De wijn te jong, ik te oud dronk de levenslessen leeg zonder enig zelfbenul, de dag verdronk zich in de morgen, doorstak de kurk en vele harten het droes bleef hangen in de ziel elke zon opkomst blijft minuscuul de voorraad werd te gering om alle tegenslagen te bedekken van de relativering te proeven maar in onmin te verdrinken in…

"Fijn hè," zei ze, "dat het eindelijk weer mag!", toen ze een glas rode wijn op mijn eettafel zag. Verbaasd trachtte ik te raden wat ze bedoelde en op welke gedachte die opmerking wel stoelde. Ze zag mij peinzend stokstijf in de kamer staan, "Of ga je mij vertellen dat je niet hebt meegedaan," riep ze. Nog nergens in mij begon een bel…

Samen een biertje drinken doet geen mens kwaad, op een zonovergoten fraai gelegen terras en dan wel meer dan één, je weet hoe dat gaat: je mede drinkgenoten houden je wel in de maat. Dan wordt het tijd dat je het gezelschap verlaat en je heft dan nog eens andermaal het glas, daarin het laatste biertje dat je achteroverslaat, waarna je in je…

Nachtdromers dromen in bed, waarin ze zichzelf verliezen. Ze herkauwen er problemen. Ze beleven ook avonturen. Ze slapen onrustig. Ze piekeren. Ze tobben. Koffiedromers dromen verder in rustige koffiehuizen. Daar vinden ze zichzelf terug. Ze bedenken er oplossingen. Ze ontmoeten er mensen. Ze ervaren verlichting. Ze vinden troost.…

Ik wil wodka drinken, vele volle glazen; met drinkebroers klinken en verzuipen in extase in diepe dronkemansdromen zonder pijn of herinnering; laat de kater maar later komen, samen met de rekening die ik gaarne zal betalen voor de verlichting en de troost die ik in de drank mocht vinden; en daarom vrinden: Proost!…

Het is een grote bende hier meer dan tien man sterk, ze leren het ook nooit het is politiewerk. Pizza dozen, lege flessen, afwas en nog meer, sluipende wolven slapen nu vermomd als nette heer. De sporen na het feestgedruis dat wissen ze niet uit, het dak ja dat ging eraf vuurwerk door de ruit. De menigte betrad dit pand vol verwachting…

Ik besloot mijzelf te trakteren op een avondje uit, dus hees ik mij in mijn allerbeste uitgaanssuite, ja, dat rijmt niet maar je schrijft het ongeveer gelijk, het blijft dus staan en stop maar met je rijm gezeik. Het etablissement dat ik die avond eerstens bezocht, vol met mensen van wie toch wat verwachten mocht, gezelschap, een gesprekje,…

Oases van koffie bestaan, temidden van plantages in Panama. Daar waar zangvogels zingen. Oases van koffie bestaan, in kopjes koffie van Boot. Wat groot is wordt weer klein. Wat klein is groot.…

Het is een droommiddag het is zo heerlijk stil en vredig geen ander mens kan deze stemming nog bederven en de fles is heel erg ledig Ik moet nog naar het onbekende reiken zowel gerechtigd als veroordeeld tot het zijn met mijn gelijken zonder vroegtijdig te bezwijken Misschien kan ik nog reizen en geeft het onbekend terrein van vreemde…

Mijn muze, in stilte neuriënd. Een verdronken lied. Verwrongen noten, ongerijmd, vervlogen tussen daar en hier, ergens onderweg. Ziek. Zieker. Elke minuut erger. Stoppen heeft geen zin meer, De duivel heeft je in z’n macht. Er rest enkel hoop, hoop op een mirakel. Bij leven en welzijn, zien we elkaar nooit meer. Gedane zaken nemen bij…

zacht is de nasmaak van het eikenhouten vat waaraan zij zich rijpte tot rond in fles gebotteld als de zon aan de horizon is de atmosfeer gloeiende waar brandend haar beleving zich in mijn gorgel welt ik proef de ochtendmist die als sluiers geslagen de schotse hooglanden als haar wieg openbaart soepel walst zij de weg via de nippende…

omvangrijk het lavendel rond dat na de overdaad aan licht als nabeeld in blikveld verschijnt belemmert het zicht op gewicht- loze lichamen zwevend in de lege regels van een geschilderd gedicht een korte rustpoos op een bankje onder de schaduwen werpende eik vergroot waar ik een wildweg loop de kans om een doel te bereiken even de spreeuw…

Lucht, aarde en water, voeden koffieplanten, die bessen laten rijpen, in de tropenzon. Koffieboeren kweken. Koffiebranders roosteren. Barista's maken koffiedrank. Mensen met liefde en passie zijn het, die ons vitaliseren. Zij zijn het, die ons laten genieten. Van het mysterie dat we koffie noemen. Van het leven zelf.…

Een hete zomeravond, de meeuwen vielen van het dak, ik zou de tuin nog gieten maar daaraan had ik lak toen schonk ik menig wodka in, ik zoop me buiten zinnen mijn oude vader zei het nog; van drank kan je niet winnen Toch ging ik aan het slempen, ik zoop als een natte dweil en toen ik toch de bodem raakte ging ik snel onder zeil Diep slapen…

breek maar scherp je kanten punt het glas steek en snijd verwond die je lief hebt gehad je kristal is verweerd spiegelt verkeerd overmatig gebruik sluit lege bodems uit wat rest is verder verval tot in de goot gebroken en verscherft sterft ook de glazen dood…

Ik zou wel van hout willen zijn. Duurzaam hardhout met de nerf heel fijn. Kan mijzelf dan schaven en kleuren, Hoef over mijn houding niet te zeuren. Werken is wat hout vanzelf doet, dus mijn inkomen zit wel goed. Ben als meubelstuk dan zeer gevraagd of als steunbeer die de lasten draagt. Loop echter niet in de val van een avondje stappen…

Ik wil vliegen op de maan Lekker, lekker gaan Ik wil spacen op planeten Niet meer kunnen eten Zweven op de beat Rieken van de wiet Dingen zien vervormen Kakkerlakken, wormen Ik wil zonnebrillen zien Een gezicht als mr. Bean Als ik in de spiegel kijk Een lijk die op me lijkt Pupillen zo groot als knopen Ooit liet…

Nachten duren te lang De maan beweegt de schaduwen op het behang Je schrikt wakker daar je bijna sliep De insomnia zit te diep Het brein knettert halve waarheden De dag wordt niet verwerkt maar bewerkt Traag sluipt het in je gelaat Rusteloosheid houdt je ontevreden Pillen hebben elk nut verloren in deze staat Meditatie is iets dat de stress…

Je ziet mij vliegen noch treinen Ik zuip me naar de Filistijnen…

Als ik ooit uit een overvolle beker drink uit een glas het vloeibaarste deel beleef van kop tot aan de verdraaide voet druppels de lippen doen verbleken in het prisma van kristal zijn opsmuk kiest weerloos in elk detail zonder inhoud weggesneden waarin ik naast schijnbare schoonheid een dreiging vermoed vervalt de levenszin tot splinters…