Na grafluchten blije schijn krijg zonnepit en zit zonder kleren met een poëet Hervind de roos op je doos de kluts van je muts Sta op, spring op de fiets werk hard - doe niets Alles zoveel mooier met die ster in zicht…

in mijn grijze jas nog wat gedichten voor na de tam-tam met zang en sjans in elk vers zat liefde als verdriet zonder happy end wilde ik nu eens niet na lang bladeren was het welletjes met geen klare liefde op velletjes het werd blauwfazant met tureluur in parklandschap op laat avonduur…

wat het mooie was: een laatste trein natuurlijk obligaat haast gemist natuurlijk mijn voeten glijden weg, natuurlijk seinhuis thermostaat en schuin -net boven de eerste doornen- afgesneden cadeau gegeven: gele rozen wel gegeven en bedankt wentelen gesprekken tot een zich goed verstaan in Woerden dat, -weten we allemaal-, slechts bestaat…

liever hadden zij zich thuis in de bank geboord bij hun vermoeide kont zij gaan niet vaak naar feesten maar er zou dans zijn en bekenden dus wie weet werd het wat droge wijn aan de rand van de zaal waar het ritme begon was die kont niet stil te krijgen moesten zij wel die voeten volgen naar die vloer, werd alles wakker konden…

wie kan mijn historisch geheugen opfrissen vertel mij welke vorstin verjaarde op negen en twintig april of vieren wij de stervens- koude sterfdag van de kak met verantwoord vals vioolspel: Wilhelmus in het Vondelpark een stap in een kleumend winkelcentrum een blik op een verkreukeld laken met afgedankt speelgoed, een discodreun van achter…

rennend over velden over bruggen en rivieren bij nacht tij en ontij komend eens per jaar slechts één zondag in april verlaat hij het rechte pad volgend boven gegeven wil even haastig leven zat zamelt eieren in een mand bij de vogels van 't land schalen in zeven kleuren ovalen zullen vers geuren tegen zessen de klus geklaard malle haas…

wat tempel er is de geur van zure tepel rebellie zonder hartevuur dove netel kwartel op tafels gedoopt in gierst bij boeren geruild en opgedeeld in kavels besproken niet anders dan gedane zaken in luiletterland duf gepriegel in kantlijnen van schuldeloze burgers met salie in hun gerstenat groene knoppen al uit de tak monsteren…

er is volk in de straat de opgebroken straat staat er naar te staren ze vergeet haar open wonden en vleit zich spinnend als een overjaarse kat aan de voeten van haar volk haar Vlaamse volk viert feest feest vandaag de Groenplaats, de Grote Markt ze zien zwart van het volk en ook een tikkeltje geel zwart en geel het vloekt…

wat is Kerst zonder lover langs muren op plavuizen in stallen schrale tehuizen groene mare takt in tover ijdel bleek onze hoop op een lichtend paradijs vlokkend sneeuw op ijs als Avercamps te koop wij bespreken nu bij wijnen de komst van drie orakels schimmend uit woestijnen zeggen het is niet denkbaar ik geloof niet in mirakels…

Mijn lief, ik neem voor jou omhelzing vol met de vogels uit onze straat en van het plein gelachguirlande en bloemenperken, opa's en oma's uit het park schakers, honden en honden baasjes, bonbonnetjesgeur en chocoladesmaak, jongleurs en vuurslikkers, koekjes en broodjes, olifanten, tijgers en joggers, straatmuzikanten en straatverkopers,…

een jaar later maakten we vliegers we hadden geen zin krabbelden wat op papier, achter onze oren we discussieerden, drukten onze snorren begonnen eraan, aarzelend zoekend maakten een constructie meten is weten stelden bij mopperden, kleurden dachten dat het ding nooit de lucht in zweetten de laatste twintig, vijftien, tien…

Waarom niet wijnblauw de nacht uitzingen, over de slaap en tijd heen springen. We laten onze adem uit en leggen ons hoofd te rusten aan de tafel van de goden. Een heildronk op het leven en een loflied voor elk nieuw woord.…

Ananas in Champagne! Ananas in Champagne! Verbazend lekker, fonkelend en pittig zeer! Ik ben helemaal Noors! Ik ben alsof uit Spanje! Onbesuist inspirerend! En ik pak mijn veer! Het geknetter van vliegtuigen! Het geren van wagens! Windgefluit van expressen! Ijszeilers` vleugelvlucht ! Hier is iemand gekust! Daar is iemand geslagen! Ananas in…

de wereld van gister hoorbaar nog in het geknisper van nootjes gekraakt door muizen en ratten de vloer met kurk een man snurkt moeizaam met pauzeknop bekneld tussen twee krukken buiten huilen wolven drie hoog boven gilt een radiowekker het landschappelijk decor rilt van vrieskoude sneeuw valt in kleine vlokjes naar benee op d’achtergrond…

etalages vieren pasen met iedereen een eigen ei lente bloeit in vazen de processie schrijdt voorbij je koopt vandaag geloof het vasten is verlopen de kater van de carnaval laat zich ook weer herdopen waar is het avondmaal het kraaien van de haan de profetie van de verrijzenis ook judas zat daar aan wie ziet nog de drie kruizen na…

Licht bekijkt zich vlammend uitgedost voor de grote goudomrande spiegel kritisch keurt hij kleur en contrast zich pijnlijk bewust van wat het kost Lichts goede bekenden van jaren her Duister en Schemering zien aanleiding voor een feest waarvoor gul invitaties zijn verstuurd per post SMS computer Licht draait nog eens rond hoofd fier geheven…

Noodweer ken jij vooral in drieglijk gieren aan `t sneren leek je neerstortend schroef angstvallig het strakke koord balancerend Als een vlieger stak jij hoog de loef klierde donderluchtstroming op winden vierde met een wonderzucht om te vinden en vond uiteindelijk lijnrecht je roef Behendig wist je storm te manoeuvreren met elke wervel…

wollig pakt de mist in flarden mijn gedachten ik laat ze drijven zomaar zonder zicht totdat ze bomen raken condenserend aan elkaar gaan haken glanzend in het licht mijn dromen hangen druppels aan de bomen in een zacht ontmoeten met geluk op kousenvoeten ik weet dat ze gaan vallen ze spetteren dan stuk maar het water op de grond…

Uit het donker kwam een hert tevoorschijn vluchtte het wellicht? Ik zag een opstoot mensen scholen samen, zonder schietlood tussen felle bomen op het marktplein Helderheid liep over uit de dakgoot spande samen met een schelle waslijn om het feest te maken voor ons welzijn aardedonker snelde weg in tijdnood In het duister straalde witte heimwee…

Aan de boorden van het kratermeer in het gestolde hart van moeder Aarde liggen de plastic lepeltjes, de servetten verkreukeld. Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen…