kleurt vergeten in het laatste licht
netgedicht
we vingen voor elkaar
wat stralen zon en
lachten om de schaduw
we keken toch niet om
we liepen voor de wind
en aan de rand van schijn
vond werkelijkheid een
blaadje, gevallen zonder pijn
haar valse glans
zocht onze blikken en
een koud herkennen deed
het kind in je weer schrikken
je las het groen
en voelde weer je schuld
het nooit…