de goede God, hij zorgde voor een wonder onmisbaar bij de schone paringsdans hij schenkt de liefdesdaad de volle glans een reepje huid, doch zonder meer bijzonder hij past om maatje pink en volleponder bescheiden als hij is, maar zoveel mans al klinkt het vreemd, onmogelijk bijkans: de moslim en de jood, zij doen het zonder hij is het speelgoed…

God van ontluikend, rottend groen Uit zijn bloed bloeien anemonen Hij barst uit de schors, uit gomhars (Het inteeltnest door Aphrodite bestraft) Zelfs de hel zwicht voor zijn schoon Zo wordt hij speelbal van godinnen Door een jaloers everzwijn belaagd Verraderlijk in het kruis gebeten…

Een gedicht schrijft een man. Het gedicht kijkt naar het vel. Zijn blik is somber, er valt geen woord te lezen. Littekens verzwijgen een verhaal. In de tweede strofe komen de woorden op gang: hand, die over het vel gaat, hoofd en hart. Voorzichtig krijgt de man vorm. Langzaam ontstaat poëzie. Met de pen leest het gedicht wat er niet…

Ja, zei jij het zij zo maar blijf, blijf ik draaide me om en zag je denken wat een lekker wijf…

Hij heeft zich al die jaren ingezet voor huisdier, echtgenote, dochters, zonen. Vergeefs gehoopt dat men hem zou belonen. Hij overpeinst z’n Waterloo in bed. Z’n hersenspinsels kennen geen verlet. Hun dagen zijn gevuld met slopen, honen van ‘t gasthuis dat ze ongenood bewonen. Ze kalken ‘onbenul’ op zijn brevet. Van armoe zoekt de stakker…

Onderdaan was hij Levend voorbeeld van hoe het anders kan Na zijn nachtdienst liepen wij Op onze tenen en mochten we hem wekken Zo rond de klok van vier, geurde de kamer Naar fabriek Ik, beminnelijke muze van het minnedicht, Gedeukte vrucht van een bizarre stamboom, Draag last en lust van de lier Hij sloot als eerste man mij buiten…

Er spoken types door mijn hoofd van allerlei pluimage ze hebben állemaal een snor het lijkt zowaar een rage de ene heeft de krul omhoog de ander naar beneden de derde hangt er lullig bij snor vier lijkt overleden vijf geringd en ver van huis zo'n zestig senior zevenentachtig niet zo pluis negentig groeisels een lor Honderden knevels…

gelukkig heeft de man geen negen levens één martelgang is voor de ziel genoeg de zware stappen naar het werk en kroeg het lijden van de man heeft niets verhevens bij thuiskomst wacht de arme sloeber tevens de feeks die al z’n dromen wreed verjoeg z’n wereld is een kille ziekenboeg rampzalig zijn z’n medische gegevens gelukkig heeft de man…

zij grijpen hem ontieg’lijk bij de kraag ongevraagd gaat hij opzoek naar vleesetende bloemen…

Haar kneukels krom van 't breien Haar ogen rood van 't schreien Haar hart wil vermeien Niemand die' t wil verblijen. Wij, de oudere mannen, weten het: IJdelheid 's mannen troef des vrouwen haat "oude" vrouwen hunkeren nog... Helaas.…

moet je zien hoe klein de mijne is en laat eens zien, hoe groot is die van jou zo, het lijkt wel of de jouwe kleiner is hoe kan het nou dat een volwassen flinke man met zoiets kleins goed sms’en kan…

u bent een zak meneer, een zak met zaad een stumper vol onrustige hormonen u volgt een kudde van verloren zonen en leeft bij gratie van die ene daad u bent een kwezel zonder ruggengraat de deurmat van een stevige matrone zij staat u toe haar vesting te bewonen maar immer bent u mikpunt van haar smaad u vlucht in voetbal, troost u met de…

de ces jours, vous me confiez que je suis si vieille que des feuilles sèches, ridées et presque mortes d'un automne prochain que je connais depuis longtemps, mais vous!, vous êtes un tendre printemps! Ce vent clair et doux dessine les contours de votre mine divine et de votre vert frais. Je sais que je suis vieille. Je vais dormir maintenant…

je stilt je honger naar aandacht steeds vaker bij buurman zijn vrouw die als zij haar tanden óók bloot lacht haar lippen laat proeven van jou jij laat je door haar steeds vermaken en groet daarna ook nog haar man die bij jou een potje komt schaken maar waarvan jij nooit echt winnen kan…

haar lichaam te begeren vertroebelde zijn zicht hij zag haar ronde vormen zelfs met zijn ogen dicht kon zich niet concentreren verloor daardoor zijn baan en ook zijn vrouw (zijn vierde) is er vandoor gegaan uiteindelijk na maanden kreeg hij haar in ’t vizier en warmde haar wat hitsig op beloofde haar plezier zij heeft hem afgelopen nacht…

Ik bewandel deze stad kijk van boven naar beneden schuif voor geluiden uit. Geen grijsgebreide muren voor groene gapers. Als ik nog eens mijn hals wil strekken komt hij me tegemoet recht in zijn ogen recht in mijn ogen. Hier blijf ik hangen, in zijn gevooisde geur. Hij kijkt volmaakt. De gevels, de straat, zij gaan voorbij. Ergens…

terwijl hij ondertussen haar lichaam wil verkennen beleeft zij in alle stilte haar eenzaam hoogtepunt en als hij haar wil kussen en vraagt hem te verwennen voelt zij zich meer een moeder die ‘t kind een snoepje gunt…

Langs zijn grenzeloze geduld laat dageraad zichzelf begaan Zonnebundels meren zacht aan, haar sluimering in stilte gehuld We ‘rustten’ hier zo lekker knus, waren dik en dun voldaan bevriend Toch, ondanks 'k net heb gegriend, wek ik haar met m’n zoetste kus Tongrollend schenkt ze me een gaap, openheid drenkt zich in door slaap Straks…

Mannen kunnen maar één ding tegelijk en vrouwen kunnen daar eeuwig over treuren of over kleine dingen beginnen te zeuren maar mannen kunnen maar één ding tegelijk Mannen zien vaak langs die kleine dingen trappen ongemerkt lomp van alles plat fanten in porseleinkast noem je dat ja, mannen zien vaak langs de kleine dingen Mannen zijn van…

een man is niet geschapen om te slaven zijn leven is een aangenaam verpozen op plekken die hij zelf heeft uitgekozen banken, bedden, kroegen om te laven wil jij me alsjeblieft niet confronteren met zaken uit het dagelijkse leven de schepper heeft mij een talent gegeven die gave is te mooi om te negeren dus wil je voor me zorgen alle dagen…