Dat ik gisteren hoopvol en kwetsbaar als een breekbaar zaadje begon te kiemen uit de aarde van waar ik voorzichtig klom, klaar om een nieuwe wereld te ontdekken Hoe groener, hoe beter terwijl ik rilde bij het aanbreken van mijn eerste lentes. Vandaag dein ik mee op de golven van een of ander wind en bloeit het lichaam verder open tegelijk geniet…

mijn moeder vandaag brengt een vleug verlangen in mijn herinnering…

Hoe fijn ze wel zijn momenten in mijn leven Dankbaarheid omringt. Hoe een prachtige zon breekt door de wolken en schijnt over stad en land waar de glimlach van een kind eender welke schitteringen tovert op hetzelfde moment luister ik naar de noot die als stilte klinkt of voel ik een zacht hand op een vermoeide schouder rusten. Op welke…

Tranen biggelen voortgekomen uit mijn hart mooi en met gevoel. Als een dauwdruppel in de vroege morgen valt een traan uit mijn ogen, onderweg naar jou Afkomstig van de gesloten oogleden zal deze kleurrijke parel als een vochtige sluier op jouw breekbaar hartje landen. Door de tijd heen ziet deze verfijnde schat het levenslicht, glanzend…

Ik dank dat ik denken, dat ik schenken mag dat ik schrijven en bedrijven dat er beschutting en schaduw onder boom, met daarachter man die altijd dat er weer bloesems en daaruit vruchten, dat blauw, vergeet me niet volop, dat er stronken liggen, staan, dat de sneeuwbal bloeit door de liefste tuinman ooit dat de regen voedt vandaag zoals…

Herinneringen Dankbaar en dierbaar ze zijn Zij vliegen nooit weg. Wanneer de avond in de nacht verdwijnt sluit ik mijn twee ogen tegelijk dwarrelen mijn gevoelens naar jou die diep en intens mij terugbrengen naar de eerste ontmoeting Stralen van jouw toentertijd uitgezonden licht en warmte zijn nog altijd waarneembaar. Elke minuut doet…

Ik ben opmerkzaam voor de bloemen aan de zoom van landerijen, de blauwborst in het riet, de snor en krekelzanger, gele kwik en leeuwerik, kluut, tureluur en groenpootruiter in het slik. Ik ben opmerkzaam voor de zwerm wervelende en dansende insecten op de polderdijk, de oude, opgehoogde eksternesten, de essen, abelen en platanen, een fazant…

Je vroeg misschien het tegenovergestelde van wat aan jou gegeven begreep waarschijnlijk niets van hoe te voelen door mij ging weg zonder iets te zeggen voegde slechts vragen aan de ik voorbij.…

Hoe alles wil vertellen, wuiven naar jou toe hoe fijn, hoe mooi om jou te ontvangen hun waaiende pluimen vol zaad, de grassen en sprieten groeten mee op het station Ze overladen, verwelkomen of zwaaien uitbundig afscheid…

In mijn stilte bewegen zich geesten onaardse voorstellingen vol wellust en intensiviteit van geile begeerte wanneer ik naast schaduwen dans in mijn naakte ornaat fluitend zie ik moeder aarde in verval in mijn stilte kronkelen zich gedachten urenlange overpeinzingen met betrekking tot de dood en de kornuiten van die metgezel wanneer schaduwen…

We liepen op modderige paden, vertelden over liefdes, kinderen en hun daden en gleden door een dikke blubberige klei kluiten bleven plakken als een loden brij We zagen medewandelaars en praatten, vroegen welke kant, ze waren vrolijk zoals wij en groetten terwijl wij voort, ik me verdiepend in een woord De late zon tussen de wolken…

De was vouwend pyama, vijf en twintig jaar oud, nog van zoon Wollen sokken oprollend van vriend Outdoor hemd van ander wetend in kast Wollen lange mantel van moeder Handgewoven Nepalese das van vriendin Gestreept Karl Kani shirt die ik al vijf en twintig jaar graag draag Al die dingen koesteren mij en ik hen…

Zittend daar met jou aan het blinkend water tuurden we naar trailers op een klein mobiel Ik wist dit was infantiel zoekend welk verhaal en beelden blij want tussen de ruim twintig zaten er geen bij Dit zitten was genoeg, de hemel blauw ons drinken op de bank bezoek aan zoon Later iemand met rollator die hier vroeger zwom Ons leven…

Hier zijn we dan in het nabije verleden dankbaar voor wat geweest is onbeschreven naïef gebleven hofnarren en dieven bij de vleet nijverige huisvrouwen met smetvrees anderhalve meter dichter of verder weg bij de waarheid zonder ommekeer met koude vingers van een zwerver en de warme voeten kleine God op weg naar de afsluitdijk…

Ik dank dat ik de tuin, dat ik bukken mag, en dat ik plukken mag, mag snoeien, hoe alles opkomt me kan boeien, het trek en strekwerk, waardoor ik sterk Het zagen en het wagen iets zomaar zijn gang Het wingeren, 't zich slingeren om tak of boog, hoe hoog een boom, hoe vol met vrucht. Zij is één vrucht mijn tuin hoe zij zich tooit Naar…

zo nu en dan is er even die glans van een vervaagde herinnering, het venster ruw van oudheid met wat glas waar het licht van schuwt mijn zomer is de grijns van de verniste wolken voorbij en duidt mijn bestaan op de aflossing van karma, niets tegenstrijdigs verhaalt het verleden in het lijden van telkens het ontwijken ervan nochtans laaf…

Vrijheid Of we vrij zijn Ik liet alles achter Dook er opnieuw in Wederom Vanaf, Vooral, Nogmaals, Het einde is nooit zonder begin Hoe ik weer vast zit De melkschuur zonder zuivel Alleen droog brood Dat niet droog is door, Zonnebloemolie, Liefelijk, gemengd, En hoe ik dat niet koester maar vereer, Brood, de schoot van leven…

Het sterven is een intiem beleven wat te kort kwam, niet af was in een bestaan zoals ongesnoeide bomen aan de horizon, ik moest de vruchten plukken waar het kon zij waren of ikzelf niet rijp genoeg om te mogen oogsten uit de levensdromen, berusting is vaag ritueel, dat op het laatste moment net iets anders lopen kan , waar ik tot in het…

Ik wil nog niet vertrekken voor de dag om is de week of deze maand laat staan dit jaar. Jij weet toch ook dat alle tarwe nog geen brood is geworden, mijn kleinkind nog geen gedichten kan schrijven. De landschappen zijn nog te mooi om niet te zien wellicht kan ook ik weer echt wandelen bovendien. Ik wil de natuur nog om mijn hals gaan dragen…

bedankt voor je woorden je kracht, je volharding je wijsheid, je oneindigheid gewoon dat, lieve schat moest ik even kwijt jij bent er altijd…