Daar achter de Weense Dom schreef je grootse werken Je vierde er triomfen, ontving Leopold en zelfs de oude meester Daar was het een komen en gaan van leerlingen die Constanze en jij opvingen – je leerde, lachte, speelde, gokte en verloor Hier sta ik bij de steen waaronder je resten horen te rusten – de laatste tonen weggestorven –…

Als stervelingen zingen lijkt het of alle dingen, bezield door zuiverheid, ontstijgen aan de tijd.…

Voor mij is muziek een gedeelte van je leven Waarin emotie het raken is van de gevoelige snaar En waar de beat je laat dromen in een zwevende Melodie vol met de voelbaarheid van het gesproken hart. Vingervlug demonstreer ik een geuite levensdans Vol met bewegingen van het muzikale ritme Vloeit daar een golf van geluiden over met een Echo van…

met je olijke glimlach en je vlotte babbel bracht je mij een halte verder dan ik zijn moest…

lucht wolkt zwart weemoedig kijkt het raam niets dan donker buiten stilte voor de storm binnen kerft Creedence Clearwater Revival m’n ziel regen slaat glashard toe ik zet hem nog maar wat harder en schenk nog een whiskey wat een strot die Fogerty…

als de linker vingers bij aanvang in de houding komen van als waren zij rond een denkbare fles gevoerd en schouder en arm vol zijn van rust eerst dan willen snaren worden beroerd de stok beademt een kwartet van snaren terwijl het spel de klank zoekt in harmonie met een verlengde arm in een melancholische kleur als tenor van het…

o, ik heb zo'n aardigheid aardigheid, aardigheid o, ik heb zo'n aardigheid aardigheid aan jou heb je ook zo'n aardigheid aardigheid, aardigheid heb je ook zo'n aardigheid aardigheid aan jou ? aardig is je olijkheid olijkheid, vrolijkheid heb je ook zo'n vrolijkheid geinigheid om jou?…

De windstille nacht met zijn gordijn van stille schemer verkeert nog in rust, en wacht nog dronken van slaap, op Haar. Zii, die sluimert in haar gouden bed gehuld in een luchtig golvende sluier ontwaakt, rekt zich uit, en opent haar armen naar de dageraad die in warme gloed wordt gezet. Zacht rosewit gloort de ochtend, kust de vroege morgen…

Voeten geaard Opzwepende klanken Armen wild zwaaiend De kaken ontspannen Ogen gesloten De angst om te vallen Wankelende benen Steeds weer de controle Fases van trance Het ontstaan van extase De muziek stopt Als een beest ga ik neer Mijn schokkende lichaam Het totale genieten…

Mijn handen beroeren het ivoor maar ik tast naar ebbehout jouw ebbehuid beroert mij Vlak onder je afro-kapsel ( een zoete bos vioolsleutels ) bij het allerlaatste krulletje dat nog zacht naar cocos ruikt daar ontrolt zich mijn toetsenbord dat ... stippelt langs je lange nek tussen je als zwanenvleugels opgevouwen schouderbladen…

Rokerige ruimte, glasgerinkel aan de bar donkere hoekjes, gelach, mompelend gepraat het kleine podium, ‘n geelrood verlichte vlek de zachte tonen van een aangeslagen gitaar zwellen aan, een slow blues wordt ingezet ingehouden tikken vanaf een drumstel, bastonen vallen in, zachte dreunen in je borst plotseling de smartelijke kreten van de zanger…

als ik muziek hoor spelen in het centrum van een stad sta ik daar verrukt te kijken aangetrokken word ik door een orgeldraaier op de hoek van een straat een fluit, viool of klarinet met spel, gezang en dans ook daar vind je me weer…

Träumerei vult mijn ruimte in; een verleden rijk in vierhoekig steen waar spel tussen toets en snaar soms tegendraads doch vaker gemeen op Schumann’s geschreven noten vaart zo nu en dan licht kabbelend op een oceaan van kwetsbare stilte waaraan klanken gewend lijken en harten zich langzaam ontdoen van kilte de melancholie in het dragend…

Pure geluiden uit vurenhout, nu eens fel, dan met zoetheid verrijkt, vormen een ware klankenwoud als de virtuoos haar snaren bestrijkt. Gevoelens vloeien van blij tot verdriet, dan weer van nietig tot krachtig Gedachten van stoer tot durfniet volgen verlangens van teder tot machtig. Het is niet in woorden te omschrijven wat vier snaren…

zangerig een stem zachtkens zoet van toon in mij zegt uw liefdezang…

hoe zuiver was je lentelied teder van toon en vastberaden in de liefde zoals mijn vroege vogel zong je stokte tegen zomertijd alsof de schoonheid van je lief je al je adem nam te kwetsbaar over zo veel liefde later met diepe klank, doorleefd de pieken en het dal het late bloeien in de herfst voorbij het verre schamen maar winter kwam…

Een man in het zwart voor het plaatselijke Sinfonietta is één en al stilte net zoals het publiek Hij kust zijn Stradivarius uit 1702 Zijn liefde in zijn nek Pernambuk in zijn hand Het woeste geweld op de snaren doet paardenharen knappen Met zijn viool is hij één Een grootse emotie Hij komt in mijn ziel Ben niet meer dezelfde Hij…

aarzelend vechtend tegen verlokking van blijven liggen blijvend slapend tegen haar zij aan waarom de dag in? voelend tokkelend tegen huid van haar dij die soepel deint beseffend genietend tegen en met elkaar zij beroert ook mij spelend luisterend in nakend licht naar akkoorden van vlees…

Daar staat zij gespannen als een veer wachtend op de musici om haar heen, die de strijkstok geheven haar ziel zullen beroeren en haar lichaam tot leven zullen brengen ijl is de eerste aanzet op de snaren. Zij strekt haar armen hoog, de handen als kelken rijken naar de hemel het hoofd trots op de ranke hals neigt deemoedig gemengde…

met dank aan R.J Stips door de tunnel richting brug iets voorbij de stallen van van Gend & Loos schuin tegenover het grote postkantoor daar oefende de jongens van 'SUPERSISTER' op een etage achter gesloten gordijnen want;'SHE WAS NAKED'…