Tegen jou aan ervaar ik een lome veiligheid. Het doet mijn gedachten dwalen. Jouw blik, jouw handen, de manier waarop jij kust. mijn pogingen tot vertalen Ik luister aandachtig naar jouw vingers wanneer ze hun warmte met mij delen Ik herinner de smaak van jouw lippen wanneer ze mijn schouders strelen Ik vang de stem van jouw ogen in…

hoor muziek een melancholieke stem in een of ander dialect dat je niet eens verstaat maar begrijp er wel iets van van hoe iemand zingt iemand mist haar alle liedjes gaan daarover terwijl de silhouetten zwart aan de kust staan op zoek naar garnalen ja kijk en meeuwen duiken onbeschaamd neer op dit krioelende leven terwijl ik…

Als vanzelfsprekend je wordt ontnomen en verandert in een handicap, een gemis of verloren vaardigheid. Wanneer dr ergens iets klem zit, blijft hangen of zich groter strompelt, naar een knellende onvolkomenheid Geef dan geen centimeter toe, maar vecht meedogenloos, want wilskracht bergt hoop en vrijheid.…

mijn voorspiegel kijkt bedenkelijk dit zal geen dag worden om lang de adem te sparen, het lachen is al lang vergaan nu het lijf zich om gepijnigde botten wikkelt in een door blindheid omlijst landschap mijn ik vraagt aan de spiegel wat hier de bedoeling van is, of elke voorzet doel moet treffen, zoals geestverwarring zonder spraak…

Ik vind het wel knap van voeten, die eelt maar blijven groeien. En al dat gewicht dat zij torsen, een leven lang. Soms komen ze in protest, en geven je een nare blaar. Daarover moeten we niet klagen; voeten maken het leven draagbaar!…

Ik heb met mijn slanke, iele vingers hele bomen aangesleept en hen met een zaag versneden en daarna met een bijl gehakt tot bruikbare blokken open haardhout Ik heb hele akkers omgespit met ijzeren spaden en de blaren op mijn handen in jenever gedept ik heb met diezelfde handen mooie tekeningen gemaakt, knopen aangenaaid, vele bladzijden van…

Nu weer rook je naar vers brood, ik verifiërde, kwam de lucht door het raam van iemands broodbakmachien, een bakkerij misschien in de stad? Nee jouw lijf! Ik liet je raden waar je naar rook nee, iets lekkers, zei ik wat je soms vroeg in de ochtend ruikt in de stad... je noemde bloemen, ochtenddauw, maar je kwam er niet op. Toen ik het…

Hier zit ik dan achter mijn computer van Apple achter een fles Southern Comfort achter blokjes cheddar en paprikachips terwijl mijn libido aan gort is geschoten en ik overdag denk dat de Albert Heijn een louche bordeel is gewoon om mijn oude dag wat op te krikken de pittige dipsaus smeer ik van verveling in mijn lelijke zwerversbaard en…

de dood slechts een halteplaats, lijn onophoudelijk stopt laadt de zorgzame dood in, in een houding die bewegingsloos als lijk ligt te schitteren van afwezigheid er is niets, geen nacht geen dag, geen samen slechts wat brood dat korstig na schimmelt op het vergeten bord, stemmen zijn doof woorden zijn blind alle geloftes vergelen als pentekeningen…

Dan weer stal ik mijn geweten achter haar besef, denk ik haar te kennen, maar dan bespelen haar vingers als zachte vioolsnaren mijn muziek En ik al rijkelijk ronkend als een krolse kater me vergewis van haar noten op mijn gezang Zij herkent dan Orpheus in mijn statige gestalte, die zich richt naar haar volle maan, haar klaviert met al…

Zakjes huid bungelen als oorlellen onder haar ogen. Haar mond valt half open vanwege die eeuwige sigaret. Haar tong slap maar roze. Haar wangen vlekkerig rood. Gaatjes ongevuld. De tatoe verrimpelt haar teen in een herfstig blad. Groeven langs haar neus inmiddels diep genoeg om alle zwarte puntjes erboven te dragen. Terwijl…

vergeet mij niet ik vergeet mijzelf iets in mij is bezig mij langzaam te vergeten het is nu nog onschuldig maar nog even en ik weet niets meer laat me naar de sterren kijken…

Het dak van de oecumene opende zich en oogverblindend licht zoog ons naar de grenzen van het universum tastend op zoek naar het pad van de waarheid die zich als een luchtspiegeling openbaarde en in een trage symfonie langs trok hoger en hoger zagen de bergen en zeeën onder ons kleiner en kleiner worden verdwijnen in het niets en achter…

het was mij niet verteld hoe ik met een schok ervoer wat het is om blind te zijn de staarlens in mijn oog werd onder fel licht verwijderd daarna werd het donker ik zag geen licht, ik zag geen kleur minuten leken lang vóor er weer licht terugkwam zien is méer dan beelden op mijn netvlies ik kijk, vind bezieling…

het prille van lente schroomt de bleke huid t shirts en de korte mouw lijken haalbaar voor de vrouw maar de spiegel rekent onverbiddelijk af met witte top en korte rok zonder gebruinde benen kleur krijgt langzaam weer de overhand waar somber het straatbeeld lang domineerde de donkere massa breekt in speels en licht bewegen nog even…

Waar het mijne niet van weg kon komen omdat de liefde mij intens verbond bevlogen door de warmte van uw mond het moment alleen nog wilde dromen voelde de tijd verschanst in zomernacht vlogen de uren ons nimmer voorbij volkomen rust en stilte zij aan zij van verre zongen sterren fluisterzacht kleuren veranderden in vuurbloemen waar tonen…

Fijnstof is erg ongezond. Ook wanneer ik me scheer, moet ik steeds weer niezen. Dat is ook een ramp, meneer. Snorrestof is schadelijk. Bijna niemand die dat weet. Lijfstof is onbekend gebied. Bekend zijn scheet en zweet. Snorre- en schaamstof. Okselstof en navelpluis. Stop toch dat wilde scheren. Ban lijfstof uit uw huis!…

Dat wil je niemand horen zeggen hoewel ik het zelf al heb gezien omdat ik af en toe in de spiegel kijk die het weerspiegelt en toch voel ik mij prima ondanks het slechte weer met regen en storm in een glas water ik moet iedere dag naar buiten op de wandel met mijzelf bewegen is goed voor een mens maar ik beweeg me overal waar mijn…

Het is weer jouw verjaardag vandaag en de vroege uren verstrijken gestaag maar ik ben terug in die nacht, hield toen alleen bij jou de wacht, luisterde naar hoe je adem klonk, in een kamer die naar ziekte stonk, mijn laptop op mijn schoot, doorwerkend voor mijn brood, want je moet toch iets. Er was in die kamer verder niets dan het…

Regelmatig komt het me voor, dat ik iets pakken wilde, onderbroken door telefoon of voordeur bel, ben ik kwijt wat ik pakken wilde ff snel. Men zegt altijd; ga terug naar waar je eerst stond, voor je eraan dacht, maar daar zit 'm net de kneep, Ook dat is iets wa'k niet meer weet!…