soms is er iets verloren gegaan zonder dat je precies wist wat maar daar het niet meer terugkeerde terwijl je in de veronderstelling verkeerde dat het blijven zou, omdat jij dat zo graag wou ga je onder ogen zien dat het voor altijd zal voortbestaan, nu in een traan totdat je verkiest dat elk pijnlijk verlies een warme herinnering biedt…

in hout is geloof gesneden, een geschapen verhaal van windingen en trossen de vruchten ten toon van een houdbaar geloof in goed gepolijste groeven. het koraal omspeelt het orgel al eeuwen in de kerk, gevormd van hout en steen, trouw aan een bezonken vaart op de koers van overleven, van steeds weer streven. de boeg is onveranderlijk…

soms is er iets verloren gegaan zonder dat je precies wist wat maar daar het niet meer terugkeerde terwijl je in de veronderstelling verkeerde dat het blijven zou, omdat jij dat zo graag wou ga je onder ogen zien dat het voor altijd zal voortbestaan, nu in een traan totdat je verkiest dat elk pijnlijk verlies een warme herinnering biedt…

we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat niet werd gezegd wel had alles met ons te maken we waren sprakeloos aan elkaar gehecht…

voor hij het pad neemt in een stad zonder horizonnen daalt de avond in straten die stilte weigeren gieren draaien hun schaduwloze cirkels en wolken volgen de windpaden voorbij een verdwijnende zon en de tong zoekt verkoeling in een koortsig ademende mond bleke lijven klauteren uit onderaardse gangen zoeken de schaduw van torenhoog beton…

nu sta ik bij de Nederlandse grens een liberaal land met schuine daken mezelf tussen Nederlanders was een wens met mijn zwarte kleur tussen al die smaken een liberaal land met schuine daken ik dacht het is een zeer geslaagd idee met mijn zwarte kleur tussen al de smaken de maan door de wolken had wind mee ik dacht het is een zeer geslaagd…

vertel van het uur dat zich traag verplaatst in het lome licht dat schuilt achter verstild bladerdek waar een vogel zweeft op de thermiek van verlangen zoekend naar zon die het voorjaar brengt vertel van de wind die verhalen leest van huiverend woud en vertel van het blad dat een bries imiteert op de zachte deining van een slaapdronken…

zodra de dag welterusten zegt de maan haar oor te luisteren legt, de klok zijn wijzers op elkaar hecht, de nachtwaker vermoeid zijn rug recht is 't tijd…

verlatenheid ontsiert het plein, de wind buiten adem en het terras mist de taal van verliefden waarin de ochtend altijd wordt ontkend. de stad sluimert nachtvogels ontvluchten een gapende leegte de overbodigen van de dag mijden de tijd. voetstappen worden niet herkend de nacht heeft de zinnen gewist en voor het venster staan verdorde bloemen…

Het leven kan jouw speeltuin zijn werd van hogerhand gezegd. Nog voordat ik ter aarde kwam werd mij dit haarfijn uitgelegd. ‘Kijk’, zei men voordat ik vertrok, om naar hartenlust te leven. ‘Je hebt zelf de keuze, iedere dag, om naar geluk te streven.’ Kijk wel goed uit voor al die genen die je van je wip willen trekken. Je herkent ze aan…

Lang geleden leed het Nijmeegs garnizoen onder een plaatsmajoor met onberispelijk blazoen. Een echte dienstklopper, een man van orde en tucht; onder z’n ondergeschikten gehaat en zeer geducht. Zelfs de kleinste overtreding werd zwaar door hem bestraft: menig soldaat is door deze majoor publiekelijk vernederd en afgeblaft. Groot was…

weinig bezoek, is één van de corona-regels daarover voel ik mij wel wat opgelucht geen plakkerig gezoen of natte babbelzucht dit jaar plak ik gewoon meer Kerstzegels soms komen die regels wel handig uit zo draai je onder saaie verplichtingen uit…

dat wat je ooit had willen vinden blijft vooralsnog onvindbaar als het ontbrekend accessoire dat o zó noodzakelijk is voor een zoektocht naar... heel veel is maakbaar maar juist dit ene dit ene onvindbare accessoire ho maar...…

dansen op het gemoed van eb en vloed wisseling van de wacht bij westenwind het steengruis onder je voeten voelt waterkoud overal horizon, tijdloos frontaal maar dunner dan lucht achter ons de weg naar alles dat fout ging heb ik thuis het licht wel uitgedaan wat eten we op een dag zonder brood dooradem de aderen soms is niet…

Ik kan niet leven in een stad Waar lawaai heerst en kwade dampen, Waar huizen als konijnenhokken Op elkaar zijn gebouwd van steen en beton Waar men geen zon aan de kim ziet rijzen Nee ik kan niet leven in de stad Ik kan niet leven in het bos Met zicht alleen op bomen Al ziet men stammen groen van mos En kan men zomers daar tot rust komen…

de scheepsmasten dragen het verlangen naar een ver land, bodemloos licht ongehavend. dromend ga ik scheep in de kamer. het tuigage hoeft niet te worden aangeslagen. de strakke ra haakt aan de grijze hemel. de gespannen lijnen krijgen vat op hoog klapperende zeilen. een scherpe steven snijdt met weinig gerucht diepe zee aan. we raken buitengaats…

Geluk. De wereld, Iedereen is altijd onderweg. Dag in dag uit. Van a naar b. Links naar rechts. naar een andere bestemming In het leven. Uiteindelijk is iedereen onderweg naar de zelfde bestemming. Alleen de plek is anders waar de bestemming is. De bestemming van geluk. Wat is geluk? Geluk is ongrijpbaar. Geluk is een verslavende…

langzaam verandert tijd in lichaam in huis zonder steen bloemloos gebrandneteld tot eikenhout langzaam verandert een gesprek in roddels bij de koffieautomaat blijkt perkament papier te zijn en een testament zonder wil voorlopig is voortijdig maar eigenlijk nooit wel opnieuw steenloos, alleen gedachte eenparig en op een plek zonder plaats…

Mijn leven is maar een wandeling, een rusteloze reisverhandeling. Ik surf op wilde emo-baren van liefheid maar mijn jeugdliefde echoot in reinheid. Ik wandel en zoek immer naar haar om, eens alleen en dan eenzaam, hyperdom speuren naar een nieuw begin. Mijn leven blijft een wandeling.…

ze eten ze slapen ze schijten ze zeiken ook de zuurpruimen uit de vruchtenbuurt ook halfoude of oudere mannen en vrouwen die moeilijk of raar lopen kijken niet echt blij de gemiddelde huizenprijs is 500 en 50 duizend euro de kinderen zijn wel blij en het zijn er veel de moeders goedgekleed en soms stijlvol de vruchtenbuurt…