Eindelijk kunnen we lente buiten laten staan Binnen waren we in de maanden januari en februari pottenkijkers en mandenkijkers waarin eerst aarde met zand en turf de bruin gebolsterde bolletjes zonder enig durf Ze lieten zich pas gaan als ik met de gieter bij de vensterbank kwam Nu blijf ik uren buiten staan en voed m'n ogen…

zodra mijn vingertoppen de witzwarte ladder beroeren neemt iets mij bij de hand ik kan dan zo maar niet stoppen een verlangen laat zich vervoeren onaantastbaar voor het verstand de ogen sluiten zich als vanzelf en mijn omgeving laat ik achter ik ga onderweg, weet niet waartoe, naar ergens waar ik klanken delf, de bodem is er zachter terwijl…

ik had veel in mijn mars maar kraamde lachend blijdschap en verbazing op gezichten heb toen niet goed op de centjes gepast troubadour leek mij wel wat met zang en dans de mens vermaken liedjes uit het hart die de pijn vervagen van de lange werkdag dagelijks langs herens wegen gaan in zon en regen staan de herberg met een warm…

Tegen het verweerde hek stond de eenzame violist ik zag hoe hij behoedzaam de strijkstok op de snaren lei ging eerst met de stilte in gesprek zette aan en hield weer in liet met gemak de snaren trillen zong daarbij een idyllisch lied had het node gemist en met applausgebaren en een glimlach wierp ik een muntstuk in de aftandse vioolkist…

In de kerk waar een kaarsvlam innemende tinten laat schemeren, met zuilen en kazuifels vol heimwee, daar klinkt nu een bamboefluit vermengd met hoge orgeltonen. Het Oosten neemt het voortouw en probeert het vermoeide christelijke Westen te omhelzen. Bizar is dit geheel en verstild uitbundig, even vreemd als een zandloper die zuiver harmonische…

Mannen intrigeerden mij niet alleen hun individualiteit doch tevens waarin ze profileerden het trok mij steeds meer aan zo heftig dat ik hun kleding droeg de pijp en sigaren rookte neem nou mijn lief Chopin zijn uitstraling, zwakheid en talent daarentegen zijn goddelijke composities mijn liefde voor die jongen was groots niet corporeel zoals…

Omhelzen in een tedere surplace, het enkelgewricht zoekend naar gelijkbalans om dan samen op het ijspad van klanken in ontgrendeling als één weg te glijden. Gepiloteerd tussen clangevoel en pubersentiment slaap tegen slaap, romp aan romp, langs de schrikdraad van de bandoneon gegidst door de torsie van het torso. Muziek als dynamisch onderduikadres…

ik zie je slanke handen op het zwartwit klavier artistieke vingers dansen met intens plezier je volgt met een dromerige blik wisselend zachte golven waarin de melodie zich schikt door openslaande deuren dwarrelen tonen naar de tuin die zich mengen met de geuren van het lentefestijn een paradijselijke plaats om heel lang te vertoeven…

In plaats van vuurwerk allemaal muziek maken voor een blij nieuwjaar…

10- Weer op nummer 1 Bohemian Rapsody niet iedereen blij 11- Even niet happy beluister een vette blues word je bluesy blij…

Triana, Triana o zo bitterzoet Rivier, stad, gitanas bier, wijn in overvloed Zo zacht maar soms zo wreed breekt zij harten open Als Triana hardop weent tranen in de rivier laat lopen zullen groene heuvels haar omringen wolken wit in de hemel staan Als gitanas zullen zingen hun liederen over de stad heen gaan zal Triana betoverd zijn…

een ijdel schildpad in maatpak gehesen walst kruipend in mijn oren hees bronstig voert het mij van manhattan tot berlijn zwierig en innemend zinspreekt hij van frivool tot weemoedig poëtisch lispelend walst schilderend hij met ouderdom en verval glasscherven zijn het die verlokken tot kijken in spiegels van het leven het bladert…

ik schrijf heel graag een levenslied alleen de woorden komen niet wel de melodieën in hun warme meeslependheid die akkoorden raak ik nooit meer kwijt ik componeer met tranen van geluk arrangementen zing het refrein uit volle borst maar wat ik u wil laten voelen heel diep van binnen die emotievolle zinnen daarin schiet ik tekort…

Zij spelen muziek fluittonen in m'n oren Ik luister hun spel doet me bekoren het fortissimo Het gefluister als een stroompje aan de bergrug ontsnapt Het is als ademhalen tijdens.... hun verhalen in de omslag ........kaft van muziek.…

zacht breekt licht gekleurde tonen in het glas een transparante melodie zweeft door de lucht wolkjes muziek lieflijk op hun vlucht langs hoge balken tot de verste lijken op te lossen in de mist van vele lampen die hun schijnsel hemelwaarts richten om gods gezicht aan te lichten…

bazuinen en engelenscharen vliegen elkaar nooit in de haren waar trompetten schallen komt een aankondiging die geldt voor allen als de grote trom zich roert weet dan dat de allerkleinsten al uren zijn gevloerd minzaam strijken violisten met hun stok en lossen zo hun tekorten op de dirigent trekt pas aan de bel als ook het…

ooit heb ik zuiver gespeeld maar het klankbeeld lijkt veranderd in het zoeken naar welluidende grenzen ging ik teveel af op groepen uit het orkest zij deden eerst hun best om dissonanten te verbloemen maar de koren zongen alles recht poetsten de tonen in meerderheid op het hoge ijlen ging verloren in geroezemoes onder de toren…

Zij weet hoe de nacht in het duister ademt door heengaan van heimwee kust zij de zee alles dat verloren lijkt is niet langer zeewaardig neemt het vulkanisch landschap in haar dodendans mee voel hoe de wolf huilt in het duisterbiotoop in dierlijke commercie van het landenconflict bemerk hoe tranen zich banen in beekjes terwijl het…

Heb het geuzenlied gehoord in mistig ochtend dralen kwam met geluid van zee wierp een schaduw over daken verbloemde duistere zaken versnelde op weg naar de haven van een onbewoond eiland ijl gekrijs uit zilte lucht het geuzenlied gehoord kwam zonder woorden.…

DO - RE - MI - DO DO - RE - MI - DO MI - FA - SOOO (do - re - mi - do) MI - FA - SOOO (do - re - mi - do) SO-LA-SO-FA-MIII-DO (mi - fa - sooo) SO-LA-SO-FA-MIII-DO (mi - fa - sooo) DO - SOL - DOOO (so-la-so-fa-miii-do) DO - SOL - DOOO (so-la-so-fa-miii-do) (do - sol - dooo) (do - sol - dooo)…