ach mijn man heeft griep en ligt op bed voel de moed in mijn schoenen zinken heb alvast mijn zusterkapje opgezet ren heen en weer met eten en drinken steunen puffen en maar klagen hoor aan hoe koortsig hij is en ziek alsof zijn laatste uur is geslagen de kamer gevuld met dramatiek ik word zo moe van al dat zelfbeklag wil hem slaan maar…

Vandaag heb ik mijn koude man ontdooid. De kille grijns op zijn verstarde tronie -zo grimmig en zo peinzend als altijd- drijft nu gerimpeld in een waterplas Maar morgen kneed ik mij een nieuwe man uit vette klei, boetseer een brede borst en van die strak gemodelleerde billen, geef hem een vuren hart en latex armen. Een gladgeschuurde…

In jou en in jouw dynamiek zie ik mijn oude baas, 'k was nooit verliefd op hem, maar toch, hij moest eens weten hoe ik hem vergelijk met jou of jou met hem: hij, altijd bezig met gesjouw van dozen, hier dan daar, dan elders naar verhuizen en zijn verhaal was altijd waar! Dat doorgaan, energiek, gedreven, positief en enthousiast, als ieder…

gevoelens zijn ingewikkeld en misschien geef ik mezelf te bloot maar jij zal dit niet lezen want jij bent ook al dood ooit hield ik van twee mannen en dat verwarde mij nog het meest de een speelde met mijn hart en de ander met mijn geest…

Echte mannen huilen niet, groeien groot door de klonten in de pap, die zij, zo jong ze zijn, verslinden als kerels. Echte mannen drinken bier, krijgen klappen als zij vechten, om een meid, en boeren het alfabet uit volle borst. Echte mannen hebben baarden, de stoerste een tattoo met hartje mama, en eten geen brood, maar…

De zon komt laag de kamer in Stoelen met ranke poten strippen het licht Vijf glazen uit een fles De klok wijst half zes Het klaphekje echoot na De aardappels, o ja! Ze had nog zo gezegd “Het mesje ligt links in de la Om twintig vóór op het vuur Ik doe de sla met feta wel We eten om zes uur”…

Hij zag het licht Zij zag het ook Tot hij het knopje Ineens bewoog Lopend in donker Viel ze over iets heen Maakte ravage Deed pijn aan haar been Licht werd aangeknipt Man zegt; wat nu Zij zegt; ik lig op de grond Wel sodeju Het licht is die nacht Niet weer uitgegaan Zij was bang Opnieuw onderuit te gaan De blauwe plekken …

je ruikt hemels zei de man met zijn tong in vreemde bochten terwijl zijn ogen en zijn speeksel onbeschaamd haar borsten zochten maar toen haar knie zijn delen raakte en daarmee zijn bron van zaligheid ontsloot werd zij verrast door de ongerioleerde lozing uit zijn laatste ademstoot…

Het mannelijk orgaan is van zijn troon ontheven Hij had daar trouwens nooit gezeten want hij ging altijd staan. Maar nu, hoe droevig hangt hij daar totaal niet meer van zessen klaar hij, die eenmaal plaste om het verst plast nu alleen maar zittend, op zijn netst. Het mannelijk geslacht toont niet meer blij zijn pracht en klettert niet…

Mensen onttronen keer op keer macht stinkt oorlog nog meer vieze spelletjes schaamteloos uitgevoerd gevangen uitgebuit uitgehoerd gezag denkt alleen maar met z'n pik waar kan ik 'm insteken ze geven toch geen kick niemand wordt er uitgezonderd man, vrouw, kind, hoe het ook zij getekend voor het leven voor vrouwenleed begrip verstoting…

Geboren uit een boerenkool getrokken uit de klei zie ik ze aardappels rooien die roestige ijzeren mannen op gebarsten houten klompen met een kenau achter het fornuis als ze dampend worsten eten schildert een man met een oor hun geweten achter een ezel in het land van de blinde koning genieten de meiden van vette aal staat de dorpsgek…

We nemen de trein, dat wil zeggen, de trein neemt ons mee de jaren van volhardend vervoeren druipen van de geharnaste huid een kort signaal blaast de wagons het palet van het seizoen op gesproken wordt er nauwelijks mannen schommelen mee met de dans van de uitgewoonde salonwagen bleke gezichten onder zwarte hoeden schaakstukken achter gebroken…

het moment dat je niet weet wat te zeggen is niet erg als je alleen bent en uitkijkt over je straat waar geen hond loopt maar als er iemand tegenover je zit en je zegt niets berg je dan maar en ga onder tafel zitten maar betaal wel de rekening dat is beter daarna besef je ongetwijfeld de prijs van je zwijgzaamheid…

De alphaman mag van zijn troon Hij zit er al veel te lang Zijn wil voor alles is te groot Grijp de teugels, omarm het bange Het kleine is niet anders De leidsels liegen niet De schaduw van het goede Is niet gevangen Het ligt in de moederschoot De kinderen dragen Hun eigen verlangen Brengen zichzelf waar ze kunnen Verlangen naar grenzen…

ze keek naar mij, een lach op haar gezicht godin, zo jong en knap, met blonde haren ik voelde mij weer als in vroeger jaren het zware leven leek voor even licht er groeide hoop toen zij kwam toegelopen "ach opa", sprak ze zacht, "uw gulp staat open"…

De liefde die zij heeft verdiend kan hij haar niet geven in dit leven ergens in de nieuwe wildernis heeft zij het tedere libidogeheim aan de dieren terug gegeven de duisternis heeft zijn ogen weemoedig gemaakt met een glimlach tussen de wellustige spelonken van zijn innerlijk schrijven leest hij haar universele spiritualiteit de man…

terwijl ik probeer slapeloze nachten uit m’ n ogen te wrijven schuur ik m’ n handen aan harde stoppels te hongerig om te eten te dorstig om te drinken te gek voor woorden alles in mij brandt behalve m’ n lampje die is uit [2009]…

Waar hersens door Vermoeidheid en ziekte Tot stilstand zijn Gekomen, vastgelopen In het moeras van Menselijke moeiten, Daar is een glimp Van Jouw licht genoeg Om voor mij het leven Leefbaar te maken En mijn denken weer Op gang te brengen…

Ik zie de mannen van tachtig Stoer willen ze nog zijn Zo verdringen zij hun pijn Wanen zich toch machtig Zij schuilen bij elkaar Bij het bankje op de hoek Eentje slaakt een vloek De ander rookt sigaar Daar loopt een jonge meid De blikken buigen mee Vol vergane viriliteit Zo verglijdt hier de tijd Tot in de eeuwige zee Van de vergetelheid…

Jij die niet alleen Met Pasen maar elke Dag wel in mij sterft En samen met mij doodgaat, Wakend de nacht van doodsangst Doorbrengt, me door de dood Heen vasthoudt en samen stervend Tot nieuw leven komt in een Leven dat echt is, waarachtig, Waar niets gekunstelds meer aan is En waar we samen drinken van het water des levens Gelouterde…