Pril in leven en het vak tast zij de mode zichtbaar af - ik heb ogen overal - bekakt ze arrogant op haar gouden muiltjes een ervaren reflectant ziet gis en wil het best geloven likt flink op stuk ze zullen zeker scherp zijn hoewel met vele vuiltjes…

hij vult het kantoor met atmosfeer herhaalt de lucht en het belang van terugkomende muis klikken verdedigt het luchtruim met kunst rekenen en voorgestelde fouten en vindt recht op langere tenen in verantwoordelijk zitvlees hij plaatst overal windschermen waarschijnlijk uit feitelijke misverstanden maakt hij zich groot belangrijk is echter…

Klanken doorstoten gedachten als dolken Drommen samen op steen in huis van dichter. Dochter je zocht d´r zoeken zal je zaken doen Plensbuien doen daden doen wonderen Wondere daden als dadels zo zoet En boom groeit te berg de haren reizen mee naar buiten naar binnen Kriebels zoeken buiken de vlinder vliegt mee zonk af in bottenbodems…

Klemtoonwaardig struikel ik tussen neus en lippen door en spuit mijn binnenste uit tomeloze onvrede zijn gezichtveld in: gij weledele miezerige wurm - nu geplet tussen reuzentanden - geen uitstel meer beveelt door tong en riem uw gebeente wees gewaarschuwd ik spreeksel ijzeren woorden en mijn beurt is hier op staande voet gekomen wachtend…

Zij is een waarnemer in de top, een seismograaf, een fijngevoelig instrument dat dagelijkse trillingen als uitslag registreert. Zij is een toehoorder een omgekeerde luidspreker die in vertrouwen klanken absorbeert. Zij is een nieuwsbron, een lijfwacht, een regelaar die voor wie hulp behoeft agenda's strak beheert. Zij is een laptop…

1 Op gammele wielen dokkert de slee door een schraal verlichte steeg. Ze draagt een ster van chroom, Duiven vluchten loom, verlaten de dorre geul waar snelle snavels de kruimels ruimen. Wie verschuilt zich achter getint glas? Een baron die de handen wringt, het schuifelend volk veracht en zegt ‘Ik wik de waarde van olie en kennis en macht…

je zag kans om cirkels te doorbreken die je boeiden maar je vrijheid snoeiden je hebt het goud dat in de verte blonk met beide handen aangegrepen het schitterde als wijn op dronk je jeugd deed pijn en is verweven met afhankelijk zijn, bouwen zonder enig stuk vertrouwen je ogen glanzen weer dagen lijken uren je nieuwe baan heeft…

de kleine wijzer kruipt voorbij de tien de krant heb ik van A tot Z gelezen m’n toetsenbord heeft niets van mij te vrezen en buiten heb ik alles al gezien op mijn bureau staan lege koffiekoppen een paperclip is nu niet langer krom ik sla het lege blaadje maar weer om een luide geeuw is nauwelijks te stoppen een werkdag van een dienaar van…

De perforator staart me als een papegaaitje aan terwijl de meetlat de post-its net heeft verslaan Stekkers en veel draden voorzien het scherm van stroom Mappen met stalen beugels baden in papier zo wit als room De hoorn vleit zich in de schoot van de telefoon De kronkelende witte navelstreng vereeuwigt hun amoureuze toon Metalen klemmen…

pas toen de “frisse wind” ging waaien voelde zij de adem in haar nek en nog voordat zij zich om kon draaien zat er een ander op haar plek bij de directie kreeg zij geen vertrouwen van haar collega’s enkel medelij en haar baas -geen fan van vrouwen- draaide slijmerig rond de brij zonder afscheid stond ze buiten met haar spullen in een doos…

Ik sta op en ik voel me Te groot voor deze ruimte Te breed voor deze stad Ik stoot mijn hoofd aan de hemel In te kleine schoenen Zet ik mijn voeten op de grond In één stap op mijn werk op tijd In een hinkel thuis - Hoe was het? Vandaag was… Ach laat maar schat Het is een kleinigheid…