Ik rook mijn sigaar en zie een rode gloed van vuur. Ik rook aandachtig en besef dat vuur gedachten verteren kan. Sombere gedachten. Pijnlijke herinneringen. Dat vuur verwarmen kan. Vuur inspireert.…

ik onteigen mijn verleden waar alles begon verdwaal in de wildernis van mijn bloed ontsterf eigenlijk, in een ontkooide horizon in iets dat mijn rivier rusteloos stromen doet eenmaal ten ruste gelegd in overpeinzing klinken naden van de rails als het hart met vluchtige tikken, een gedempte siddering kloppend in vleesgeworden, zachte smart…

heden schuiven nachten voor de zon verstijven gordijnen tot mummies bleekt euvel licht tot vale hapering verteren magen het dagelijks brood verwateren straatstenen tot knarsen onder haastige zolen van onbestemde spoed volgzaam zwijgen vogels, zaaien ochtenden in blijvende herinnering en wordt het stil rond de oren…

in geveinsde doofheid van de muren weerklinkt gefluister in kraken van de trap en piepen van de deur, als geratel van ketenen in de zwartheid van een gewatteerde nacht tot hier moet mijn schaduw hebben gereikt, onwetend van annexatie, van wrikkende, schurende tijd tot hier, in de kamer waar ik het lot van jeugd volbracht ik zie flakkerende…

Je hebt geoefend; beheerst de voering van de stof. De spiegel laat de mondhoek lichtelijk beven. Het voelt verward, hoe zal de zaal jouw kunsten straks beleven: het dak er af, of weer zo’n waterloze sof ? Tweeslachtigheid in onvast evenwicht. Je moest zo nodig, je werd het, goden dank! Je wenst je even veilig thuis bij moeder op de bank, als…

het tuinpad zal nog bladeren verzamelen regen zal nog wegwassen wat niet tijdig kon verdwijnen ook al heeft september zijn schaduw geworpen ook al lijken wolken opgedroogd in rookgordijnen er zullen nog doden te betreuren zijn verse aarde zal weer wonden onder duister bedelven monden zullen zich om ingeslikte woorden snoeren een ogenblik lijkt…

Vlinders Onderzoekers zijn totaal niet te vertrouwen. Neem dit: de vlinderpopulatie daalt! De vraag is waarvandaan men zulke kolder haalt. Zo’n bewering is toch niet te onderbouwen? Alleen al gisteravond toen zij mij passeerde, vlogen meer dan honderd vlinders in mijn buik. Zover ik weet groeit daar geen vlinderstruik, dit weerlegt dus wat…

Nachtelijke roos, die geen dag sieren kan Enkel in bitterheid geurt het frisse water met alsem besmeurt verhitte zenuwbanen ontvouwen Satans plan walm van puin over het doodse veen bevende vingers betasten het moeras kwaad doortrokken halmen beemdgras wazig zicht van tranen en geween tijd versnelt tot eeuwig duren moe getergd, de hoop vergeten…

het lawaai van de autoscooter mengt met de metalige stem van een bokstent het zwaargewicht hangt loom om vuisten gewikkeld in bandages de boksmantel louche omgeslagen wagens van de achtbaan duiken in de lichte adem van elektrische sterren en als ze weer opgaan zweeft muziek tussen droom en daad hoog overstemd door getjingel van een…

zwaartekracht valt als appels van de boom ongeremd door ongerijmdheid in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent zonder weet van afstand, bij wijze van spreken ik schijn de middernachtzon te kunnen zien om de hoek in de schaduw van donkere bossen in nieuw licht van oude kennis er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog dan vreet…

morgen gaat het huis tegen de vlakte lijken bomen berooid, op slag hun staketsels gerooid komt herinnering in de wurggreep van kaalheid geraakt althans het fundament van het ooit onmiskenbare in sluierbewolking, in stiltekramp ontaardt aarde in ontgronding morgen is het te laat gedaan er is nu geen tijd meer om foto’s te vergelen of oude…

een vrolijk nootje botste tegen een verdrietig deuntje kon niet begrijpen hoe het kon gebeuren zo'n triestig melodietje was niets voor hem wat kon hij doen om het deuntje op te fleuren wie weet misschien een Weense wals hij nam het deuntje bij haar noten samen walsen op de notenbalk niet te vlug wist ze te vertellen dat draaien is…

ik volg de sporen in denkbeeldige sneeuw of zijn het mijn stappen, doch onbetreden wat ik onthouden moest, ben ik ook al vergeten want wat ik wist, is te lang geleden ik heb blinde muren opgetrokken om kilte te weren die schuurt als zand ik hou mezelf een universum voor parallel, en ik sta aan de andere kant ik luister naar mijn adem die…

hij zou haar er ergens een verlaten straat een rotonde een parkeerkelder er ergens uit lazeren en draaide elegant met twee lange vingers aan het leren stuur zij zweeg verbeten moe van woede zat van donderpreek dan laat hij zijn hand verzachten en in haar nek rusten, een elegante hand, haar lieve man hij neemt haar hand, troost,…

oude avond ik herken je van lang geleden struisvogels in `t zand zover kijk je deze waanzin is ons beide vergeven dit spel kent wegen geen dageraad de morgen in regen de boulevard liep je af niks gevonden niets verloren zo valt je pet beetje maf zo raast het voorbij geen ander woord kan een mens vinden voor een computerspel…

muisstil komen stemmen de cirkel binnen geslopen van de man en de vrouw die chillen in zomerloomte geen bod op hun bloed niet op hun blauwe kont signorita van de nacht, seigneur van de morgenstond timbre parlevinkt langs drift en hart, het is als vier mei acht uur in de avond, alleen een merel zingt zacht…

Ik dans met jou de kamer rond onze voetstappen ritmisch over het parket de muziek brengt ons in hoger sferen en toch blijven we op de grond stopt de muziek dan kijken we elkaar nog lachend aan even kenden we geen tijd en zagen een andere werkelijkheid.…

desillusies groeien meters hoog - als klimop het zijn wanen van je geest 't is niet echt, je prent 't je in je fantasie gaat tekeer als een beest je beleeft een soort passieve vorm van wat een psychiater een psychose noemt alleen is deze wel schadeloos of heb je dat ook al verbloemd? ja, 't is maar een fantasie en je loopt ervan over…

Hoe ik ook zoek om te omschrijven wat nog niet in woorden is gevat, het moet voorgoed verborgen blijven, als wie dan ook het niet zelf bezat. Maar welk gedicht is dan bij machte, dat geldt voor nu maar ook voor toen dat je na dagen tot bijna nachten schrijven,ook ieder recht kan doen? Ik wil hier wel voor mijzelf spreken omdat ik nu pas…

Wie zegt? dat wat men ziet geldt als de regels alles vastgelegd als stalagmiet jouw waarheid in niet de mijne omdat alles ondergronds beweegt als mijnwerkers in donker verlichte mijnen waar karretjes rijden over smalle rails dit is verzonnen zoiets als een fairytale.…