Ik dacht zojuist aan jou net zoals gisteren en elke dag sinds het gemis begon hoe kon ik weten dat verdriet de leegte dieper maakt zoals het water traag de bedding schuurt van een rivier niemand heeft me ooit verteld waarheen een zwarte zwaluw vliegt als tijd de horizon vervaagt zoals ook jij me niet vertellen kon waarheen je zei…

zich ontschillen en uitschenken over velden van onvermoede gronden wegkruipen zonder de luwte te krenken toen orkanen nog niet bestonden zich wentelen in dekens van pijn tot herstel van moederschoot in geval van latent afwezig zijn sterft hoop een zachte dood…

onderkelderd door kunstmatig zicht voorwaarts in herhaling graven het neolithicum voorbij ter plaatsbepaling naar de hals gegrepen met zachte dwangbuis doch doelmatig stevig ingesnoerd met monddode ogen aan gebeitelde verten doemt enig na de ander nader dan schaapachtig beton weliswaar verscholen achter ijzeren wil tenzij…

(1926-2008) er zijn mensen die zeggen dat doodgaan behoort tot het zeer weinige dat niet zou mogen terwijl het in werkelijkheid het nog enige rechtvaardige blijkt te zijn wat er nog is…

Wat was de wereld gelukkig toen de mail niet bestond en je een brief vol ellende pas na maanden soms vond. Als de zon scheen, gelukkig steeds elk nieuws ongehoord alles goed en gezapig want de post droeg het woord. Je hoefde weinig te vrezen want al liep in de rails zelfs geen kip was ontspoord en geen mens werd vermoord.…

Ik kijk om me heen en ik huppel op woorden uit monden die haten en schiet in de lach. Hoe diep kun je zinken in woede verdrinken en een mens zo bepraten die je nimmer nog zag? Ik huppel op woorden die al lang niet meer stoorden omdat in de toekomst de humor weer lag…

uit je schaduw stappen over grenzen durven gaan dat wil zeggen je bloot geven aan het zonlicht en zoveel meer je stelt je kwetsbaar op en krijgt klappen als klinkers tot je AU zegt…

Jan de fantast aan de drank Hij had het gemaakt En dan pas bedacht Een donkere dag Een heldere nacht Er stonden paleizen Met zilveren daken Maar in de ochtendmist Waren ’t heksen en draken…

De dichtkunst sleurt zich voort langs afgewezen paden diens woorden ongehoord met afkeur volgeladen Een liefde die verdween de wanklank is gebleven verstoten door het steen bedierf het al het leven. Geen sterveling begreep de schoonheid van het lied waaraan men zich vergreep deed liefst die taal teniet. Men achtte niet…

Als ik maar één gedicht dichten kon als jij zou ik onmiddellijk de pen ter hand nemen ik zou dichten tot er bloed verschijnt ik zou dichten tot het bittere eind maar zoals nu kan ik het alleen van verre bekijken al zijn al mijn zinnen keurig onder elkaar geschreven ik sta niet in jouw schaduw ik kan er niet eens op lijken jouw niveau zal…

Als dichten een verslaving is Zijn de letters m'n drugs Woorden de roes Het gedicht de rush…

Spreken verhing zich hier in de eigen lussen. Slechts een taal waar geen mond zich tussen plaatst ziet zich overal weerkaatst en heeft zichzelf verplicht steeds onverricht weer te keren tot dezelfde spanning stil en blauw.…

Gesloten De kazerne, geur van bevel. Officieren geven er acht. IngeBURGERd.…

Ik draai aan de kraan maar er komt geen water ik probeer het later hij drupt, maar een echte straal wil niet gaan ik sta er wat zielig bij ik maak dit zelden mee je draait aan een kraan maar het water gaat terug naar de zee dit is niets voor mij het is gedaan.…

De andere ik in mij Een onnavolgbare wens Te verkennen alle mogelijkheden Van dit eenvoudig leven Een wens die laat zien Een prille ochtendzon Laat schijnen over Wat ook nog kan Van grote gevoelens En heftige emoties In onbezonnenheid Gestart en begaan Mee laten slepen In een ongewis gebeuren Voluit te proeven De diversiteit…

de vergankelijkheid heeft mij bij de hand genomen de jaren getekend in rimpels en kraaienpootjes wat bleef is de glimlach van zo nu en dan onzeker om de lippen…

Waarom ligt er een prima ballerina op een dikke Duitser Is de dikke Duister rijk, nee Is hij een machtig man, nee Is hij woest aantrekkelijk, nee Kan hij haar muze zijn, nee Waarom ligt er dan een prima ballerina op een dikke Duitser Heeft ze een afwijking Wordt ze gedwongen, gechanteerd Zoekt ze rijpheid en geborgenheid Of wordt ze…

Vanochtend belde de heer Den Dood hij blijkt de tussenpersoon te zijn van een levensverzekering die ik blijkbaar ooit heb afgesloten hij wilde vandaag langs komen en me dan meteen meenemen ik heb hem kunnen overtuigen dat de tijd echt nog niet rijp is en dat ik zelf de keuze wil maken we hebben afgesproken dat ik hem zelf zal bellen…

Van de wolken die men weemoed noemt, zal men genezen, en genezen zal men stranden vinden, leeg als bomen in december. Men zal water zien, het vage varen van de visser, de dagen zien omslaan van ijstijd naar dooi. En jij zal zeewier zaaien, gewiekst als je bent. Met lipstick en haarkam jezelf restaureren. In niets voorbij, de aarde…

Ze oogde schoon zo op het eerste en zelfs tweede gezicht. Sereen gevangen in het beeldbuisframe. Maar toch, waarom dan toch, was er het sterke vermoeden van onwelriekende oksels?…