Soms gaan verhalen over haat over liefde over iets Soms gaan vertelsels zomaar over helemaal niets Soms gaan perikelen over hem of haar Soms gaan ze over dingen die zijn náár Soms gaan gedichtjes over elan en vuur Soms gaan ze over vlinders en natuur Soms gaan lieflijke dingetjes over kinderen of dieren Soms gaan ze over mensen die vaak alleen…

Soms schets ik op een plek vlakbij de naad of de borstenbrij en terwijl mijn handen zacht op deze oevers laveren, strelen mijn ogen het ongekende wat nog stralender schittert in het onvermogen van mijn kunnen toch wil ik me niet vermaken aan de schoonheid van de mens maar mij wijden aan de taken aan een ieders wens…

Het is een gegeven dat stroomt door je bloed wat je denkt en voelt het staat geschreven hier en nu. Ook jij daar krijgt zo je zinnen uiteindelijk op papier en weet je, die inspiratie die zit hier.…

Ze had, thuis op het tapijt, aangegeven met wat krijt de zig-zag pas na pas. Ze had, elke dag weer, geoefend keer na keer de pooltjes waren plat. Ze had, die avond met hem, d'eerste bewegingen goed gedaan, maar bij de brush is ze toch weer linksaf gegaan.…

de strandgraver ze wandelden hand in hand voeten in het warme zand Hij graaft een kuil zo diep! Een graf? Alleen voor wie! Het graven doet zijn lichaam glimmen eindelijk klaar, hij zucht en gaat opnieuw beginnen In elke hand een steen, Hij graaft, en graaft totdat de drang bedaart zeewater zo koel Morgen heeft hij weer een doel 1…

lampion vierkant vouwen ecoline laten vloeien warm licht in duisternis huiselijk…

Laat ik dan maar een gedicht schrijven Lily May Parker, geboren te Brugge op 26 mei 1981, enig kind terwijl mijn wortels liggen in Gent toegegeven ook in Java en Cracova Wegen heb gebouwd en bruggen waarin aan de onderkant mijn naam Van den Hemel, want we dachten de tijd gaat onveranderd voorbij aan kerken en namen van…

nog voor ik de draad kon oppakken stond ik al naar adem te snakken ze stonden maar aan me te friemelen voor stevig houvast aan edele delen zoals nek oren huid en hoofd van een microfoon met veel haken en ogen echt eeuwig zonde want alle goede bedoelingen ten spijt was ik toen ook mijn losse pols kwijt voor de volgende ronde…

vallende wind striemt de gehavende vreemde vogel gehoekte vleugels zoeken balans in de wolkenjachtige lucht natuurkracht geselt zijn lichaam met dof geroffel zwiept hij rond stuurloos zwalkt hij richting aarde het karkas breekt als een eierschaal ontstemd loop ik naar wat overbleef van mijn vlieger die geen hoogte kreeg…

lust lievende lanterfanters lopen langzaam lippenlikkend lodderogend langs lichthoofdige liederlijk lonkende lichtekooitjes…

al koutend over mijn kwelling het was van den droeve thuis zonder uitzondering gordijnen aan rechte roeden onverklaard dalend met helling zei jopie van jack's laminaat kijk eens naar je schroeven die waren scherp gepunt en bedraad pluggen met erbij gezochte maten voor door gave voorgeboorde gaten in onze wit gestuukte zoldering tergend…

Een dorpsbewoner uit het Gooi, Ging in en uit bij ied're lichtekooi. Hij dacht: "Als ik een sleutel had, Die past in ieder sleutelgat, Is dat toch efficiënter en goedkoper?" En zó ontstond de hoerenloper.…

Als ik naar mijn dansles ga waar ik sinds kort op zit dan lijkt het of ik dans op een plaat bisonkit. Mijn voeten die verkrampen mijn knieën worden stijf. dat trekt zo naar mijn nekkie door mij hele lijf. Maar als ik in de pauze wat biertjes heb gehad dan moet je komen kijken dan zie je nog eens wat.…

Grijze muizen overal. Een plaag en zeeën van tijd zichzelf te onderscheiden. Die duffe lullen in musea, nooit na afloop een derde helft. Fietsen in een flitsend jack, schilderen, dichten, macrameeën. En sinds kort ook sjokken met van die stokken. Nordic walking en na afloop koffie met gebak. Heb wel zin ze plat te rijden in hun pseudo-sportieve…

Als ik aan het water zit en naar mijn dobber tuur dan ben ik heel tevreden zo dicht bij de natuur. Het rimpelen van het water het ruisen van het riet zo zit je daar te wachten tot je een rukkie ziet. En als je dobber opsteekt of langzaam onder gaat dan hoop je op een vissie het liefste aan de maat.…

van jouw uithalen kan ik balen als een vreemde stekker met drie pinnen, je bent zo kleurrijk in je zinnen, dat ik verga tot de grijze muis die ik al altijd moet zijn geweest zo mooi als jij de wereld vat in enkele lijnen met een kleur op elk detail en dan nog durven beweren dat het allemaal niet lukt zit ik daar schamel te wezen een…

het is maar dat u het weet gisteren stond ik mij mooi niet te vergapen aan de spieren en juiste maten bloot vertoon in de belle vue spetters met rondingen geschapen voor de ramen aan de avenue roulerend voor fitness op apparaten een oudere magere vrouw kwam voorbij een tikkie verslonst stevig in de pas ziekenfondsbrilletje grauwe regenjas…

hoort men in juli vele krassen op een plaatje zonder stoppen in het riet men beluistert eerste rang het gezang van levende karekiet daarentegen in april dan een ander plaatje hoger toerental zonder twijfel de gewone rietzanger de karekiet wacht langer voor de nestel in de vlecht uit vers riet in januari blijf zoeken desnoods…

een gevallen vrouw hoe gewoon ook laat je niet lopen dan beur je toch liefst in de roem samen met je maat je bent per slot van rekening de beroerdste niet de vrouw als troef je loopt er op stuk als die mafkees van een heer naast je d'r over heen gaat kale nel het meest treurig in één handomdraai onder de boer zelfs in de…

Het is de kunst om in een gedicht zoveel gewicht te plaatsen, dat je het belangrijkste weg kunt laten.…