zoals zij telkens iets meer uit haar lange donkere nacht tevoorschijn klimt haar monsters verslaat een voor een zoals zij zich opnieuw in verse groene bladeren kleedt die zij ontkrult een voor een zoals zij aarzelend maar reikhalzend tot bloei komt weer bloem wordt en vogel.......…

ik ben in wankel evenwicht beland pak iedere hand om niet ten onder te gaan er was al jarenlang geen land meer te bezeilen ben aan lager wal geraakt maatschappelijk afgehaakt ik dacht licht te zien in het alternatieve circuit het wrakhout wilde maar niet blijven drijven de vluchtige beloftes het luchtig handjeklap boden niets om…

Mijn lief, weet je nog wel uit toentertijd een dagje uit met het cantatekoor in het sprookjesbos tussen bomen door zonder enige lange afstand strijd zong je hemelshoog gelijk Sneeuwitje jij sjanste: ‘some day my prins will come’ ons samenzijn daar draaide alles om ik als zweempje prins en sikkepitje je moeder vond het allemaal maar niks…

vind mij in de wolken zoek mij in de zon gevleugeld of gevlinderd uitgevlogen of in cocon plant mij in de aarde ruik de geuren van een bloem hoor mij tjilpen als een vogel als een honingbij vol gezoem verwar mij niet met leegte herinner hoe het ooit was vier dagelijks het leven stamp in iedere plas…

ik heb het meerdere keren losgelaten maar altijd keert het weer met hangende pootjes en smekende ogen kijkt het mij dan aan hoe zwak ben ik om toe te laten en niet te kunnen weerstaan…

Je bracht vrede in mijn hart dat daarvoor een strijdtoneel was geweest om aandacht te verkrijgen jij bracht rede in mijn geest die een wirwar van betekenisloze woorden geworden was jij toonde mij een weg naar rust ik ben je dankbaar voor het vinden van de juiste snaar.…

Je krijgt heel wat te verduren, toch slik je het. laat je niet leggen in de luren domweg omdat je dat niet ligt. Je krijgt heel wat te incasseren soms teveel zoals het lijkt men zegt: de tijd zal 't leren maar de pijn: zonder onderscheid Is meer dan een mens kan dragen. Toch lach je, telkens weer alsof de zon ied're dag schijnt maar…

Ik heb mijn zinnen gezeefd ik hoef niet te keren ik heb geleefd.…

in iedere vlinder zie jij haar elke wolk is een teken dat zij bij jou is ik weet hoeveel je mist en zoekt tussen dagelijkse dingen naar even weer die blik of geur herinneringen ik herken haar soms in jou die lach de kleuren van jouw ogen en leun op de herkenning van toen zij jonger was…

Vannacht. De wind wakkert en begint te razen, zoals schreeuwende meeuwen doen. Boze vogels vliegen af en aan. Vanmorgen. De wilde wind is uitgeraasd. Ik denk aan een kwaadgeworden kind, dat boos gaat spelen, en de lieve vrede vindt.…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

toen het glas brak aan versteende lippen kleurde bloed de dag in plaats van rode wijn [2010]…

In korte nachten van lange twijfel waar de uren kleine cijfers tellen bij het verlangen naar de herinnering van de kleine dingen die het grote geheel van leven voorzien is daar weer een flard een zin die je sprak een blik van je ogen en dan het besef dit is er nog steeds ook al is het voorbij ik vang ze op papier de nacht…

De laatste dromen zijn gestorven over het landelijke van het landschap zwerven lopers naar de boom die stiller is dan zwijgen alleen onder jouw luchtruim bespeel ik jouw string maar je hebt niet in de gaten dat ik zing voor het verleden van jouw zomerse land er zijn geen grenzen, vrij is het strand de eerste stappen zijn voltooid.…

toen de wind zo heel zacht op je huid niets dan een zongordijn voor de wereld zoveel meer dan verliezen en de stille pijn het gras fris groener dan ooit zienderogen sprookje weet je nog… toen in onze gaard het hemelse geluid die vogeltoverfluit……

In de hitte van de strijd op 't scherpst van de snede, dacht die vlotte blonde meid daar ga ik mee naar beneden. De koelte sloeg toe, zonder scherp te zijn geweest ze werd het ineens moe liep weg van het feest. 't verhaal dat 't mes bot was speelde heel geen rol zelfs de wijn in 't glas zorgde niet voor extra lol. Ze vertrok, net op…

Wanneer de muizenissen komen kan ik toch beter naar de vijvers gaan en kijken naar de ganzen, naar de eenden die daar in vrede bij het water staan of duiken in de koele plassen waar waterplanten groeien zonder tal alsof er nergens oorlog, nergens vete ook maar heel even ons verstoren zal. Ik ga nu maar meteen, eer muizenissen gaan groeien…

Ik wil zwerven ik wil dwalen over stenen over gras Ik wil thuiskomen met verhalen over vroeger hoe het was…

Hij staart naar buiten hij ziet de wolken gaan vaart met hun mee niemand die het opvalt maar hij is weg verkent het hemels firmament en vindt zijn rust waar een ander alleen nattigheid voelt.…

ik ben het licht in de donkerste nacht je schuil voor je ergste regenbui als je huilt je zachtste glimlach je schaduw op je warmste zomerdag je waarheid als je gekwetst bent je zielsverwantschap zoals je jezelf kent je kostbaarheid in je geloof je omhelzing in je troost als je bang bent je vrijheid je verlossing als je blij bent…