Zichtbare schoonheid bewees haar zijn vermoedde pijn rond de schaduw van een tatoeage vermoedde een vlinder op de bloem op haar dij zo zij dat zei ik fladder niet als antwoord op mijn staren de bloem was de grens daar kwam niets bij…

'een laptopje :-))' mailde ze toen hij vroeg wat ze zou dragen en hoe dat er uitzag zei ze op het oog een heel simpel ding een handjevol toetsen wel wat verborgen maar op gevoel zo tastbaar als wat en eenmaal gevonden blijf je maar surfen, en gaat er een wereld voor jou voor je open…

Kom je in de morgen mij strelen in de mist dan ben je lief en haastig of heb ik me vergist. en kom je op de middag met zon en bloemen rood 'k ga trillend voor je open 'k word ademloos,'k ga dood. Of kom je in de avond door nevels naar mij toe dan plant j' in mij je wortels 'k groei stervend naar je toe.…

zeg ik terwijl jij nog natrilt want er komt vocht uit mijn ogen o dat geeft niet hoor, zeg jij maar jouw ogen zoeken je schoenen…

is achter de bank gevallen grote handen haakten het los daarna werd het vergeten later wordt het opgevist de cups weer overvol gestopt van levenslust en liefde kan zij het helpen dat het de volgende dag alweer uit andere handen valt?…

we hadden niets meer te verhullen het vuur ontstak door lichaamstaal wanden weken, leegte liet zich vullen kwartsext-akkoorden op ons manuaal de warmte was omhoog geschoten waarden ontstegen elke schaal circuit was even niet gesloten een zucht ontluchtte integraal de vlam ging uit was onbewaakt nu mis ik de hitte van je huid en warm…

hij had de moed woorden op schrift te stellen die menigeen niet eens in handen durfde te nemen (tenminste niet in het openbaar) alles omtrent de daad en wat daar zoal bij komt kijken wist hij te vangen in tederheid en toch bleef het opwindend menselijk bijna met alle zwakheden en verlangens kortom hij had de lef poëzie te verrijken…

Haar negerend wast hij zijn handen Grof misbruikt ligt zij na te branden Verminkt besmeurt zo gevoelde zij Zijn passieve lust wederom voorbij Mat ziet zij hem in de beslagen spiegel Ziet zijn hardheid en kreunt van genot Haar borsten pijnlijk hard en gespannen Voelt haar dijen vol intens verlangen En als zij dan gelaten zijn slip aanreikt…

de mooiste hof die ik niet ken breng jij mij dichterbij ik zomer in je sterke arm de liefde zont en zint mij warm jij kust ik lust er pudding van ik proef en hoef niets anders dan het fruit dat uit jouw gaard ontsproot en ‘s morgens rijp rust in mijn schoot…

en dan neemt de melkweg alles over draaiend zweven rond de kruin kometen spatten uit elkaar adembenemend dooft het ondervuur schokt en smeult het nogmaals na…

Het spiegelmeer herschikt jouw lijn Een vlak waarin de huid schubt De heuvelrug glanst van zweet In een koperen zon Jouw roos van lippen De gekartelde wonde, nog pril Geurt naar een oeroude vijver Grillige diepte Groen gevlekt Maar smetvrees en schaamrood vertragen de kus Jouw oogwit vangt de schaduw van mijn hand De avond dompelt in…

gek word ik van die duiven roekeloos vertrappen zij de russen geen nesten op mijn balkon ik wil het niet hebben ik wil rust ik wil dromen over mijn eigen doffer die met me komt vogelen zich nestelt en het uitkoert van genot…

In het papaverveld Wazig rood gevlekt Keten ik haar aan een grenspaal vast Libellen en kleuterkreetjes Wervelen licht in onze klovende romp Terwijl ik blaat in haar mond Klimt een kind naar haar kruin Gespiegelde zwanen drijven gelijk Langs de kademuur weg Ondertussen trilt het lid Bromt en valt in een deuk De druppel lekt In het…

cellen vuren in het centrum hartkleppen kloppen rode stroom vertakt in blauwe vaten in fijne haren intieme plaatsen wat zou het wie houdt het voor mogelijk dit wensen te stuiten zijn handen met kracht op haar huid die begeeft en het warm en het nat en het ineens ineen zijn stilte beweeg niet laat eeuwig het dubbelen duren hou…

Ze spiegelt haar mondhoek Een koortsblaas barst daar Bewijs van een slapeloze nacht Het bloed, de druppel rolt Langs de ronde kin Over de hals naar de navel Ze knielt In haar iris zit draderig groen Ze zalft de schroeivlek in haar nek Haar schroom wordt nauwelijks ontsluierd Ze strekt haar arm tegen een zuil Bewaart op het eerste zicht…

Honger loopt op straat langs helverlichte ramen koopwaar dat te gapen staat gedeeltelijk verpakt in linten en wat krullen de jeugd iets uitgezakt ogen krijgen nooit genoeg van kijken naar het schaars verhullen dat een te kort rokje doet regen breekt het spel van loven en aan bieden kou verlept de passies snel de eerste druppels…

zoetelief ziekebloed strelende koorts opvlammend pelsdier geplunderde moord brute volharding tot brakens plezier drachtig gefluister genadig ontspoord…

Laat mij je kennen nacht met alle kunstlicht je verlangen alle onrust in het zwart de duistere vensters waarachter men voor even lief heeft zelfbevlekking heet dat één gedumpt de nacht in crisis laat heel weinig weten ‘s morgens spint de kater…

De golfslag achter de ribben Neigt naar een roes De verbeelding was dooreengeschud Toen Venus haar lijf verliet Met dat vlees dat vanzelf sprak In een luchtig vertoon van vezels Stof en gestalte vielen samen In de ronde, reine welving van de heup De korrel van het vel De weke weelde Wenkt mijn tintelende vingertop Mijn blik dolt en…

Venus pulkt aan haar sluier Toont haar vrij, onbestemd naakt Ontbladerd in een diep licht Voller dan een arabesk of een bloem In een gestalte van rauwe rust Daar en dan raak ik verhit Ze strooit begeerte in een versleten ziel Meer dan naakt kan niet Het nu wordt een kristal Glanzend in de ronding van de borst De vloeiende lijn van de bilnaad…