Zonder haast gaan bewoners over straat wandelen langs de serpentine stoeprand auto’s rustig gewassen op de kant in het nauw omschreven hart van de stad is een groen park gevangen in het net van straten de fontein spreidt witte lange vingers zilveren vonken stuiven over een groep kinderen mannen bouwen een huis de ramen open…

we moeten onze regen nog verschuilen onze wegen nog banen, in wederkeer begaan de maaltijd verteren, vragen om vergeten voor de wolken uit in hun vlucht vooruit ter elfder uur, voor het later is dan morgen…

2016 jaar na dato is de weg terug definitief dicht wie terugvalt blijft - achter wie verdergaat blijft - hier 2016 jaar na dato is de grens definitief dicht een grenzeloos verdwijnen voor wie achterblijven wil een grenzeloos bestaan voor wie besluit verder te gaan…

Voorbij Op elke einde van de straat staat voorbij Geschreven Iedere minuut seconde Tikt De weg Die met kloppend hart Iedere dag weer start Toch is niets echt voorbij Want de mens Blijft Een Zoeker Een vinder Ons bewustzijn Blijft Bij het dragen van de tijd Schouders Want de tijd Die zonder jouw aanwezigheid in het bestaan Ook voorbij…

Langs gevensterd gevel enerverend Kruinen vederbomen buiten eigen adem Longen van de straat op zomerdagen bol. Aan de polsslag van het schaduwvegen Hangt met dwarrellicht het loofterras weldadig Samen palmgesteld een takkendoolwoud vol. Vendelbuien kan het flardend velen Luchtig slingeren bewoners aan de ramen Open ruist in vogelvlucht acacia…

Reusachtig op niets geschraagd brandt en blinkt de hemel boven de groene aarde. In de tuinen werken traag mannen. Door de kantoren in de stad gaan hun doordeweekse schimmen wanstaltig nog om. Maar hier schenken hun vrouwen bier en kleppen hun kinderen helder verwarde vespers. Het gras geschoren; traag en op niets geschraagd tuimelt…

De klok van de toren sloeg bovenaan helder, een lentewind streek langs een onderste bladerzoom, de jongemannen in lakense jas vonden het gewoon. Het pak leek van een toneelstuk geleend, een legde de keurige handschoenen af en keek naar het opdringend gewas. Een derde wisselde de stand van zijn benen in gedachten bij een komend uitstapje…

Altijd al het middelpunt die holte in mijn buik alsof het iets verwacht de ruimte kan niet wijder zijn geen kind dat er nog past net als toen ... na 'n maand of vier kraamde hij uit (het was vast een jongetje want hij was blauw) dat er van alles mis was met mij ik begrijp hem wel dat zei mijn moeder ook altijd…

De chauffeur rijdt in de nacht op de koers van donker land en verlichte autobanen. Wegen veranderen volgens plan, het licht van de koplamp zakt over een bord met plaatsnamen. Huizen staan om diep ademen, een zwaar ruisen op lichte grond, dromen haperen dan weer overgaand in het vast ritme van onaantastbaar slapen onder stille daken.…

het mijnenveld tussen liefde en haat betreden dat is verzen schrijven ledigheid en inspiratie die elkaar zo dikwijls dicht op de huid zitten en dan toch gehoor geven aan een intense drang zelfs bij tegenweer…

De wandelaar die zijn stappen vergeet balancerend als pantomimespeler over eigen schaduw treedt vindt dagelijks het pad ontregeld door een ordeloze stroom tekens. Onder hoge voltages waaien hanenpoten over panden,muren van garages, geladen maar zonder vermogen, onbegrepen, boos, verward, gesloten. Een revolutie in klad legt hinderlagen tegenspraak…

Vertel me over leven over leven en de dood Is er meer dan overleven overleven tot de dood Ik wil meer dan overleven Ik wil leven tot de dood Daarom drink ik van het leven van het leven van de dood Daarom drink ik van het leven op het leven en de dood…

genoodzaakt terug te reizen kwam de tijd in hoog tempo los: vlak landschap, luchtige lente oevers met zacht walsend riet geknotte wilgen als stille getuigen gebalde vuisten, scheve boosheid in strenge slagorde langs rustig water takken slordig vergaard en gestapeld afgesneden van de ouderlijke stam om eigenzinnig in bloei te komen tot ontelbare…

Heel langzaam verdwijnt een hoofd in de beslagen spiegel een tekening verschijnt een hart met een deur daarnaast een bordje -vrij entree- maar terwijl de nevel weer geleidelijk oplost blijft de deur gesloten ziet een bezweet hoofd weer alleen zichzelf…

het gras kent geen geheimen dan waarmee wind het toerust een lichte stroom brengt sussen tot zwijgen verstrooid in rust nergens aan hoeven te wennen het glijdt mee op gedachten en ademt diep wat van binnen opschiet dicht bij de aarde reiken halmen naar de hemel zonder te bewegen liggen tussen de stand van het gras zo vast dat…

Komt nacht komt gedacht Aan steil verlangen Een geil behangen kamer Om in te spelen Tussen teen en deken Komt morgen komt zee Grijs van zorgen Komt heroprichting van stenen Gebouwen uit discipline gehouwen Komt dag komt dagen Dat ik het niet meer kan verdragen Dat de morgen volstroomt Met klaar water Uit de nacht vloeiend geklater…

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is alles maar ook niets, de kleur van het licht en haar oneindigheid. Voorbij het zwart achter verre horizonnen, waar de tijd is in te halen en je weer hetzelfde zag, om vervolgens te beginnen aan een nieuwe zelfde dag. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is alles maar ook niets, het is een…

Hoe jij haar achter laat naakt op linnen en mij niet te vergeten als ik zie, hoe dicht je op haar huid zit er ook een man neerzet, getekend schijnt hij achter haar te staan maar er is toch niets dat zich aanpast wat ooit binnengedrongen is? er loopt een kind uit zijn geweten jij hebt haar ogen zwart omringd ik maak er een…

Terwijl de stille krachten het verleden laten smeulen houden wij elkaar gevangen in een negatieve spiraal van lusteloze klachten machteloze gevoelens onvervulbare wensen met ongetwijfeld twijfel als wederkerend hoogtepunt ooit waren we tijdloos deel van de tijdgeest nu eindeloos beperkt door onze eigen geest ons haperende lichaam…

Iemand had woorden, braakte zinnen tegen steen, spatte vuil door gangen gedragen. Drong zich tussen metselwerk en nauwe holten, om daar bonkend te zwerven, in muren haar kloppend hart vond en hier als herinnering nooit zou sterven.…