Toen ik nog dagelijks een echtgenoot had zonder ernstige tegenslagen op ons pad bestonden er verschillende mooie vormen van talrijke dingen en leven dat komen zou waar ik de dagen doorging als gelukkige vrouw. Ik had destijds nog talrijke mooie dromen kon genieten van groen om mij heen vooral van al die verschillende bomen. Er was zelden…

een oud hemelsprookje een snipper van geruchten nooit ergens aangetroffen gewoon een concept ze staat los van ons wil je haar doorgronden dan laat ze zich niet vinden laten we het er maar niet over hebben en dan toch die heimwee naar een plek waar ze zou huizen ergens tussen het sacrale en het leven het verlangen naar een ruimte…

midden in een zin gestopt aan de andere kant van een oceaan de grens tussen werkelijkheid en herinnering hier lopen we elkaar mis geen idee waar het heen gaat niets is ooit zoals het is midden in een zin gestopt de taal niet machtig hier is de grens zijn we hier eerder geweest…

naarmate de tijd vervaagt verdooft de oorzaak als ook nog het denken vertraagt begint de eenvoud zijn taak…

eerst is er de verwachting gevoed door schoonheid: de gerijpte vrucht van een idee daarna bij ontwakend licht raakt men op een werkelijkheid gericht…

ik vul de geboden tijd veel minder in dan het denken zou willen niet dat ik spreek over onmacht of al van overgave ik word geacht, mij aan hetzij zoet dan wel zuur te laven…

schaduwrijk is de sobere kapel waar stilte vermenigvuldigt in die ruimte van ondoordringbare leegte waar volheid als maar groeit berust ik in mijn lot mens als mens, nietig, vergroot tot een denkende zot…

de ziel is niet mannelijk of vrouwelijk de ziel verlangt alleen maar vrij te zijn de ziel wil zoeken en begrijpen ervaren en groeien de ziel wil alleen maar oneindige schoonheid zien het leven wil groeien en bloeien maar leven kan ook niet zonder de dood schoonheid kan niet zonder lelijkheid het is niet meer dan een perspectief het leven…

en route naar klaarheid is trappen op en trappen af het lijkt zoeken doch men wordt geleid ook berg op en berg af het gaat zoals het behoort in wezen met blinddoek als bril en uitzicht op dichte mist men ademt enkel wijl men zonder hengel naar toekomst vist de gedrevenheid is als de mens rennend roepend het hart smachtend naar d'enkel…

Wie Iets beweert of pretendeert Zegt Onder voorbehoud Dat hij meent Wat hij zegt Wanneer hij zegt Ik denk... Dat bijvoorbeeld Galileo Galilei Het bij het rechte eind had... Durft iemand Te beweren Veronderstellen Te suggereren Dat bijvoorbeeld Descartes Niet meende Wat hij zei toen hij schreef Cogito Ergo…

de onverwachte werkelijkheid krijgt vorm verwachtingen voorbij een orkaan en slechts nog stukjes overgebleven oude patronen het voelt grenzeloos om opnieuw te bouwen gevestigde dromen elke steen heeft houvast en fundament er gaan deuren open er gaan deuren dicht niets ontkent niets vermeden het is heden het verleden blijft…

weerleg het onverzettelijke de grondslag van waarheden verdwaal in de kleinst mogelijke verzameling kook een ei in gedachte op bosgrond verzaak geen schoonheid in de perfectie van het nutteloze dat nooit toepassing vond ergens klinkt gebrom van een kikker zo endemisch als de droom van een mens altijd ergens, nooit later, nu of nooit…

wat zijn dromen als je ze niet waarmaakt wat zijn dromen als angst je raakt wat is leven als je mist als je steeds maar denkt dat je je vergist als je niet kiezen kunt wat is dan leven het is zo voorbij je kunt niet geven als je stilstaat als tijd je inhaalt wat is je leven als je niet zelf bepaalt wat goed voor je is…

ik graaf een graf voor het wegstervende woord de doorgestreepte zin een graf voor schots en scheve verlangens en de tranen met tuiten voor het gebrek aan lucide dromen aan taal en het teveel aan menselijk tekort boven het graf laten moed en hoop zich onvermoeibaar horen…

wat is beter of minder goed dan een beroering een grasspriet of halve onvertaalbare woorden wie is het kleine kind dat even om de deur kijkt zich terugtrekt en nooit meer wordt gezien wie is de schipper van het stuurloze wrak heen en weer door de storm gejaagd naar het zeemansgraf wat is beter of minder goed dan een mens die met…

Nu nog, zou je zeggen je komt toch adem te kort gezien je jaren boven de zeventig, zou ik me enkel op behoudende gedichten moeten blijven richten? of op het podium een voordracht neerzetten iets dat vertoeft in van haver tot gort waar tijdens de handgreep rond de microfoon op de bühne, ik korte intrigerende poëzie of als proza in lengte…

wat zijn dromen als je ze niet waarmaakt wat zijn dromen als angst je raakt wat is leven als je mist als je steeds maar denkt dat je je vergist als je niet kiezen kunt wat is dan leven het is zo voorbij je kunt niet geven als je stilstaat als tijd je inhaalt wat is je leven als je niet zelf bepaalt wat goed voor je is…

plaats komma’s vóór een eindpunt trek lijnen vóór de grenzen van barbarij overwin ravijnen van schaamte kijk de angstaanjagende zwarte zwaan in de ogen ontmoet in open velden anderen voel door hen je menselijkheid…

dualiteit tussen echt en onecht tussen verstoten en zelfrecht binnen of buiten, helpt trachten een wereld te ontsluiten is het leven in de overlevering die vandaag naar morgen heet of wonen in kastelen van karton of tussen tochtige muren, het kan zeker ook onder het blauw met een glimlach in de zon ademt men dan tussen keuzes en…

ondanks of is het dankzij het menselijk tekort op mijn kerfstok dicht ik van een onzeker bestaan van de tijd waarvan ik kwetsbaar en sterfelijk ben gemaakt ik dicht van de knoop die ik ben van de ander de ander laten zijn van verbinden met jou en jou ik dicht van mijn binnenwereld en die van jou en jou van de kloof tussen…