Jongens waren we, we tuurden naar de stenen -- en naar de sterren.…

zacht en toch strak is je nog jonge huid waarop het leven nog geen krasje heeft gezet wel hebben genen en familie de eerste lijntjes uit het stamboomboek al voorzichtig ingebed een ander neusje of een ludiek oor een brulboei als stem met het volume van een koor jouw zachtheid heeft babykwaliteit een open uitnodiging tot raken…

Ik hang spartelend over opa's been, hallo -- glanzende schoenen!…

daar, waar dromen najagend met ambitie, inzet en overtuiging sturend op resultaat nieuw land wordt herwonnen uit het flevo waar inventief ontwerpen en gebundelde energie geworteld in de kunst van samenspel geïnspireerd door de passie van makers weids en krachtig als haar molenwieken hefbomen zijn voor bouwen met toekomst waar opgroeien…

Dat is schaap Hans, ook Rita's man heet zo, heel gek -- is dat voor een mens!…

wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen heeft oog voor het talent biedt hun kansrijk ruimte tot het vinden van de weg die hen zichzelf laat zijn juist ook door te erkennen dat mekaar gelijkwaardig zijn elkaar ruimte geven vraagt voor verschil dat er mag zijn wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen wakkert nieuwsgierigheid…

Pap, wanneer gaan we? Weet je al wat we eten? Mag ik het kiezen?…

eindeloos lijkt het gevecht pubers bed en slapengaan doorgaand tot het late uur brengt de vakantie hen rust als in de nacht horizontaal genieten zij volop de dagen die school ze vaak verstoort als verkeren zij in een jetlag roept dan dag en dauw hen rond zevenen vroeg op bed met een vriend(in) of game staan zij chaos stommelend als de…

Een steen op een steen op een steen, zo klim ik steeds -- verder naar boven.…

Het kraaiennest toont zich een ware lusthof voor vogels jong en klein een groot vermaak met viermaal daags een storm van voetgerof vanaf de top der uitkijktrap omlaag Daar in de verte loopt een kleine snuiter z'n hoofd vol plannen, lange blonde haren nu eens een knutselaar dan weer vrijbuiter en als hij klaar is maakt hij armgebaren Ik…

Dit beeld. Een houten kleuterschool verscholen in een oude wijk. De straat telt amper auto's, eik- enbomen des te meer. De ko- lenkachels worden opgestookt. December is het, snijdend koud. De juf lijkt boos. We zijn vast stout. Ik moet iets hebben uitgespookt. Mijn oren suizen, mond is droog, mijn benen zijn zo zwaar als lood. Het schemert…

Zo helemaal niet klaar voor de opmars van pukkels van boobs van overal dons onder oksels ook op benen Oh my god wie verzint dit ik zie er niet uit iedereen ja IEDEREEN kijkt naar mij Als de dood ben ik voor I Me en Myself pimp me krimp me kill mijn aversie het komt nooit meer goed MAMA help Of wie dan ook verbeter me…

achter vriendelijk ogende voordeuren, verbergt zich soms pijnlijke waarheid in de stilte van gesloten kamers klinkt fluisteren de gebrokenheid gezichten glimlachen voor de wereld ogen vertellen een ander verhaal de schaduw van huiselijk geweld werp donkere gloed over jong leven in elke kamer een verhaal van angst muren getuigen de onderdrukking…

Een foto, zes jaar oud begraaf ik in de tuin -- onze geheimen.…

M'n moeder is een influenzer Sinds een dag of twee Geeft iedereen adviezen over zakdoekjes voor niezen Hoe je kilo's kunt verliezen En doe je na het piesen de bril omhoog of naar benee M'n moeder is een influenzer Sinds een dag of drie Geeft iedereen de raad Hoe de laatste mode staat Het de majesteit vergaat Of waar de mooiste camping…

Er leeft een beest hier in de kelder Iedereen is doodsbenauwd dat hij 's avonds in het duister fluisterend de trap op sluipt Stilletjes langsachter kruipt stiekem op je tenen kauwt Ik ben niet bang heb niets te vrezen omdat het wezen mij vertrouwd De buurvrouw durft niet meer naar binnen wordt van de gedachte koud dat hij kruipend langs…

donkermetalige wolkenbanden als kaarten van dokter Hollerith ratelden dwingend rollend over ons sloegen je voordeur dicht doofden de kaarsen in de gang ik hou de verkeerde sleutel het verlangen naar een kind dat altijd weer geboren wordt er waait een raam open het gordijn gelig en rafelig als het kleed van een oude bruid ergens klinken…

de lente is eeuwig nu voor de jongen van nooit meer hier en nu van lekker ja nee en heen altijd uit de pas ongekend contrast kind van altijd lenteblad zonder morgen en gister met lange warme kinderarmen zwaaien in onbevangen taal naar jou-jou-jan-en-alleman muur noch storm zal jou raken tijd is geen ding voor de ziel van een puur…

je knipte het koordje van je kinderwanten door zo is het begonnen ik laat je los zei mama het laatste stukje mag je rennen wees opmerkzaam mijn kind het onbedoelde het ongewisse onverwachte het is er allemaal de goudvis in de kom de grote schaar het kostbare glas veel maar niet alles leerde ik je dragen deze afstand is de grootste…

Zoet en warm ruiken de pasgeboren baby's -- naar verse broden.…