966 resultaten.
Sweet delight
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 319 mijn terugreis
draagt dromen en fantasieën
wanneer het leven moeilijk is
in je ogen
dan denk ik aan vlinders
je ziet ze in gedachten fladderen en dansen
boven een grasveld
vol madeliefjes
die betovering
dat houdt mij wakker
rondom een geborduurd bed
met zachte kussens
herinner ik mij dat tere
als vanouds……
Laten we zwijgen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 377 want afstand scheppen
en in beweging zetten
daarvoor neem je het woord
benoem iets en je raakt het kwijt
of dekt het af als een geheim
met verhullende oppervlakkigheid
de grens waar mensen over
en langs gaan of door worden
geraakt en afgetast
niet verder dan de schil
de eerste lijn een kom
niet dichterbij, tot hier
de verte achter…
Bezet een Bed
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 216 het quotum van
MRI-scans
is al op
in oktober
tegen de pijn
kunt U
-uiteraard tegen betaling-
extra pillen krijgen
het aantal ligdagen
zal volgend jaar
verminderd worden
in verband met
Kerstbonussen
van de ziekenbazen
“Occupy een bed”
wordt patiëntenleus…
Kindvrouwtje
netgedicht
3.7 met 9 stemmen 643 je wilt me lezen
met je vingertoppen
in je ogen die bevreemde blik
je trage stem vraagt wie ik ben
sjjjj
stil maar
sluit je ogen
en luister naar muziek van toen
ik wieg ons
met het kind, dat geen weet heeft
van wat leeft
in de diepte die ik ken…
Overal rond haar hoofd
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 319 Zij moet iedere dag een berg beklimmen
om niet te verzuipen in ‘t zilte water
wandelt zij eerzaam dwalend over zee
en ook de vogels weten van haar falen
in zang reeds voor een droevig later
haar rugzak torst zij moedig mee
in zielenstormen van eenvoud
overal rond haar hoofd
zwemt er een zoute wereld
en klimmen er mensen uit de put.…
Aanwezig
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 395 gezondheid, levensvreugde
vergezellen haar dobbergedachten
bij het gewemel van banden
uit diepe waarden
troost knielt aan haar voeten
ze verbergt een stille traan
en droogt ze weer
door ontroering
op het moeilijke pad van ‘t leven
leent zij nieuwe kracht
door het licht der maan
van grootsheid
het eigen uitzicht blijft
bij hoop schijnt…
allerlaatste keer
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 274 allerlaatste keer
strak haar gezicht
gespannen lijnen
vaag een blos
ogen met verre blik
lippen een streep
honderd glazen bollen
in alle kleuren van de regenboog
kijken op haar neer
als ze naar de lift loopt
voor de allerlaatste keer
zegt ze monter
even iets dat op een glimlach lijkt
op het bed een bruin hemd
haarkap en broekje…
kanker
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 611 Verborgen onder het zoekend oog
van de oncoloog
die je gerust stelt
het is maar de grootte van een speld.
Wat zegt hij nu
Wat is er aan de hand
Het was maar iets kleins
Onbenulligs zei de huisdokter.
In alle staten
Heb ik de kliniek verlaten
Tranen langs mijn wangen
Niemand om ze op te vangen
In gedachten zag ik mij sterven
Wat met…
Alzheimer
netgedicht
2.2 met 9 stemmen 377 Verten lachen toekomst dichterbij
en tijden verdwijnen in luchtledig
verleden door gaten zo zwart
als nacht zonder kennis of weten.
Rumoer verstomt tot weeïg zwijgen
lachen stort zijn tranen uit en spreken
vraagt om stille aandacht luisteren
onwezenlijkheid in klanken.
