Wat gaat er in haar om vandaag? haar ogen onbegrijpelijk traag haar pose uitgestrekt en loom ze glanst zowaar oogstrelend mooi ze heeft geen doel gaat op gevoel ze eet, ze slaapt, ze rekt en gaapt in trage tred gaat zij van huis sluipt in de nacht is ’s ochtends thuis wrijft langs je been je moet dan…

De zon schijnt vrijmoedig door de ruiten, hij ligt op de bank, lui uitgestrekt, zijn tong gaat even rond zij bek, in gedachten gaat mijn blik naar buiten. De koffie wordt op tafel gezet, ik wacht even, het is nog heet, de slagroom maakt ‘t compleet, helaas, de hond heeft opgelet. Met betraande ogen kijkt hij me aan, ik denk met bezwaard…

De zwarte stier wendt zich als een stuurloze bulldozer in de arena, zijn nieuwe weiland, waar de boer een killer is, die achter zijn rode lap de dood verbergt. Het wrede publiek waant zichzelf kunstkenner bij uitstek, terwijl het in feite toeziet hoe een dier misleid wordt door een gelikte macho in een cryptisch ballet, waar het bloed hen…

'n schone witte gaat voorbij aan de schoonheid van haar spiegelbeeld het oppervlak rimpelig zo golft ze zachtjes haar toekomst tegemoet…

de regen striemt dikke opgehitste strepen water zoals de moesson in het regenwoud vandaag wil het niet echt licht worden de laatste bladeren verlaten levensloos de bomen gaan op hun rug liggen in de zompige ondergrond druppels kletteren onophoudend op onze ingepakte lichamen de takken en bladeren ritselen, kraken en knakken onder…

Ze was gekleed als courtisane en zij gleed op een stuk karton over het ijzel naar beneden, zulke ontdekkingstochten waarin alles mag. Haar vriendinnen slaakten hoge kreten en ik stond op de brug spiedend van een zwaan naar haar en van haar schuldig naar de zwaan. Ik benijdde zijn gedaante, waarmee hij onbezwaard mijn Leda kon begluren. Ik zag…

Verontrustend en gelijkend op een kale implantaat stroomt het leven weg het is alsof de nageboorte nog schreeuwt met de stem van het kind doch de genade is eindeloos en het bloed dat van voren en van achteren de rijmelaars laat dichten hecht zich nu aan mijn handen al vond de nacht niet wat ik zocht en zie ik in de spiegel van jouw…

Zilvereigers zweven boven liefde, trekken cirkels, herinneren mij, maken liefde eenklank, een nestje, brengen tot leven, al die vele jaren nieuwsgierig verovert hij het hart. Het valt zo moeilijk om op te vangen, de pijnlijke levenskringen te zien, zelfvertrouwen waagt zich behoorlijk deze wanhoop in mij verder te dragen, angst voor opoffering…

OVER EEN SCHAAP Een schaap, een pas volwassen ooi, was fijn van wol en ook zeer mooi. Dus stonden er veel jonge rammen voor haar meteen in vuur en vlammen. Die vroegen zich voortdurend af wat haar toch wel die schoonheid gaf. Mijn afkomst, sprak ze tot die knapen: mijn ouders waren welgeschapen.…

Het gewicht van de vleugels lijkt enorm en toch is het een peulenschil om in de lucht te blijven, majestueus klapwiekt ze omhoog, een vlinderslag achterlatend. Oh jij mooie vlinder, ondervindt totaal geen hinder, van al wat zich op aarde afspeelt…

OVER EEN SCHILDPAD Een schildpad acht het ongezond te slapen op de koude grond. Zijn schild wordt bovendien dan vuil. Veel liever pakt hij een fauteuil. Zeer passend is naar zijn gevoel daarvoor de naam schildpaddestoel.…

De meerkoet drijvend op het water achtervolgd door roodkoppig kroost…

OVER EEN REIGER Een reiger zag eens, op zijn vlucht, een vijvertje vanuit de lucht, en had een vaag vermoeden dat, zoals het hoort, er vis in zat. Dit liet hij weten aan een maat. Die sprak tot hem, na kort beraad: ik laat je niet in ’t ongewisse, zal het wel even uit gaan vissen.…

OVER EEN OOIEVAAR Een nijv're ooievaar te Leiden besloot zijn zaken uit te breiden. Bij zijn soort werk, zoals je weet, staat men én dag én nacht gereed. Dus is het nodig, sprak het beest, dat ik naar klanten in Oegstgeest voor 't tijdig vullen van de wieg niet ooie-vaar, maar ooie-vlieg.…

in de gracht daar zwemt een stel gevolgd door pracht gevlekt gevederd lelijk als de nacht als kind vernederd roomwit meer zwanen, meer elegant halsbrekend…

OVER EEN HAAN Een haan, verminkt tot een kapoen, was daardoor niet in goeden doen. Zijn carrière bij de kippen was stuk, gelopen op de klippen. Soms slaakte hij een diepe zucht, en sprak dan, turend in de lucht: ik heb geen reden om te kraaien, maar om mijn as kan ik nog draaien, dus laat mij op die toren staan, daarboven voel ik…

OVER EEN HAAS Zodra een haas, die liep te hollen op een stuk land, een veld met knollen, een jager in de gaten had, koos hij meteen het hazenpad. De haas zei later, desgevraagd: ik voelde me wat opgejaagd. De jager toonde zich verbaasd dat hij zo spoedig was “onthaasd”.…

OVER EEN VLAAMSE GAAI In Heerlen zat een Vlaamse gaai te pikken in een kersenvlaai. Men vroeg het dier in dit verband: dineer je vaak in Nederland? Nee, zei de gaai, ‘k ben maar aan ’t dwalen, maar liever hier dan bij de Walen.…

OVER TUINVOGELS Het regent en het waait; op straat zie je geen hond, maar in mijn achtertuin loopt wel een vogel rond. Daar trippelt telkens weer een mooi, roodborstig beest. Ik zie een merel meer, maar toch een mees het meest. Eén vogel in de tuin verkies ik zeer bewust: al is hij klein en bruin, ik acht een mus een must.…

Onze tuinmerel wekt ons zijn sterven en opvolger zien wij niet, zijn lied - blijft en dat maakt hem onsterfelijk; want hij is voor ons het merellied…