onmacht verscheurt maakt klein onzichtbaar het leed ondragelijk onuitputtelijk vechtend tegen de gevestigde orde die niet thuis geeft dralend wordt je zijn ontmanteld zodat het ieder ander ontgaat tot de stilte onhoudbaar is…

Wie is schuldig? Wie de moed heeft werpt de eerste steen. Het kalme water schrikt met een doffe kuch. De rimpels vluchten in alle richtingen uiteen. Weldra keert de rust weer terug. Water is geduldig.…

dit is de ultieme romantische toespraak ik heb geen verlangen om te worden zoals jullie je bent als een wortelstok in de lucht als je gaat zal ik je niet missen ook niet als kiespijn hang je geloof maar aan de kapstok kom je dan zal ik niet opkijken – je aanwezigheid brengt me niet in beroering merk ik je niet op blij – daaromtrent…

Alle dagen voegen zich naar de avond, vroeg of laat. Onbuigzaam recht wordt ooit rond, goed of kwaad. Een individu gaat ongemerkt op in de menigte van het volk. Op een voorbestemde dag, hier en nu, blijkt ijdele trots een roze wolk. Streven naar meedogenloos geluk en nauwelijks tijd voor elkaar. Ach waarom ook, onder druk wordt alles vloeibaar…

Hypocrieten kwartjesvinders volksverlakkers geef ze maar een naam wie kent ze niet iedereen heeft toch wel eens last van zulke van die hele echte ? als jesuita…

tassen vol verdriet worden naar binnen gedragen doch heerst er hier een kalme vrede, serene rust waar slechts nog overblijfselen rusten blijkt de troost groot gezien de verse bloemen…

Ontmoetingen zijn kapstok vol natte jassen in het voorbijgaan liefdevol op elkaar passen doch stil blijven staan om handen in onschuld te wassen droog wrijven wat nat geworden is.…

De wielen draaien door als de raders in mijn hoofd Een file van gedachten die mijn motor doet stotteren Met spiegels kijk ik terug naar wat ik achter laat Meestal niet veel goeds enkel roet Kijk niet enkel achteruit Maar kijk ook eens voorruit Anders zie je niets mis je kansen Tot de motor zijn laatste adem blaast…

Beter is het, ’t lot in eigen hand te nemen, dan een ander over jouw lot te laten beschikken!…

men vermijde te allen tijde te dementeren want het medelijden is snel vervangen door ongeduld in het heim van Alz…

me goedlachs de beste vindt geeuwt de nacht en sluit het raam zonder mededogen zowaar ik schrijf blijf ik niets van waarheid vinden doorklief ik uren die ik vrees daar de tijd niet wachten wil ziehier mijn beeltenis wat mij blijft is een reeks zonder hoogtepunten, een vlakte met een eindeloos verlangen…

Met de muis van je hand de poes strelen wijl een ratelend blikje kattenvoer de late honger stilt van een kind zich spinnend in je armen nestelt dankbaar wellicht vreedzamer dan gisteren wordt de verpakking voelbaar.…

Ik stel paal en perk Begrens mijn hokjesgeest Mijn leven bestaat Niet alleen uit wat er al is geweest Ik ga voor verandering Verleg mijn grenzen Kijk met andere ogen Maar nog steeds door dezelfde lenzen Heb jij dat ook Datzelfde zicht op de zaak Laat je alles op in rook Kwijt jezelf van harte aan jouw taak Alleen daar voor…

(ongedurig gaat het misverstand door doodlopende straten) wanneer de dichter zijn uiterst gevoelige woorden op papier heeft gezet zegt dat nog niet dat hij ook daadwerkelijk iets heeft bijgedragen aan de oplossingen van alle problemen hier op aarde... hij is slechts het potlood en 't gum dat notities maakt en ze weer uitvlakt en ze…

(uitdaging) standaardpakket het bevatte alles dat een doorsnee dag verdroeg de gang naar het toilet vroeg niet meer dan zijn vaste passen en de deur ging trouw op slot toiletpapier van Kruidvat tussen Glorix en de vaste prijs van een reclamespot dubieus dat wel, maar toch massaal gekocht uit het simplistisch oogverband te werken…

en als dan de man met de zeis staat en klopt, zacht indringend aan jouw deur, vermoei mij dan niet met je gezeur maak dan van de deugd een nood en ga doodgewoon dood…

Onheilspellend laag hangt de humane zon boven de graven aan een getergde en verre horizon, regeltjes tooien hun scherpe doornen over mensen die de hoop al hebben verloren, het lijkt een kleine daad, misschien wel een druppel op de aardse gloeiende plaat, geboren uit de wanhoop van verwachting in het licht van een uitgestoken hand mag…

de wind speelt het eigen spel stormachtig zweept golfslagen doet bomen kreunen tot in de wortel maar stevig is houvast terwijl mijn net gekamde haarbos wappert gaan mijn gedachten naar DNA onbekend van gisteravond tja ik heb zo mijn bedenkingen vroeger werd er veel onder het tapijt geveegd zou het heden ten dag anders zijn ”hoerenjong…

“Ik ben Uw vrouw’s plastisch chirurg en condoleer U met haar overlijden, ik behandelde haar voor haar dood, mede door mijn werk ligt ze prachtig opgebaard en oogst ze bewondering; Uw vrouw haat schulden, overhandig U daarom persoonlijk de rekening” De weduwnaar antwoordt: “er wordt gezocht naar verband tussen Uw werk en…

Voel wanhopige twijfel als overdreven goedheid denk aan wilde gebaren van manuscriptachtig voelen wil o god bewaar me liefde ophangen aan het groot kapitaal en lach om de onmogelijkheid van mijn zijn.…