheppen…