Een dagblad vermeldde z'n laatste bericht in de vorm van een kort en scherpzinnig gedicht. De hoofdredacteur noemde 't - trots op het vers - een meesterlijk voorbeeld van 'vers van de pers'.…

de vulpen is bleek het potlood van streek de vlakgom denkt shit het papier ziet zo wit…

ik heb zo vaak het ambacht afgezworen bedrevenheid werd toch niet onderkend maar even vaak beving mij prompt de spijt wellicht ging er iets kostelijks verloren de ware dichter is geen echte vent ik koos niet voor (ik werd ermee geboren) die aandrang - niet noodzakelijk talent naïeve hang naar wat onsterflijkheid 't geringste zuchtje…

dit is 't verhaal van koen de haan. hij heeft het al zo vaak gedaan: gezegend is-ie met zo 'n stijve, dat-ie aan de gang kan blijven. alom wordt zijn geslacht geroemd. het wordt ook erelid genoemd. de vrouwtjes - gaarne wippen zij - zijn steeds er als de kippen bij. ze adoreren allemaal de haan om zijn enorme paal: de knuppel in het hoenderhok…

de arme boer, hij ploegde eenzaam voort zijn zaad liet slechts verstilde akkers bloeien de liefde was alleen besteed aan koeien die zeiden ‘boe’, doch nooit een innig woord door geiten werd hij vaak geringeloord geen nageslacht zou op zijn erf volgroeien hij kon het zware celibaat verfoeien de trage trekker leek in veen ontspoord maar zie…

De dirigent was in mineur. Hij zei: “Je stelt me diep teleur. Weet je nou nog niet hoe het moet? Ik vraag me af wat je hier doet.” - “Die vraag stel ik mij ook wel eens. Vooral als het weer kerstmis is!” (koor 7)…

ik schrijf lichte door de wind bewogen gedichten die eigenlijk geen naam mogen hebben in naamloze verzen wil ik wonen als de woningloze uit J.Slauerhoff's gedicht en op eigen wijze gelukkig zijn…

'Wáárdoor', vraagt u, 'komt het gajes in de regel in de bajes?' 't Antwoord kun u wel verzinnen: door de kastdeur komt het binnen. Klanten zitten daar gevangen. Stijlvol is hun raam met stangen. Met een bakblik kijkt de zitter naar de muur en voelt zich bitter. Met liksteen is de nor gebouwd. Van baklucht wordt de klant benauwd, zodat-ie…

Ik schrijf hier over 'n elftal en ben nu op de helft al. Eén - één was 't in Schalkhaar. Ziezo, het vers is klaar.…

de heks wacht in het bos op verse bleue dichters met smakelijke woordjes verleidt zij hen allemaal hi,hi, zingt toverkolletje kom in mijn groene armen ik eet je op met huid en haar da's goed voor mijn verjonging hun tanka's en sonnetjes verrijken haar wintersoep…

In het bos loopt een stoot. Er verschijnt een bandiet. Maak je onderlijf bloot,' zegt de vent, 'of ik schiet!' De bedreiger geniet en hij opent z'n gulp, maar een jagersman schiet nu de schoonheid te hulp. De bandiet is onthutst. Hij is plots impotent. 't Is een bloedstroom, die gutst uit de gulp van de vent. De scherpschutter schiet…

In wijsheid ben ik niet geboren en dat die met de jaren komt, zoals ik steeds heb moeten horen, blijkt ook nog waar te zijn. Verdomd! Ik ben een grijsaard zonder kleuren; een pennenlikker, grauw en grijs. Het is het ergste wat je kan gebeuren: eens bonte hond, nu kleurloos wijs.…

welke zin bepaalt de zin van de onzin? die van de zinnige onzin of de onzinnige zin? wat onzinnig lijkt kan zinvol zijn wat zinvol redelijk lijkt is nimmer rijk aan zinnen ik koester de onzinnigheid in zinneloos handelen en wek mijn zinnigheid in onzinnige gedachten 1979.…

De repetitie: California dreaming (koor 4) Ze droomden van L.A. Hun stemmen droomden mee, in onbeholpen zang. Wat kort moest duurde lang. Wat hoog moest klonk te laag. Zaagsel zat in hun maag. Hun geest raakte verward. Ze zongen alles hard. Eén snikte er, één zweeg. Het podium liep leeg. O pijnlijke perikelen voor Bas en Klaas en Lykele…

Men likt een poot, een kop. Men schudt wat met een oor en luistert: verderop, daar klinkt een schapenkoor. De kalverstaarten slaan min of meer op de maat van wat zo zoetjes aan aanzwelt tot luid geblaat. Maar blaten is het niet. Het is geen zang of spraak. Het heeft niets van een lied. Het is geboer, gebraak.…

Wij leefden, grazend als de dieren in het stille dal van een duinpan, spelend in het licht en zon en met elkaar om steeds een eerste bruiloft te vieren, beschut tegen raadselen van de toekomst en de wind, wie van ons het ruisen van de golven, het spel van elementen wilde zien, besteeg het helmgras naar de top, tuurden naar de kim en verder…

ooit kan het gebeuren dat plotseling deuren die in het verleden hun werk goed deden het verdommen open te gaan zodat men slechts kan staan wachten tot St. Juttemis of voor andersdenkenden Kerssemis.…

de zitzak verweet de luie stoel dat deze geen poot verzette…

“Van adel dus voor niemand bang. Behalve dan voor tante Tang. Die Sonja heet maar tang past haar veel beter, da's toch zonneklaar!”, denkt Erik, en ook “waarom ik”, zijn voorhoofd nat van grote schrik. De tenen krommen aan zijn voet. Zó diep, zó zwaar is zijn gemoed. Getier, gevloek en gekrakeel, verlaten galmend zijn kasteel. Tezamen met een…

De bond van hete vrouwen kwam per touringcar in Amsterdam met doel Madame Tussaud. De dames, enthousiast vol vuur, verhoogden toen de temp'ratuur. Elk beeld vervormde zo. Het werd al gauw een foute boel. Ook Bea kreeg een rare smoel. De leiding kwam erachter. De wasbaas, die het spijtig vond, zei: 'Deze hete vrouwenbond werkt als een wasverzachter…