als een kleine meester herken ik de stukken van pion tot koning op de troon bestreed er veldslagen in het hoge Noorden totdat mijn adjudant werd vermoord we vochten voor het vaderland en de vrouwen bij de wasmand die ons schone kleren gaven en een pint met schuimend bier ze zagen onze besmeurde gezichten en zand en bloed op de mouw voor…

Steeds meer mussen en mezen lijken vegetarisch te wezen. Wormen gaan dr niet meer in, en in vliegen hebben ze geen zin. Ze hangen en hoppen maar wat rond in mijn tuin, krijsen hun bestelling fruit en brood, donkerbruin. Ze worden ook steeds brutaler, en tikken nu zelfs tegen het raam, zodra ze mij in het vizier krijgen, tjilpen ze met…

ik heb in een zon gekeken zag schaduwen en handen bewegen in een feilloze regie van de geest sloot langzaam mijn ogen zij maskeerden hun woorden met steriel latijn en vitaal gaas zij roesden mijn emoties naar een vrolijker niveau kende de valkuil die daarin school wist dat ik ooit weer zou landen misschien vloekend en tierend maar altijd…

Mannen die echt verhalen kunnen, zijn zeldzaam aan het worden. Vrouwen die anekdoten vertellen, zijn een zeldzaamheid. Echte dichters verstaan de kunst, om de tijd te laten stollen. Rasvertellers verstaan de kunst, om de tijd even stil te laten staan. Ze leren ons glimlachend luisteren. Ze laten ons fronsend nadenken, over de wanen van…

'K heb kouwe poten, bromde hij Geen wonder antwoordde zei Op de sokken die je draagt Staan sneeuwvlokken, dus als je 't mij vraagt: Zorgen DIE voor koude voeten.…

Gister bedacht ik me opeens, "sterven doe je helemaal alleen." Het leven dat langzaam uit een lichaam trekt, en wat daar dan achter schuilt, het "grote onbekende". Ik hoor ook nooit iets van hen die vòòr mij gingen, ken alleen de leegte die zij achterlieten. Tis dat een mogelijk weerzien daar wacht, anders ging ik mooi…

Ik ben geen prater, en als ik praat is 't niet veel. Woorden doen het beter gelegen op papier. Liever laat ik ze brouwen, pruttelen, alvorens te plaatsen, zoals u nu kunt lezen hier.…

Daar op die tak wipt een spreeuw, van ‘t ene op ‘t andere been. Met één oog kralig dicht geknepen, sukkelt hij tussen droom en geeuw. Daar op die tak wipte een spreeuw, maar met een slapende poot, stortte hij heel rap naar benee.…

Wie kijkt er nooit achterom, om te zien wat hij achterliet? Natuurlijk, in sommige gevallen blijven er sporen achter, valt er nog wat weg te poetsen, maar fier op wat je hebt doorstaan, om tot hier te komen, van ballast ontlast, de wind gedraaid naar hoopvol. Alles wat je tot je nam komt samen in dit ogenblik, de woeste…

De sssssstotter-tik is een venijn, ssssssteedssssss alssssss ik ietssssss tik, blijf ik hangen op die verrekte ssssss. Vingerssssss zoeken woorden, waarin de ssssss niet issssss. Maakt het lassssss moeilijk te verwoorden op papier, dat ik ssssssprekend niet sssssstotter, maar alleen hier. De oplossssssing dient zich aan; ik verwijder…

Ik ben van die generatie waar cola nog in glazen flessen kwam. De hysterie was dan ook groot, toen de petfles het stokje overnam. Ongelovig stuiterden wij de fles door de keuken naar elkaar, maar krassen op de keukenvloer bewezen, hij was werkelijk onbreekbaar.…

mijn buurman is potent en schrander hij hopt van ’t ene bed in ’t ander de buurt spreekt schande van de man maar krijgt er stiekem rode koontjes van de buurvrouw, van de linkerhoek en Fenna van twee blokken verder wachten beurtelings op zijn bezoek hij heeft zijn schaapjes welgesteld met alle liefde daargelaten en onderwerpt zich zelfs…

Blaadjes stormen naar benee, niet met slechts eentje of met twee, neen, hele hordes tuimelen over elkaar heen, niet naar het grasveld of naar de grond, welnee, ze landen om mijn balkon. Ik veeg me te barsten!…

Ik ben -eerlijk gezegd- een vreemde vogel Ik blaas mezelf niet op ben zelfs niet opgeblazen Ik wil ook niet langs hemelen drijven dan wel razen Ik heb wel wat weg van een felgekleurde kogel Toch heb ik een kop,ogen,snavel kortom:'n gezicht Deze dichter heeft zelfs over mij gedicht Noemt mij: een vreemde vogel nog net…

'Wij moeten worden als de bomen, die luisteren in de diepe grond, dan zal een ruisen door ons stromen en alle bladeren worden mond' Willem de Mérode Net als David de dromer zat ik soms uren in mijn speciale kloostertuinboom uit te rusten, want ik had wat te verduren, ik leefde eerder in een nachtmerrie dan in een droom. Ik kon nog net het…

u lust nog een groen blaadje? dat is niet aan mijn dovemansoren gericht doch enige rijpheid van het groeiend zaadje verhoogt de smaak wellicht niet dat ik zou weigeren bij het naderen van mijn aangezicht toch zal ik het wassen niet laten het is niet iets waar ik vaak over zal praten maar ik maak me zorgen over de onbevlektheid…

De dood staat weer eens voor de deur ga hier toch weg ik heb geen zin in jouw gezeur jij brengt niets anders dan pech intussen laat ik hem staan en ik zie hem al sloffend gaan voor een andere klus zo gaat dat dus open nooit de deur voor die oude zeur het scheelt je jaren en waarschijnlijk ook wat grijze haren.…

vrouwen zijn onderweg en lijken voortdurend in de leg herkauwen aldoor het kwaad dat zij immer vinden op hun weg ons wijzend naar wat liefde zou moeten of kunnen zijn met uitzicht op de teder volle baat, waar is dat te vinden, juist, in een soort blauw azuur, een paradijs zonder levenspijn een ding ontgaat hen echter daar wonen geen…

(vrij naar G.K. van het Reve) is er nog nieuws? ja, heel goed nieuws! ik durf te spreken van een openbaring Gerard Reve kuste Zijn Lieve Heer en die smaakte naar zure haring…

de aktie Hageman kan de kleren krijgen blijkt een groot sukses alweer kreeg ik de kous op de kop ik heb er nu al zes…