(Miles Davis) lippen trillen tegen de tuit de klank dringt hoog en helder door een fluwelen boor graaft een gang door het smeer schampt het aambeeld, schendt het weefsel in het tere slakkenhuis van mijn oor in een hecht spel, een kwintet met drum en bas, piano en sax dwingt hij me op een dwaalspoor cool jazz en groove en funk ken eerst…

tweelingziel zo volmaakt waar ben je als ik baad in levende klanken.. verwoestend kwam je binnen, afstand nemend. je keek me aan ik zag twijfel in je ogen waarin ik mij in jou zag. voorbij aan rozen en je wezen in de zonneschijn van onze ziel zo intiem zo ik ben jij. ontmoet me in de warmte van je armen laat me vrij in schaduwrijke…

Het toegeknepen oog van de storm overweegt zijn onbesuisde pad, vervaarlijk kleppert een zilveren wind door vochtige tunnels. Gillend waaien laatste flarden stilte uit het haar van de nacht, terwijl in diepe kelders bleke angst een veilig heenkomen zoekt.…

ik loftrompetter de pianola tot in de hoogste regionen bespeel klinkklaar de klanken in een strokend rollenspel tot ik flierefluitend faliekant de tingeltangel toetakel met mijn averechtse misslahand Poésie pure…

musiekwaisu: ut wilhellumus so soet as unnu droppie un lollie uit du bus be jij mu fainu moppie ik gif j'un dikku kus gin meit gif mir die andag so klef en kir op kir wie hat ta mogu dromu me soethout as gewir wa fain so desu romansu geluk mun innug dil ju ben un bruit me kansu je ben mu ech tu veul un lefelang veul keinder…

Antieke broederschap echoot dwars doorheen de aderen van deze hartverbonden muren Geen klank kan klinken zoals deze de regen doet verdrinken in haar gebrek aan Romantische melancholie Uw perpetuum mobile blijft kloppen en straalt ingetogen de eenzaamheid vaarwel Ach buien op de achtergrond sputter pruttel en val nu maar ik heb het…

de zingende man bezingt zijn bevrijdende ontwrichting gelooft zich na al die jaren God zijn stem ruw en zoet krast harten open schreeuwt dromen aan flarden harde noten het bloed in de straten dreunt na desperatie dislocatie separatie condemnatie revelatie in temptatie isolatie desolatie…

Hij dronk whisky aan de bar zonk na elk glas verder in zijn weemoed zo zag de violist die werd getroffen door ‘t intense dat bleef kleven toen hun ogen even samen kwamen en de stilte zwol toen tonen melancholisch vol emotie trilden als een onbekend verhaal duizend maal verteld maar nooit gehoord daar de intentie van het woord…

mijn zus was hoog gestemd zij zong het Ave Maria wij knikten bij het kerks gehoor tot barstens toe graatzuiver af en toe heel even een korte hapering van droeve slik intens zwaar medeleven onze verkrampte ruggen rechtten in merg en been zoals onze zus zo was er geen…

van een muzikant wordt heel wat verwacht bijvoorbeeld varen op een boot genieten van de vliet in de Mozart Vloot opera's concerten sonates symfonieën strijkkwartetten Così fan tutte Il rè pastore vele ensembles brengen Amadeus tussen delft en leiden voor de koeien op de weiden luisterrijk ten gehore bij onweer of hollandse nattigheid…

…van klagen horen allerzielen opstanding, middernacht, …waar wij tenslotte gaan heen gaan, heengaan. …uit het raam zien waar mensen dansen in een zaal: geen gehoor, geen muziek maar Urlicht, mijn God en dan beseffen dat het grootste is het kleinste licht: lux lucet in tenebris, de liefste voorlopig, die vrouw, mijn god…

ik loftrompetter de pianola tot in de hoogste regionen bespeel klinkklaar de klanken in een strokend rollenspel tot ik flierefluitend faliekant de tingeltangel toetakel met mijn averechtse misslahand…

Luister naar de rinkelende maan, een tamboerijn aan een koord van sterren. Hoor! Onder het zilver van de oceaan zingen ijverige vissen in hun scholen, terwijl de vingers van de wind zacht de snaren van de keerkring spelen.…

Aardverwarmende orkestleider houdt zijn adem even in laat twee altijd maar versterkende luchtaanvallen de vallei van de niet voor niets nietsvermoedende stilte in gang zwengelen imponeert de natuur met een strengbedirigeerde triomfmars Snaren klapperen van de smeltende kou door een fletse of te gespannen nevel wrijft hen de slaap uit de haren…

Met mijn zilveren sax en een flightcase vol goede voornemens over de schouder, stort ik mij weer in het ongebreidelde tumult. Vannacht zullen laveloze monsters trachten bloemen, kinderen en zonbeschenen vlinders in flarden uit mijn hoofd te rijten. En wanneer de eerste klappen van de spots mijn gezicht zullen verkleuren, weet ik…

Op de altijd stille Karel Lotsylaan kon men zich arcadisch verstaan verwijlend wandelen bij Beethoven's genie luist'ren als naar zijn Pastorale Symphonie vogels krekels klonken in alle toonaarden Vanwege sportavies aan de bezetter besloot de Gemeenteraad tot herdoop Gustav Mahler gaf hier nu zijn naam nimmer bevroedend als toonzetter in…

Hij aan zijn schrijftafel dacht: laat ik nu nog even dan dit in stilte laat ik dan en dan laat ik dan glinsterend beginnen: Ging heut’ morgen übers feld Ja, zo moet het zijn. Maar hij moest droevig verdergaan: het zwakke hart, dat nog niet wist, wel opmerkte de tuingeluiden in mineur: Bruder Martin, schläfst du noch? Hörst du nicht die Glocke…

laten we beginnen met een taal Chinees ditmaal lezen van rechts naar links: zee, branding, golven het schuim drijft bovenop hangt te drogen aan de megaribbels zand groeiringen, knoest in hout versteent in kiezelgruis ergens klapwieken engelen machtig is hun geruis muziek van cimbalen harpen en veldleeuweriken hoog in de lucht hakketakt…

geblazen spanning droeft fluisterzacht blauwviolette tonen wegstervend naar donkerrode verten naar het mysterie van het grote genie dat eeuwen geleden het licht zag…

Ik leg mijn oor te grabbel hoor de avond vallen motregen ook, een noten ping ping pizzicato het stromen van zinnen waterspinnen die dansen gaan viool contrabas gestemd de muziek trekt het water aan…