Met één voet op aarde de andere vooruit gaande voort in een tijdloos tempo om dan opeens met twéé voeten pas op de plaats als vastgenageld staan het is té veel té mooi, té groots overweldigend, hemels hoog dat alles te omvatten te kunnen bevatten dringt diep naar binnen maakt van jou, peregrino een ander mens nog mooier, voor Altijd…

het is tijd tijd voor mantelzorg! mijn mantel toen op de groei gemaakt toch ruim makkelijk hij past niet langer niet zó! het is tijd dus tijd voor mantelzorg! het model niet meer van deze tijd moet vermaakt een nieuwe – moderne snit wat lengte erbij meer getailleerd voorzien van nieuwe motieven het is tijd dus tijd voor mantelzorg…

magisch woord voor elk begin een heerlijk gevoel diep binnenin hoopvol voor een verlangend hart er is geen einde zonder start!…

rondhangen en bemerken weigeren naar huis te gaan niet meer op je benen kunnen staan moe zijn van dat zo gezegde werken het beest kwam boven en blijft drijven zinloze gesprekken, verloren dromen moeilijk daar nog doorheen te komen de duivel heerst, laat onrust verschijnen een cafeetje hier of een taverne daar wat jenever en wat glazen bier…

wat zij onder ogen denkt, blijft nog ongezien. ze snijdt uit littekens het ijs in rechte banen. met stukken bouwt ze wat bewegen kan. ergens ademen kieren in haar plaats. ze scheiden ruimte tot het nooit veilig wordt. in het wak zoekt ze kleuren, danst ze zonder as. zo blijft zij zeker : onder de bovenlaag zwemt ze naar de wolken.…

Alles ging in kannen en kruiken het klare water klare wijn Alles wat geschonken wat gedronken vocht, vloeibaar De kruik als het ranke lijf van een vrouw Nu is daar: de fles, het drinkpak de bidon, het rietje waaruit je lurkt Het waren kannen en kruiken waarin alles te gebruiken, te bewaren.…

Zich verliezen in het water is voor de vis van levensbelang Zich verliezen aan het water probeert de visser levenslang De vis zeilt gracieus door het water De visser zit glad versteend aan de kant Kennen zij vroeger, vandaag of later vraag hij zich af nu en dan De visser wordt een beetje vis Het wemelende, murmelende water kabbelt zijn…

Tv programma’s die lopen over mode en klederdracht hoe rijken staan te showen met hun glitterende pracht laat dit alles maar belopen, ga niet zweven, heus maar zap zeer snel naar een andere zender van keus het dromen over stuff die we toch nooit kunnen kopen is banaal te duur…

Het wisselt. Sterker, sneller ook. Als een boek. Ragfijn in poëzie geschreven, waar alle letters, in een ademtocht, voor altijd bij mij zijn gebleven. Ik zag ze komen, verder van mij gaan. Al die zielsmomenten, hoe het fluisterdicht, in alles kon bestaan. De sterren heb ik stilgehouden, de hartstocht meer dan ooit beleefd. Ik voel…

Wie zich thuis voelt, wordt snel beter. Wie langdurig ziek is, verlangt naar beterschap. Daarom zouden ziekenhuizen, ziekenthuizen moeten zijn. Wie lang gestraft word, belooft graag beterschap. Daarom is een gevangenis, een thuis van bewaring.…

Welvaart maken. Méér moeten genieten van te véél. Omkomen in bergen spullen. Nog méér willen besteden. Racen met de ratten. Welvaart minderen. Méér kunnen genieten van minder. Huizen weer bewoonbaar maken. Tevreden met wat we nog hebben. Surfen op de golven van de tijd. Welke richting gaan we op? Welke wegen slaan we in?…

De Laanstraat is een oude winkelstraat, met boekenzaken en een fotograaf. Met winkels waar mensen koffie, kaas en brood gaan kopen. Mijn dag begint pas goed bij Boot, met espresso en een fijn sigaartje. Jongeren zie ik rennen. Ouderen zie ik rustig lopen. Bij Kuiper ga ik een broodje kopen, om daarna weer aan het werk te gaan. Zomaar voel…

Het wordt al stiller in onze straat. Buurtbewoners zijn met volgeladen auto's, van hier naar daar getrokken. Velen zijn op zoek naar groener gras, sommigen naar de stilte. Kuddedieren zijn ver van huis gegaan. Wat rusteloze mensen elders zoeken, is in alle rust thuis gebleven. Stil werd onze zomertuin. Vredig ons bestaan. .…

half verscholen in de lindeboom plukt een oude man lindebloesem voor eigen gebruik het verhaal gaat dat je bij intensief gebruik gezond oud kunt worden…

Deuren wil ik openen poorten wil ik ontsluiten Sleutels in het slot steken van buiten naar binnen Als woorden in zinnen die zich neerleggen of juist opstaan Wind en regen willen me achtervolgen tot aan de drempel Warempel..... het is de vraag of zon nog schijnsel heeft In voorraad? in kindermaat? achter glas broos…

Waar hij zijn voetstappen heeft gezet.... zijn ogen liet dwalen over water,langs lucht waar bloemen bedelen om zijn aandacht de watervogel hem toelacht en het ballet van nimfen op een zomeravond waarop de zon moeite had schielijk te verdwijnen uit zijn zicht op het papier waarop de penselen aarzelen in z'n oude hand…

Op zijn betegelde vlakte ziet het Boeddhabeeldje aan de ene kant de poster met de bloemen en de boom aan de andere kant de walmende barbecue met kiloknallende plofkip het zet zijn blik op oneindig en droomt zichzelf het paradijs…

in stille meditatie ontvangen mijn handen een druppel rust zij is toereikend om zwaarte van het hart te verzachten gewoon maar zitten weten, dat ik verbonden ben met al wat is…

kan iemand mij vertellen wat onrust is natuurlijk ken ik het onbestendige gevoel dat onlosmakend vooraf gaat aan een vorm van vrees maar onrust is meer dan de ondefinieerbare wroeging waar ik wel eens mee te dealen heb alles is veel maar onrust is zoveel meer dan het woekerend gevaar dat altijd op de loer ligt…

Niets willen doen, toch veel gedaan. Innerlijke rust. Niets willen moeten, is ontmoeting. Innerlijke vrede.…