Waar mensen waren die verzorgen
zijn nu wezens angstaanjagend vreemd…
Gemartelde liefde*
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 228 (Hemelwerk)
Mijn wil leek gebroken
Voor even
Soms lang
Al jaren weer werk ik
Met soms nog
Die hang
Die lust
De waarheid van
Boven
Die heldere ogen
Zij spraken en
Zeiden: 'jij hebt het
Gehaald'
Terwijl ik toen kroop
Door het oog
Van de naald
*
Uit: 'Het oog' van Vladimir Nabokov…
1 op de vijf vrouwen krijgen:
netgedicht
3.4 met 9 stemmen 349 Een op de vijf vrouwen,
is aan de beurt
een op de vijf vrouwen,
krijgt borstkanker
een op de vijf vrouwen,
moeten het traject volgen,
wat geen mens volgen wil.
Een op de vijf vrouwen,
is van mijn twee handen
al twee vrouwen,
maar welke vinger je ook pakt,
de grootte van de ziekte is
net als zijn verloop,
onmetelijk!…
Het zit in de genen
netgedicht
3.4 met 12 stemmen 600 zolang geleden
alweer een dag voorbij
het vonnis
en weer breekt een stukje
uit de glazen stam
zoveel
fragmenten
van verbastering
verschrompelen
tot verbijstering…
Huftergedrag
netgedicht
3.1 met 9 stemmen 301 Hufters op straat
worden aangepakt,
krijgen hogere boetes
en worden strenger
gestraft!
Hufters die schrijven
wat in ze opkomt
daarmee kwetsen tot
in de ziel,
is geen boete te hoog voor
maar ik zeg: kniel en zeg
Sorry!
Je schermt niet met een ziekte
dat gaat te ver,
maar huftergedrag
is niet alleen te vinden
op straat!
Helaas!…
Vergeten te leven
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 440 Hij staart achter zijn ogen
waar geen antwoord wacht
alleen van buitenaf is beweging
zij trekt de riem wat steviger
hoe vreemd kunnen ogen kijken
splijt hun wereld uiteen
hij loopt naar de verkeerde kant
het kind wrijft aan zijn kin
de man stamelt “oude gewoonte”
geeft hij zijn naam aan haar in herinnering.…
Manisch depressief
netgedicht
4.3 met 6 stemmen 373 Soms staan mijn zenuwen wijd uit
straalt de grijze massa van mijn brein
maar vaker zitten ze in de knoop
in rollen prikkeldraad voor mijn ogen.
Soms ben ik zo rusteloos en actief
dat ik elke nieuwe seconde verscheur
maar vaker ben ik ijzig kalm en stil
verstar ik urenlang in een huivering.
Soms ben ik als een bezige bever
die naarstig een…
stotteren
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 282 (mama)
nu ik vastklamp aan gewone dingen
rusteloos de was van links naar rechts
in vouwen leg
besef ik, dat er waardes lekken
tussen alles wat ik heb geleerd
mijn stem zegt dat er oude bloemen
achter nieuwe knoppen sterven, maar
gevoel weet dat de tussenfases meer nog
in het leven staan
ik moet je laten gaan mama, ik moet je…
Mallemolen
netgedicht
3.4 met 10 stemmen 661 vanmorgen sliep vader een gat
in de muur naar zijn geheugen
hij keek daar binnen en zag
het wenken van een kind
dat draaide in een reuzenrad…
Geheugen
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 296 Aaneengeregen prachtige tijd, voortijlend naar de eindstreep,
jeugdherinneringen in kleur komen steeds dichterbij,
traag en onverbiddelijke is de vaste kille greep.
De midzomermiddag bracht een gouden zweem van waan,
ontastbaar, een enkele wankele gelukkige dagdroom,
die als eendagsvlieg, stervend bij schemer is vergaan.
Hoopvol wachtend op…
dim
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 200 de dimensies
van dementie
beperken zich tot
toen
en
nu
met een stop bij
dan…
Sloten van verdriet
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 366 ik slinger langs sloten
sloten van verdriet
want al ik wil begrijpen
begrijp m'n eigen lichaam niet
ik vergeet allerlei dingen
dingen van alle dag
kijk naar mensen
mensen die ik niet eerder zag
ik kan maar niet komen
komen op jouw naam
huist in mij het stille verdriet
verdriet tekent eenzaam…