ik leg mijn hand te luisteren in je zij en fluister jou de vertaling in het oor jouw lippen herschrijven de zinnen op mijn huid ------------------------------------- “Vertaling” © Jan-Clemens Lampe, april 2003…

waarom vlucht je voor de vrouw in jou ontloop je koesterende blikken omdat de heimelijke vragen je op dit moment niet schikken na het jarenlange stikken in verdragen van elkaar complimenten en geschenken hadden slechts een doel ze waren niet voor jou bezit werd je, zijn vrouw geen oog meer voor je eigenheid het kleine leven onder zijn…

ik zag je over golven stappend een frisse oceaan je kwam aan land een glimlach vroeg mijn hand ik gaf je strand, een branding om te kussen je rankte hoge benen borsten strakten fier ogen die intussen verder keken dan ik ooit van iemand zag we lachten in verstaan nat dook je in mijn armen om er niet meer uit te gaan je bent mijn…

Lachende ogen een guitige toet een mond vol tanden een bril op mijn snoet tedere lijntjes tekenen gezicht donkerrode haren ietwat opgelicht een prachtig figuur met lange benen té grote voeten schuld van de tenen vijf kilo te zwaar ik kijk mijzelf licht niet alles is waar het is maar een gedicht de rest voor U een vraag en…

Leg jouw vingers op mijn zinnen leer mij elk woord beminnen wees mijn nachtelijke ogen laat geen lijntje onbewogen stil mijn honger, raak mijn vel bevredig iedere hersencel voel mijn rug en vouw mijn randen bespeel de titel met beide handen even wordt oneffen betast wanneer een teken mij verrast geef jouw vingertoppen zicht raak mij aan…

ik wil met pijn je raken, de diepste passie in je smaken daag maar uit met harde ogen zachtheid is gedogen ik zal je breken zodat je eigen jeugd zich in gevoel kan wreken voor de hardheid die is aangedaan toen ze jou alleen liet staan eindelijk de kern voelen die ongeraakt bleef woelen dan je overgeven aan genot ik laat je…

De schaduw tekent haar als vrouw pastelgrijs in de schemering van een uit de zon gelegen doorgang jong en toch onzeker valt in 't volle licht de schaduw op haar huid ze legt haar lichaam naast haar kleedje bidt de zonnegod om brons dat haar beloofd is zonder vlekken zegt ze rekt zich zo dat licht haar overal kan raken ze tekent…

Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms twee golven En de nacht is de oceaan Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms twee stenen En de nacht een woestenij Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms wortels In de nacht vastgebonden Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms zakmessen En de nacht een bliksemflits Twee lichamen tegenover…

ik heb met jou het brood gebroken de vis gedeeld het paradijs genoten in je ogen lees ik schuld hebben we de wet ontdoken die mensen hebben afgesproken is het een goddelijke eis één liefde voor jouw lijf Hij nam mijn rib om jou te klaren joeg passie in de genen om een nog mooier nageslacht te baren hij sloot het paradijs…

Zonder jou, kan ik niet men kan er evengoed voor pleiten dat ik mezelf in vier moet splijten als kwartslacht van mijn liefdeslied Ik schenk, te krassen door de kraaien warme kassen waar wouden planten gelukkig wormen door mijn restanten een tierig bos, dus laat maar maaien Slink, stink, rot mij onherkenbaar zwam en schimmel, kom bot welen…

Ik ben nog even soepel als altijd, hoop ik, krachtig en onversleten. Maar als ik snel de trap opga zijn dertig jaren zo voorbij, wanneer ik bovensta - kortademig, klamzweterig. Wel ben ik onveranderd gaaf en glad, denk ik, en net zo slank als vroeger. Maar tijd en ondervinding strijk ik niet meer met mijn handen strak als ik in de spiegel…

seconden tikten weg ik volgde en opende stapte drempelloos een universum in met mij als nieuw begin in omzien zag ik heden tot verleden tuimelen structuur in entropie herinnering vertraagde tot totale empathie geen adem om geluid te dragen, geen vragen want het weten is er al vergezicht mist afstand in mijn hand is het heelal…

er woedt oorlog in mijn zieke lijf bloed jaagt op rebellen die mijn cellen aan het koppensnellen zijn de strijd is heftig en de hitte jaagt naar negenendertig-vier lymfocyten openen de aanval uit hun hoofdkwartier de schepper kijkt en grijpt niet in, mijn lichaam doet haar eigen zin de antibiotica is niet van boven waarmee ik nu…

Bladaderen beschreven op lijnen van de tijd geworteld in het leven lijkt toekomst eeuwigheid Hechten aan al het aardse de lijnen uitgezet de stam geeft grip op leven een ongeschreven wet Wanneer bladeren sterven aan het graf van de stam verdwijnen levensnerven rest kilte stervenslang…

ik zag je spreken in bewegen je vingers, hand een armgebaar je nam me mee met ogen die in kleur hun woorden in me schreven gebogen schouders lijnden de aksenten maakten zwaarte drukkender dan wensen in je heupen vloeiden zinnen tot herinneringen aan verbonden zijn in een onmogelijke lijn je beende weg met ons gesprek in…

Herfstkleurige haren onverholen ogen vragende lippen bevallige borsten drie-kinderen buik vijftiger-jaren billen lange benen levend op grote voet om over het IQ maar te zwijgen !…

Waar duizend bloemen bloeien komen wij samen onder de sterrenhemel waar hemels gevoel een tijdloos boeket geur kleur en warmte schikt naar elkander vochtig zoeken en voeden tot een prachtige ruiker samengebonden eenheid…

Holland is tegenwoordig goed gevuld met heel veel goed gevuld uitziende mensen die zich toch graag wat slanker zouden wensen als 't lijf in hobbezakken moet gehuld. Dan worden pondjes mondjesmaat geduld -aan ieders draagvermogen komen grenzen- dus gaan ze hollen met hun dikke penzen en minder smullen, misschien slinkt de bult. Wat zou het…

Half blond maar… in haar spiegel ontdekt ze foutjes ze stipt ze bij zonder glimlach geen glimp van emotie bijna stabiel ik begrijp daar kan ik nooit bij ga mijn weg waar zij nog blijft zitten volmaakt half blond maar… ook blij?…

Sterfelijke ziel de vierde dimensie is een kwestie van tijd ik heb je ontmoet in de derde dimensie gevormd als een beeld de tijd vervlakte het en plaatste het op één lijn met de projectie ik zie nu je beeld dat vergeeld wordt gespiegeld als een herinnering terug in gedachten sta jij plotseling voor mij als derde dimensie mooier…