als woorden behoorden tot verafgelegen oorden en stilte de ruimte zou zijn van het hier zouden dan mijn gedachten nog langer wachten om als melodie te klinken als prelude van vertier de tonen zouden dansen op een verkwikkend ritme van scheppende kansen klanken speels en stuwend in de open speeltuin van mijn innerlijk heelal met onzegbare…

Sierlijke grillen fladderen op Onder de vleugel die stram openklapt Het klavier gebiedt de hamers De snaren door vilt gedempt Een labo van klanken waar hij woekert De vrije vorm koppelt aan het vingerspel Op zoek naar de fijne, tere toets De verbeelding op de spits gedreven Geschreven voor salonkringen Verdiept, verinnigt hij het stuk…

Voor Yehudi Menuhin Violen zingen de ruimte vol en kleuren klimmen omhoog langs pilaren. De tramontana-wind giert en dolt op een zomermiddag met zingende snaren. Een statige, kleine wat grijzige man speelt Bach met zijn vredige verende klanken. De kerk wordt heel licht en kijk eens hoe dan de stenen vergroeien tot volrijpe ranken.…

Deze Adonis was blind voor noten Wisselt trompet en meisjesstem In een melig knetterend spel De gouden belofte strandt aan de westkust Na een kaakslag blies hij tandeloos door Door cool jazz en hard gif bedwelmd Een verweesde engel met een verwoest gezicht Sprong uit het hotelraam Alsof hij over de regenboog kon Stort vleugellam neer…

soms weet een liedje haar nog te raken neemt haar glimlach me lonkend bij de hand dansen we samen weer in jonge jaren al zwierend en zwaaiend een oude Weense wals…

De flabiol zingt over het plein in dartele dansende grillige lijnen de babbelgeluiden van mensen verdwijnen: een tik op de trom en daar is het festijn. Het plein lijkt nog leeg in dit nieuwe begin met zitjes van mensen in franjes van kleuren. En rondom de leegte zijn klanken en geuren een kind loopt er waggelend rond, middenin. En langzaam…

Ze stijgt in mij op, raakt stille passie. Roept met klem snel buiten te komen vooral niet te vertragen. Haar ogen dragen lenteregens van dromen. Ze hijgt van drama, kent geen geduld, wil dat ik in haar stort, voordat wordt onthuld, wat in haar is verdort. Ik proef, bloed van innig leven, een gehaaste dans. Ze verandert van richting…

zoals bij Brel de teksten rauw & schrijnend moeten zijn zo zijn gedichten dikwijls het mooist wanneer ze wreed verslag doen van het alledaagse leed het leven is nu eenmaal niet alleen maar rozengeur…

Jij bent mijn droom; Gulzig geschapen Mijn lente ontluikend Ontdaan van haar vacht Jij bent mijn visie; Gadegeslagen Jouw schoonheid die schittert Gelijk een robijn Bij dag en bij nacht. Jij bent mijn muze; Inspiratie geboren Mijn woorden die vloeien Gedicht uit mijn pen Jij bent mijn wil; Opnieuw geboren Jouw liefde die luistert…

Er viel een stilte. Onze ogen kruisten. Ze rilde en mijn hoop sloeg om in duizend doden. De houten vloer, die al jarenlang paren had gedragen, bleek nu, een donkere zee van vrees en afgang. Opnieuw wisselden onze blikken, nu alleen wij nog beiden wachtten en haar rode plooien van haar jurk eenzaam zaten te lonken, knikte ze onzichtbaar…

Het kind dat een wonder baart Vond de weg naar ontvoering Liet het woord dansen op zijn tonen In een virtuoze klucht De keizer luistert en verwacht het slot Of hoe een cadens regelmatig dalen moet Naar de verlossende grondtoon Tot een ander toontrap tussenkomt De melodie opvangt Het slot opslokt Zo liep ook zijn leven Toen ergens in een…

ik speel piano maar mijn vingers zijn te grof om zwart en wit apart te raken klink grijs in treurmuziek omdat mijn stemming dat vaak eist terwijl handen toetsen overspelig maken in zwart-wit gepaard slaan hamers hun staccato niet fijn besnaard hoor ik nu mijn adagio versla de brede banen rust een achtergrond die zucht…

ik dagdroom voort tot het geschreven woord de zinnen spreekt die ik wil horen pas dan stoort werkelijkheid met zijn geluid het broos moment waarin de andere wereld wordt verkend en eist realiteit zij kluistert mijn gedachten ik spartel nog wat na een droom laat op zich wachten ik ben weer terug met voeten in de vette klei maar…

Zacht droom jij trombone klanken terwijl de taal speelt, luistert muziek naar de rust in het spel en wenkt teder naar die ene laatste sigaret gevoel blaast een klein wolkje rook uit en het juiste shot ziet alleen het mooie, fluisterend vraagt zij of er wel genoeg is om weg te geven raken strak getekende lijnen net dat ene wat niet meer…

Denk niet aan weemoed, heimwee, liefde en dat soort zaken als je de blues speelt, maar denk aan rode strepen op een zwarte huid en vloek.…

Ze denken vast dat ik mij zwaar verveel, Sprak Wolfgang tot zichzelf - kijk ik naar buiten Dan zie ik enkel dartele kornuiten Terwijl ik urenlang etudes speel. Wanneer ik mijn geliefde toetsen streel Zie ik zo af en toe hun boerse snuiten Grimassen trekken voor mijn schone ruiten En erger ik mij dikwijls groen en geel. Diep in mijn hart…

Het was al middernacht - een volle maan Scheen door de ruiten op een boek vol noten -Aan Ludwigs muzikale brein ontsproten - Hij sloeg het slotaccoord nog eenmaal aan. Ging daarna voor het open venster staan En dacht: Wat heb ik van muziek genoten, Mijn luistertijd is bijna afgesloten, Maar 't componeren is nog niet gedaan. Ik…

ze wou graag dansen voor publiek maar het lukte niet nu draait ze soms op straat thuis rond het fornuis achter de kachel als het gaat naast het ledikant en voor het bedje van haar kind voor het bloemetjesbehang danst ze uren lang en spiegelt ze zichzelf als de miskende elf omdat ze het niet eerlijk vindt en voor haar man ze fantaseert dat…

Hij was prachtig om te zien, die lange man met saxofoon, gezichtverbergend donk're bril, de lijfgebogen dramatiek. Mood Indigo. Hoe hij daar stond in eenzaamheid, te midden van het snobbig volk en zwetend, zwoegend overtuigd zijn niet geremde solo blies. Mood Indigo. Ik had hem lief, niet om zijn lijf dat parelzwart op glad parket zijn…

De altviool van het verleden speelt een herkenbare melodie. Geconcentreerd kijkend gezicht, hand en strijkstok in harmonie. Golvend haar met grijze tinten, gebruinde huid knie over knie. Instrument onder de kin, hemd met strepen, muzikale euforie. Mond gesloten, bril verbergt ogen die Bach zien, of Mozart. Korte broek geeft licht concert…