Gruis van groevende gedachten slaat dwarrelend neer in een hervonden fles van nederige eenvoud. Droef denken vleit neer aan de rand van weleer, woorden van troost klinken weer vertrouwd.…

Jij. Die ronde gezondheid. Dat tevredene leven. Dat welzijn. Die welverdiende rust onder de dempende deken van de droom. Weerloos, als het monster komt, met zijn bebloede vacht. Die klauwen in de nacht.…

De meeste stemmen zwijgen ze baden pootje in het werk of neuriën langs wandelpaden,bos en dijk. Talloze schreeuwen: Gamma! In treinen die vertraging hebben hoor ik poëzie zonder pen. De zwaluwen vliegen laag zonnestralen rusten uit nachtregens drenken de aarde. Misschien heeft god genoeg van het scheppen het lijkt wel zondag vandaag…

Het zijn maar van die kleine dingen, die je dag een kleurtje geven, de zon hoeft er niet voor te schijnen. Het zijn die kleine gebaartjes die je dag opfleuren, het zonnescherm kan ingeklapt blijven. Het zijn die hele kleine vraagjes, die worden gesteld: hoe gaat het met je? En mijn dag is zonnig en gekleurd. Heb U dat nou ook…

Ze volgen kronkelige takken vanuit de hersenstam die zijn voedsel haalt via schimmige wortels uit verstilde wateren in de diepe ondergrond van het zoetzure verleden Ik vlinder achter liefde aan op zoek naar een nectarbron bemest het eeuwig zuur met schone zoete zaken overstem het zwarte suizen met een vrolijker lied blus aldus de meeste…

Wij knikken naar elkaar hij weet waarvoor ik kom Zijn handen begrijpen de taal van mijn lichaam Met zijn vingers opent hij poorten laat energie weer stromen Alleen onze ademhaling spreekt Dan vindt hij het voorvoelde masseert de koudebrug Hij tast mijn heupen af en duwt zijn duimen tot op het bot Ik kreun Niets staat los van…

De cyste kwelt de feiten en brengt het weefsel in tranen. Een open vizier struikelt over schaduwen maar blijft rotsvast vertrouwen op merites dat net behoud vangt.…

brillen zonnebrillen in den hand op het hoofd ook op de neus met logo zonder logo gezichten zonder ogen brillen als diadeem te grote brillen lijpe brillen het is weer brillenweer…

hier 'n pas om te passen mevrouw en hier 'n pas om te plassen mevrouw dit is 'n pas om te eten mevrouw anders nog iets wat u weten wou hier is 'n pas om rijden meneer en hier 'n pas om te bevrijden meneer dit is 'n pas om te vergrijzen meneer graag tot ziens tot de volgende keer hier is 'n pas om te bewegen jongeman en hier 'n pas voor…

het is half elf zondag en het bloed kruipt waar het kruipen kan maar! in tijd kan je niet stil blijven geruisloos sluipt een schuduw maar! dichterbij niet komen omdat de lucht onzichtbaar is alleen maar voelbaar voel maar als een zuchtje wind en het stopt waar het begint tikken op tik tak gewoon op m`n gemak onderweg in dit leven…

Vrijheid gehuld in leegte zwaar hoofd in ronddolende gedachten die naar een huis smachten Haar huis geen thuis Waar leegte niet wordt verjaagd vult het verleden de kleine kamer glijdt ze achteruit in een toekomst Altijd haar heden…

Als nacht de dag verlaten heeft de zon de maan beschijnt verliest de koude van de warmte tot de zon in harmonie haar licht doorgeeft aan de maan Maar als de nacht de dag vast blijft houden in haar onrustgreep mis ik je zo, mijn maan je stille zilverglans die waakt terwijl ik slaap want ik zie alleen een zon die mijn maan overbelicht…

dag dag zwart dag nacht dag toedeloe dag hallo dag dag licht dag welkom kleur mij warm zonnig aangenaam…

'T klopt zoals je ziet: van alle kanten Haar haren, ademloos nonchalant- en om haar schouder hangt 't kalfsleder- Ongegeneerd verveelde hengsel van haar Prada-tas 'T tikt zoals je hoort: zo goed radertjes ratelen radiografisch charmant de wijzers wijzen volmaakt voltooid het verleden de weg naar ooit zoals het thuis tikte, tikt het hier nooit…

gezichtsbedrog sommigen werken zich een leven lang uit de naad om anderen op elk moment te bevrijden van onrecht en kwaad, om ooit herinnerd te worden als: een mens van goede wil! anderen die het hier nog amper zien zitten zwalpend in een zee van ellende en haast verdrinkend in een oceaan van pijn blazen zich op. gelukkig ver…

Wij kwamen verdomd dichtbij elkaar met onze stemming en klank dat zelfs de stilte schrok omdat het niet goed was er sprong een snaar pracht moment in een fractie welzijn direct weer vervlogen een flits door jaren verdrongen ineens zomaar bij mij opkomt moest het onbewust blijven om nu pas iets moois te beschrijven?…

waar muziek vermengd met warmte en geuren van huiselijkheid de vloer kraakt bij ieder stap die ik zet voel ik me thuis…

Als de liefde lacht keert het binnenbeeld naar buiten.…

de dag sliep geen licht kwam binnen ik rookte wel en toetsen bewogen even maar de ogen en het denken lieten mij in een baarmoeder zweven de viervoeter bewaakte op mijn borst ingeslopen hazenslaapjes die aan elkander waren geregen toen teneinde het wakkere zich aandiende scheen het zwart door mijn raam was het nog een late ochtend…

We zullen samenzijn of samen tenonder gaan. Ik heb er tabak van, dan maar resoluut en zon- der nuance, je wordt beter of samen in 't ravijn. Lief, die vast zit in de kelder met de lange bang- e gangen, die leiden naar ellende, doodverlangen, enge cirkelbewegingen en schijnbare rust die als je beter kijkt verschrikkelijk is, kom! ik neem…