Ik denk wel eens zoals vandaag hoe het zou zijn als je zou leven waren wij dan de beste maatjes kreeg ik ‘n doos vol chocolaatjes of zou je mij ‘n bloemetje geven? Het gaat me echt niet om ‘t krijgen maar omdat jij dan zou bestaan en ik trots naar m’n kind kon kijken je zorgzaam over je haren strijken bemoederen voor je weer zou gaan…

dat ik dit nou niet eerder heb gedaan: een ode schrijven aan mijn lieve moeder voor mij had zij toch immers altijd tijd of ik een lieverd was ofwel een loeder als kleutertje of in de puberteit zij leerde mij hetgeen ik echt moest weten ze zorgde en ze raakte mij niet kwijt als ik de weg naar huis eens was vergeten is zij altijd naar mij…

Mijn moeder schrijft géén enkel gedicht Haar gedachten zijn zo licht, zij zegt de liedjes van haar vader in het Gents Soms zingt zij in het Frans om aarzelend te blijven steken in onbekend en vraagt haar woordenboek en toeverlaat om raad Samen breien wij de regels recht en rond dansen heupwiegend op de brug van Avignon begroeten de ochtendzon…

Geopende handen verwelkomen al het groen en gevleugelde der aarde lichtvoetige lijven bewegen zich soms traag, soms iets versnellend naar een thuis in haar beginsel begint hun bestaan Iedere ademtocht begeleidt ons door het wonder van de natuur geschonken eeuwen geleden gaf zij al kleurrijk haar schoonheid aan ons, puur en ongerept zonder…

ik hoor nog dat geluid de handen voor je buik toen bommen vielen ik daalde, maar te vroeg je angst joeg mij eruit ik wilde terug om aan de kern te raken mijn vluchten was een laatste kans om dit inferno te verlaten ik was nog verre van volmaakt in genereuze deling herstel kwam toen te laat de schok beperkte groei in een uiterst…

je kijkt me aan je ogen op de foto zien me weer staan volwassen en verlegen met al de liefde die je me zo graag had willen geven ik zie je handen die me koesterden in pijn die nooit jouw schuld had had mogen zijn, maar die jij in geweten op je nam de bommen vielen iets te lang ik vond in tonen van je stem geborgenheid als jij kinderen…

Schuifelend met de handen voor zich uit Glijdt een schaduw door de spiegelruit. Een schimmig spook vol stilte stolt in klamme kilte tegen het behang. Beverig, leunend op een stoel. IJl en licht, zonder gevoel wordt er frêle gekucht. En dan een lange, lange zucht--- Een doodse, stille lach. Haar zachte hondenblik streelt mijn ogen…

moeder in uw omhelzing kan ik rust terugvinden gij legt mij de zachte woorden in de mond stillend, een schuilplaats voor stormwinden in u is de bal van mijn geluk wel rond en kan hij rollen, mij de lach aansteken moeder gij schonk mij een grote mond vol tanden al moet gij hem vaak zelf eerst openbreken tussen de eelt schuilt er fluweel in uw…

we vingen voor elkaar wat stralen zon en lachten om de schaduw we keken toch niet om we liepen voor de wind en aan de rand van schijn vond werkelijkheid een blaadje, gevallen zonder pijn haar valse glans zocht onze blikken en een koud herkennen deed het kind in je weer schrikken je las het groen en voelde weer je schuld het nooit…

Lieve Heer stuur mij een engel met sterke vleugels als het mag vanuit de hemel naar beneden dan verhoort U mijn gebeden en mijn idee voor Moederdag Als de engel goed kan vliegen mij hoog kan dragen in het blauw kan ik mammie zien; heel even haar mijn bosje bloemen geven en zeggen dat ik van haar hou Dan omhels ik haar heel stevig kus…

Vlinderlicht en tederzacht jouw aanrakingen in de morgen, lentelicht, zonder zorgen welkom na de lange nacht. Zachte lippen wekken mij fris parfum hangt om je heen, bloemengeur, duizend-en-één kleine dingen dat ben jij. Ontbijt steeds klaar en jij dus ook, maar niet vandaag, mijn lieve schat... Verwennen, dat wil ik je zo graag, geen…